Kto jest chrześcijaninem?

Kto jest chrześcijaninem?

Kto jest chrześcijaninem? Czy wszyscy mogą nazywać się chrześcijanami? Czy wszyscy chrześcijanie spędzą wieczność z Jezusem?

Kto jest chrześcijaninem? Czy wszyscy mogą nazywać się chrześcijanami? Czy wszyscy chrześcijanie spędzą wieczność z Jezusem?

To jest ważne, aby rozumieć, że chrześcijanin niekoniecznie jest chrześcijaninem tylko dlatego, że urodził się w chrześcijańskim kraju czy kulturze lub w chrześcijańskim domu. Nikt na tym świecie nie urodził się od razu chrześcijaninem. Nawet, jeśli ktoś ma związek z chrześcijaństwem i zgadza się z jego zasadami, to jednak nie staje się przez to automatycznie chrześcijaninem. Człowiek w żaden sposób nie może być chrześcijaninem dzięki własnej sile charakteru, silnej woli, poznaniu, talentom, sprawiedliwości czy uczuciom.

„Nawrócenie się” to nie tylko wyrażenie

Człowiek z natury jest na wskroś przesiąknięty grzechem. Grzechy te są znane wszystkim ludziom na ziemi, zarówno chrześcijanom jak i wyznawcom innych religii. Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwo, kradzież, składanie fałszywego świadectwa, szyderstwo, czary, nieczystość i wiele więcej. Wszyscy ludzie są przez te grzechy związani, w większym lub mniejszym stopniu. Te rzeczy sprawiają, że człowiek nie jest miły Bogu: jesteśmy wrogami Boga z powodu grzechu.

Dlatego chrześcijaninem jest ten, kto zrozumiał, jak bardzo poważne jest być wrogiem Boga. W jaki sposób człowiek, który żyje w grzechu, może stać się tym, w którym Wszechmogący ma swoje upodobanie? Każdy, kto to zrozumie i żałuje swojego wcześniejszego życia, może stać się chrześcijaninem. Innymi słowy, chrześcijaninem jest ten, kto się nawrócił.

„Nawrócenie się” to nie tylko zwykłe wyrażenie – to coś praktycznego. Nawracamy się od czegoś do czegoś. Np. od głupoty do mądrości, od marnowania czasu do pożytecznej pracy, od samolubstwa do miłowania innych i czynienia dobra. Nawrócenie jest odwróceniem się od zła i czynienie Bożej woli.

Potrzeba zbawienia

Serce człowieka odczuwa potrzebę zbawienia. Potrzebuje kogoś, kto może uratować go od grzechu. Oddanie się Bogu lub – tak jak wcześniej było wspomniane – nawrócenie się, jest czynem wiary; wiary w to, że Bóg może uwolnić nas od władzy grzechu tak, by można było prowadzić tutaj na ziemi życie, które jest miłe Bogu. Każdy, kto nawróci się w ten sposób, staje się chrześcijaninem.

Chrześcijanin jest zbawiony – od czegoś złego do dobrego. To nie dzieje się w mgnieniu oka. Chrześcijanin może otrzymać przebaczenie grzechów w mgnieniu oka, ale to tylko początek ciągłej pracy nad zbawieniem.  Po nawróceniu się chrześcijanin stopniowo zostaje wybawiany od grzechu, który w nim mieszka i tak mocno się go trzyma. Zatem rozwija się i wzrasta w zbawieniu.

Jezus Chrystus, syn Boży, prowadził tutaj na ziemi życie, które było miłe Bogu. On, w mocy Bożej, przezwyciężył wszelki grzech, jaki niszczy ludzkość. W ten sposób stał się naszym wybawicielem. Teraz również my, tak samo jak On, możemy prowadzić życie w zwycięstwie nad grzechem. On dał nam Ducha Świętego, jako przewodnika, który wzmacnia nas i prowadzi do zwycięstwa nad tym, co ciągle nas wiąże, pomimo tego, że już nawróciliśmy się i jesteśmy chrześcijanami.

Chrześcijanin kontra religijność

Jezus powiedział: „Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie” (Ewangelia Mateusza 7,21).

Słowo „chrześcijanin” oznacza „podobny Chrystusowi” lub „być podobnym Chrystusowi”. A więc to coś zupełnie innego niż być religijnym. Być religijnym, to to samo, co być zainteresowanym religią lub posiadać religijnych przyjaciół. Jest wiele różnych religii i rodzajów religijności, nawet wśród tych, którzy czytają Biblię. Jednak być chrześcijaninem oznacza wstępować w ślady Jezusa i stać się takim, jakim On był tutaj na ziemi. Główny nacisk kładziony jest na to, by być czynicielem Słowa i nie być obłudnikiem.

Jezus powiedział: „Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie.” Tutaj widzimy, że aby wejść do Królestwa Niebios, NIE wystarczy tylko to, że Jezus Chrystus, sprawiedliwy, umarł za nas, niesprawiedliwych. Wiara w Niego musi spowodować, że będziemy czynić sprawiedliwość w naszym osobistym życiu. Ewangelia Mateusza 7,21, II List do Tymoteusza 2,19 i 22 werset.

Przeczytaj więcejLes mer {link=/no/Oppbyggelse/Innsikt/Characteristics-of-a-Christian om en kristens egenskaper}.

Wersety Biblijne zaczerpnięte z Biblii Warszawskiej, chyba że zaznaczono inaczej. Copyright © Towarzystwo Biblijne w Polsce 1975. Wszelkie prawa zastrzeżone.