To jedyny sposób, by owoce Ducha wzrastały

„Owocem Ducha zaś są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu.” (List do Galacjan 5,22-23)

Nie we własnej sile

Po nawróceniu się, wielu chrześcijan czyta o owocach Ducha, do których są powołani i wtedy próbują naprawić i wyszlifować swoje życie, by pojawiało się więcej wymienionych wyżej owoców. Pracują i zmagają się z tym we własnej sile, gdyż chcą, by owoce Ducha wzrastały w nich, lecz niewiele to daje. Być może osiągną trochę więcej miłości, trochę więcej dobroci, trochę więcej cierpliwości, ale przyjdzie taki moment, że zabraknie tego wszystkiego i po prostu „nie potrafią już więcej znieść.”

Owoc Ducha to owoc Bożej pracy w naszym życiu, a nie owoce naszej własnej siły. Jeśli jesteśmy posłuszni Duchowi Świętemu, owoc Bożej pracy przynosi „wszelką radość i pokój” (List do Rzymian 15,13), „wszelką pokorę i łagodność, z cierpliwością.” (List Efezjan 4, 2) „Bo owocem światłości jest wszelka dobroć i sprawiedliwość, i prawda.” (List do Efezjan 5,9) „Utwierdzeni wszelką mocą według potęgi chwały Jego ku wszelkiej cierpliwości i wytrwałości, z radością” (List do Kolosan 1,11) Tak obfity wzrost owoców może nastąpić tylko wtedy, gdy jesteśmy wzmacniani wszelką mocą Ducha Świętego, dlatego też nazywamy te owoce owocami Ducha.

Przeczytaj również: Czym są owoce ducha?

Jak sprawić, by owoce Ducha wzrastały

Musimy narodzić się na nowo, narodzić się z Ducha, jeśli chcemy ujrzeć Królestwo Boże, Królestwo, które składa się z mocy, sprawiedliwości, pokoju i radości w Duchu Świętym. W przeciwieństwie do tego, wszystko, co możemy osiągnąć we własnej sile i własną determinacją, zawiedzie. Ktoś, kto narodził się z Ducha, ma w sobie moc Ducha, która zmienia to, jakim jest. Nie musi już dłużej postępować według swojej ludzkiej natury – niecierpliwości, dumy, egoizmu, braku dobroci i łagodności, itd. – gdyż ma moc z nieba, która pomaga mu wieść życie według Bożego upodobania.

Owoce Ducha są zupełnym przeciwieństwem uczynków ciała. „Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą.” (List do Galacjan 5,19-21)

Owoce Ducha, w przeciwieństwie do uczynków ciała wymienionych powyżej, objawiają się w tych, którzy postępują według Ducha: „Mówię więc: Według Ducha postępujcie, a nie będziecie pobłażali żądzy cielesnej.” (List do Galacjan 5,16) „A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami. Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy.” (List do Galacjan 5,24-25) „Postępować w Duchu” – może brzmieć trochę tajemniczo. W jaki sposób mamy postępować w Duchu, by uczynki ciała już więcej się nie objawiały, a zamiast nich pojawiały się owoce Ducha w naszym życiu?

Przeczytaj więcej: Dlaczego potrzebujemy Ducha Świętego?

Jak postępować w Duchu?

Jezus mówi w Ew. Jana 6 63: „(…) Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem.”  Postępować w Duchu oznacza postępować według tego, co mówi Duch Święty – być posłusznym słowom Jezusa, o których On sam mówi, że są „duchem.” Ale wtedy nie możemy już dłużej żyć w ten sposób, by wypełniać chęci ciała wraz z jego pożądliwościami i żądzami. Dzięki mocy Ducha Świętego, takie życie jest możliwe dla każdego chrześcijanina!

Jest napisane w Liście do Rzymian 8,13: „Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie.” Na podstawie tego wersetu widzimy, że sprawy ciała, mamy umartwiać Duchem, a nie naszą własną siłą. Czytamy również, że nie powinniśmy dłużej żyć według ciała, ponieważ wtedy umrzemy. Takie zrozumienie prowadzi do bogobojności, więc możemy z odwagą przyjść do tronu łaski, by otrzymać miłosierdzie oraz łaskę ku pomocy w stosownej porze – w chwili pokuszenia.

Co więcej, czytamy, iż to my powinniśmy umartwiać Duchem sprawy ciała. Nie jest to więc dzieło, które Bóg ustanowił i będzie się ono wykonywało w naszym życiu niezależnie od naszej woli i posłuszeństwa. Jest to praca, którą świadomie musimy wybrać i poświęcić się jej. Wtedy owoce Ducha objawią się w naszym życiu, a my doświadczymy coraz większej obfitości życia – życia Ducha.