Czy umacniasz swoje powołanie i wybranie?

Po pełnym nadziei początku, musi nastąpić kontynuacja. W II Liście Piotra 1,10 apostoł Paweł napomina nas, aby „swoje powołanie i wybranie umocnić.”

„Gdy zaś duch nieczysty wyjdzie z człowieka, wędruje po miejscach bezwodnych, szukając ukojenia, ale go nie znajduje. Wtedy mówi: Wrócę do domu swego, skąd wyszedłem, i przyszedłszy, zastaje go opróżnionym, wymiecionym i przyozdobionym. Wówczas idzie i zabiera z sobą siedem duchów innych gorszych niż on, i wszedłszy mieszkają tam; i bywa końcowy stan człowieka tego gorszy niż pierwotny. Tak będzie i z tym złym pokoleniem.” (Ew. Mateusza 12,43-45)

Człowiek w tej przypowieści otrzymał wielką łaskę, by uporządkować swój dom po tym, jak niewątpliwie został zdewastowany przez nieczystego ducha. Pomyśl, jakie to musiało być błogosławieństwo! Można było odczuć nową atmosferę w domu, który został oczyszczony z nieczystego ducha ciemności a w którym pojawił się nowy, czysty duch światłości. Niestety, nie trwało to długo. Po upływie pewnego czasu, człowiek ten zaniedbał pilnowania swojego domu i pozostawił go pustym, więc dom ten stał się łatwym łupem dla złych duchów, które są w okręgach niebieskich. Zapomniał, że został oczyszczony z dawniejszych swoich grzechów.

Jak umocnić swoje powołanie i wybranie

„I właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę cnotą, cnotę poznaniem, poznanie powściągliwością, powściągliwość wytrwaniem, wytrwanie pobożnością, pobożność braterstwem, braterstwo miłością. Jeśli je bowiem posiadacie i one się pomnażają, to nie dopuszczą do tego, abyście byli bezczynni i bezużyteczni w poznaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa. Kto zaś ich nie ma, ten jest ślepy, krótkowzroczny i zapomniał, że został oczyszczony z dawniejszych swoich grzechów.” (II List Piotra 1,5-9)

Piotr z własnego doświadczenia rozumiał, że nie może stać bezczynnie i rozkoszować się chwałą, która promieniuje z ciała Chrystusowego. Przed nim były walki, które należało stoczyć, wrogowie, których trzeba było pokonać oraz życie, którego trzeba było się uchwycić. Jego powołanie i wybranie nie zostało jeszcze umocnione; dlatego napomina w kolejnym wersecie, by być bardziej pilnym w tym, aby „swoje powołanie i wybranie umocnić.” Jeśli nie jesteśmy aktywnie zajęci umacnianiem naszego powołania i wybrania, nasza przyszłość i nasz „dom” znajdą się w wielkim niebezpieczeństwie.

„Dlatego, bracia, tym bardziej dołóżcie starań, aby swoje powołanie i wybranie umocnić; czyniąc to bowiem, nigdy się nie potkniecie.” (II List Piotra 1,10)

Istnieją pewne oznaki zaniedbania: w miarę upływu czasu dom popada w ruinę i może zostać całkowicie zburzony. Piotr cytuje więc powiedzenie, nawiązując do ludzi, którzy poznali drogę sprawiedliwości, ale odwrócili się od świętych przykazań: „Wraca pies do wymiocin swoich, oraz: Umyta świnia znów się tarza w błocie.” (II List Piotra 2,21-22). Jakże okropne zakończenie po tak wspaniałym i pełnym nadziei początku!

Chciejmy więc naśladować i podążać za wiernymi przykładami, jakie mamy: „Wszak i Mojżesz był wierny jako sługa w całym domu jego, aby świadczyć o tym, co miało być powiedziane, lecz Chrystus jako syn był ponad domem jego; a domem jego my jesteśmy, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność i chwalebną nadzieję.” (List do Hebrajczyków 3,5-6)