Bojaźń Pana: Błogosławieństwo na wszelkie możliwe sposoby

„Wiedząc tedy, co to jest bojaźń Pańska, staramy się przekonywać ludzi (…)” (II List do Koryntian 5,11)

Apostołowie służyli Panu z szacunkiem i bojaźnią. Mieli wejrzenie we wspaniałość i dobroć Jezusa oraz w Jego czystość i świętość. Poznali również Jego żarliwą nienawiść do grzechu we wszelkiej postaci oraz gorącą miłość do ludzi, która mogła uwolnić ich z mocy grzechu. Wiedzieli, że Jezus walczył do krwi i w żaden sposób nie oszczędzał samego siebie aż do śmierci, by zbawić ludzkość.

Jezus wstąpił do nieba, a apostołowie mieli kontynuować Jego dzieło i życie wśród ludzi i wtedy ogarnęła ich bojaźń. Ich zadaniem było całkowite pozyskanie ludzkich serc dla Chrystusa i doprowadzenie ich do posłuszeństwa wiary przez osobisty, dobry przykład w słowach, zachowaniu, miłości oraz czystości. Jezus wysłał ich na ten świat tak, jak Ojciec posłał na świat Jezusa. Światło apostołów miało świecić ludziom, by mogli zobaczyć ich dobre uczynki i uwielbiać Ojca w niebie. (Ew. Mateusza 5,16) To właśnie sprawiło, że ogarnęła ich bojaźń Pańska.

Reprezentanci Jezusa

Apostołowie byli reprezentantami Jezusa wśród tego złego i niewierzącego świata. Byli świadomi swojej odpowiedzialności i bali się Pana. Mieli kontynuować dzieło Chrystusa, zwyciężać i zachowywać Jego przykazania. Mieli uczyć ludzi przestrzegać tego, co im Jezus nakazał, by wszyscy mogli stanąć jako święci i bez skazy przed obliczem Bożym.

Apostołowie byli również świadkami Pańskiego gniewu, gdy On osądzał Ananiasza i Safirę, a wtedy wielka bojaźń ogarnęła cały zbór. Dlatego też z wielką mocą głosili, że bez uświęcenia nikt nie ujrzy Pana. (List do Hebrajczyków 12,14) „Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim (…)” (List do Efezjan 4,25) „Ratujcie się spośród tego pokolenia przewrotnego.” (Dzieje Apostolskie 2,40) Kiedy zwiastowali ewangelię, przemawiali jak Słowo Boże – w mocy Ducha, z bojaźnią i ze drżeniem. Ich wiara nie była oparta na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. (I List Piotra 4,11; I List do Koryntian 2,1-5) Nie przekręcali Słowa Bożego dla zysku lub chwały, lecz objawiając prawdę, polecali siebie samych sumieniu wszystkich ludzi przed Bogiem. (II List do Koryntian 4,2) Mieli świadomość tego, że słowa ludzkie są marnością i że tylko czyste i szczere słowo krzyża jest mocą Bożą, która może zbawić od grzechu.

W dzisiejszych czasach żyjemy jako reprezentanci oraz ambasadorowie Jezusa, by kontynuować dzieło Boże ku zwycięstwu oraz uwielbiać imię Jezusa wśród ludzi. Jezus zapłacił za każdego człowieka swoją drogocenną krwią; dlatego nie bądźmy obojętni wobec zbawienia każdej pojedynczej duszy. Tak, jak to było za czasów apostołów, teraz również naszym zadaniem jest pozyskać serca ludzi dla Chrystusa, dla prawdy, sprawiedliwości, miłości, cierpliwości, pokory, itd. – sami będąc dobrymi przykładami. Zachowajmy wiec bojaźń Pana w naszych sercach!

Wykonujmy dzieło Pańskie

Oby była nam znana bojaźń oraz odpowiedzialność, byśmy wykonywali uczynki Pańskie gdziekolwiek zostaliśmy postawieni w naszym życiu. Obyśmy nigdy nie zgromadzali się razem, pełni obojętności, lecz jako ci, którzy zanoszą modlitwy o drugich i są świadomi swojej odpowiedzialności – tak, by wszystko było czynione ku chwale i czci Jezusa Chrystusa.

Bojaźń Pana już prawie zniknęła z ziemi. Pozostało tylko niewielu, którzy pracują nad swoim – oraz innych – zbawieniem z bojaźnią i ze drżeniem. (List do Filipian 2,12) Bojaźń Pana jest błogosławieństwem na wszelkie możliwe sposoby. Zmusza nas, by pozyskać ludzi dla Chrystusa oraz jest dla nas mocną ostoją i krynicą życia. (Przypowieści Salomona 14,26-27) Jest czysta i przetrwa na wieki. (Psalm 19,9) W bojaźni Pana nienawidzimy wszelkiego zła, pychy i wyniosłości. (Przypowieści Salomona 8,13) Bojaźń Boża daje mądrość i przedłuża życie. (Księga Joba 28,28; Psalm 111,10; Przypowieści Salomona 10,27)

Imiona osób, które boją się Pana, są zapisane w pamiątkowej Księdze Pańskiej. W owym dniu Pan przemieni ich w swoje drogocenne kamienie i wzejdzie dla nich słońce sprawiedliwości z uzdrowieniem na swoich skrzydłach. (Księga Malachiasza 3,16-17,20)

Ten artykuł został przetłumaczony z języka norweskiego i napisany na podstawie artykułu „Bojaźń Pana” opublikowanego po raz pierwszy w czasopiśmie BCC „Ukryte Skarby” we wrześniu 1944 roku.
© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag