Granice wyznaczone przez Boga: Jego zamiary względem naszego życia

Bóg chce zbliżyć nas do siebie 

Każdy z nas ma jakieś granice w swoim życiu.  Doświadczamy ich w sensie geograficznym, zdrowotnym, finansowym i w wielu innych aspektach życia.  Z różnych powodów te granice mogą się zmieniać w ciągu naszego życia. Czasami sami podejmujemy wysiłki, by je zmienić, a innym razem okoliczności poza naszą kontrolą zmieniają je dla nas. Można zmarnować znaczną część swojego życia, życząc sobie, aby nasze granice były inne, podczas gdy o wiele ważniejsze jest to, jak my reagujemy na różne sytuacje wewnątrz naszych granic.

Apostoł Paweł, mając nadzieję, że doprowadzi Greków do Boga, mówił im o granicach, gdy zobaczył mnóstwo bożków, którym oddawali cześć: „Z jednego pnia wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze ziemi, ustanowiwszy dla nich wyznaczone okresy czasu i granice ich zamieszkania, żeby szukały Boga, czy go może nie wyczują i nie znajdą, bo przecież nie jest On daleko od każdego z nas.” (Dzieje Apostolskie 17:26-27) Ostatecznie to Bóg kontroluje granice w naszym życiu, a Jego celem jest zbliżenie nas do siebie.

Czego nauczył się Job, kiedy jego granice się zmieniły?

Job był człowiekiem, który doświadczył wielkich i gwałtownych zmian wewnątrz granic swojego życia. Za namową szatana, Bóg wyraził zgodę, by szatan zniszczył cały dobytek Joba i w ciągu jednego dnia zabił dziesięcioro jego dzieci. (Zobacz Księga Joba 1.) Zadziwiająca była reakcja Joba: „Wtedy Job powstał, rozdarł szaty i ogolił głowę; potem padł na ziemię i oddał pokłon, i rzekł: Nagi wyszedłem z łona matki mojej i nagi stąd odejdę. Pan dał, Pan wziął, niech będzie imię Pańskie błogosławione. W tym wszystkim nie zgrzeszył Job i nie wypowiedział nic niestosownego przeciwko Panu.” (Księga Joba 1, 20-22)

Granice Joba zmniejszyły się jeszcze bardziej, gdy Bóg dał szatanowi pozwolenie na sprowadzenie na niego fizycznych trudności: „I odszedł szatan sprzed oblicza Pana, i dotknął Joba złośliwymi wrzodami od stóp aż do głowy.” (Księga Joba 2,7). Żona i przyjaciele Joba byli przekonani, że Job nie spodobał się Panu, ale Job zrozumiał, że w tym czasie może jeszcze bardziej zbliżyć się do Boga – tak, że na końcu powiedział: „Tylko ze słyszenia wiedziałem o tobie, lecz teraz moje oko ujrzało cię. Przeto odwołuję moje słowa i kajam się w prochu i popiele.” (Księga Joba 42, 5-6).  Wykorzystał zmiany wewnątrz swoich granic, by zyskać jeszcze silniejszą więź z Bogiem. 

Stale pogłębiająca się więź z Bogiem

Wybór, by zbliżyć się do Boga w próbach życia i zmianach granic, jakie te próby niosą ze sobą, jest czymś, co bohaterowie wiary czynili przez wieki.  (przeczytaj rozdział 11 Listu do Hebrajczyków). Chętnie wybierali te (być może, naturalnie mówiąc, niepożądane) zmiany, by doświadczyć, „że [On] nagradza tych, którzy go szukają.” (List do Hebrajczyków 11, 6)

Apostoł Paweł również mówił o tym, jak nauczył się przyjmować różne doświadczenia w swoim życiu: „Umiem się ograniczyć, umiem też żyć w obfitości; wszędzie i we wszystkim jestem wyćwiczony; umiem być nasycony, jak i głód cierpieć, obfitować i znosić niedostatek. Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie.” (List do Filipian 4, 12-13)

Jeżeli w ten sposób spojrzymy na nasze granice, doświadczymy tego, co powiedział Jezus: „A to jest żywot wieczny, aby poznali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś.” (Ew. Jana 17, 3). Życie stanie się interesującą podróżą poznawania Boga, który sprawia, że wszystko, przez co przechodzimy, współpracuje ze sobą, abyśmy mieli coraz głębszą więź i relację z Nim i z Jego Synem. A to sprawia, że stajemy się coraz bardziej podobni do Jezusa. (List do Rzymian 8, 28-29). Nie będziemy już marnować czasu, oczekując na zmiany w doczesnych sprawach, które nigdy nie mogą przynieść nam prawdziwej satysfakcji, a raczej doświadczymy niebiańskiego życia, które obejmuje również prawdziwą społeczność z innymi ludźmi, którzy mają ten sam cel.