Być prawdziwym chrześcijaninem

Jest wielka różnica między ludźmi, którzy nazywają się chrześcijanami. Pomyślmy trochę o tak wielkiej rzeszy „chrześcijan”:  Ilu z nich rzeczywiście może powiedzieć, że uwielbia Boga życiem, które prowadzi?

Nietrudno jest być chrześcijaninem, bo też nie powinno trudno nim być. Ale czy możemy powiedzieć, że wszyscy „chrześcijanie” odziedziczą Królestwo Niebios?

Czego tak właściwie wymaga się od chrześcijan? Najpierw musisz chcieć być prawdziwym chrześcijaninem, a później podejmujesz decyzję, by nim zostać. Wielu ludzi dorastało w rodzinie jako „chrześcijanie”, lecz nie zrezygnowali ze swojego starego życia: ciągle żyją ze złym sumieniem. Są też tacy, których chrześcijaństwo nie jest niczym innym, jak tylko grą teatralną przed ludźmi. A co z tobą? Czy nie odczuwasz potrzeby, by mieć bliski kontakt z Bogiem? Zaproszenie od Boga jest ważne dla wszystkich, ale decyzja należy do ciebie. Nie zwlekaj z postanowieniem. Być może już nigdy ta szansa nie będzie ci dana ponownie.

Zastanów się nad życiem

Musisz wejrzeć w siebie. „A wejrzawszy w siebie, rzekł: (…) Wstanę i pójdę do ojca mego … (Ewangelia Łukasza 15,17-18). Kiedy prowadzisz zwyczajne tzw. chrześcijańskie życie, ale grzeszysz, zwodzisz samego siebie. Zastanów się. Czy naprawdę pragniesz żyć w ten sposób? Chyba nie chcesz udawać, że jesteś chrześcijaninem na zewnątrz, podczas gdy wiesz, że wewnątrz jest grzech, który tobą rządzi? Być może jesteś związany przez miłość do pieniędzy lub przez nieczyste myśli o płci przeciwnej? Być może wiesz, że jesteś leniwy lub wiesz, że twoje chrześcijaństwo jest tylko po to, by otrzymać cześć od ludzi? Przyzwyczaiłeś się do życia, które tak naprawdę w głębokości serca nie chcesz prowadzić.

Zastanów się nad swoim życiem. Czy chcesz powiedzieć tak jak syn marnotrawny: „dlaczego mam tak żyć?” Dlaczego mam być nieszczęśliwy, czuć osąd w swoim sumieniu i być daleko od Boga? On ucieszy się, gdy będzie mógł cię przyjąć. Możesz żyć szczerze przed Bogiem z Duchem Świętym jako przewodnikiem.

Pokuta

Wyznaj swój grzech. „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości” (I List Jana 1,9). Zarówno Jezus jak i Apostoł Paweł napominali, by przestać grzeszyć (Ewangelia Jana 8,11; I List do Koryntian 15,34). Większość chrześcijan nie bierze na siebie tego trudu, by zaprzestać grzeszyć. Ich chrześcijaństwo polega tylko na odciążeniu sumienia. Niektórzy tak zatwardzają swoje serce, że wykorzystują chrześcijaństwo jako środek, by zdobyć dobra materialne. Wymyślają różne rzeczy, by wyżebrać pieniądze udając pobożnych chrześcijan. Prawdą jednak jest, że są zadowoleni ze swojego grzesznego życia i cieszą się z tego, że udaje im się swoimi planami przechytrzyć innych.

Jeżeli wyznasz, że jako chrześcijanin nadal grzeszysz i smucisz się z tego z powodu, że nie doszedłeś do życia w zwycięstwie nad grzechem, wtedy jest dla ciebie nadzieja. Jeżeli rzeczywiście tęsknisz za zwycięstwem, wtedy jesteś gotowy oddać całe swoje życie Bogu. Jeżeli masz dosyć grzechu, możesz przyjść do Jezusa, który jest w stanie ci pomóc (Ewangelia Mateusza 11,28).

Szczerość

Musisz być całkowicie szczery wobec siebie i wobec Boga. Być może jesteś mądry i uzdolniony i potrafisz udawać przed innymi, że jesteś dobrym chrześcijaninem. Ale nie możesz oszukać Boga. To grzech jest powodem rozdziału między nami a Bogiem. Bóg jest w stanie ci pomóc, jeżeli jesteś chętny zaprzestać grzeszyć i oddać mu całe swoje życie. Jezus przyszedł na ziemię, by zbawić nas od naszego grzechu.