Co Biblia mówi na temat mówienia w językach?

Mowa w językach to duchowy dar łaski. Oznacza to, że wypowiada się słowa lub mówi w języku, którego się nie zna, by budować samego siebie i innych.

Jezus powiedział uczniom, że ludzie będą mówić w językach: „A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy uwierzyli: … nowymi językami mówić będą” (Ewangelia Marka 16,17) Po raz pierwszy mowa w językach pojawiła się w dniu Zielonych Świąt, kiedy Duch Święty został wylany na apostołów.  Możemy przeczytać o tym w Dziejach Apostolskich 2,1-12. Kiedy apostołowie zwiastowali ewangelię w Jerozolimie, zaczęli mówić w językach i wtedy okazało się, że jest to zrozumiałe dla wielu ludzi: „… słyszymy ich, jak w naszych językach głoszą wielkie dzieła Boże.” (Dzieje Apostolskie 2,11)

W I Liście do Koryntian, w 12 i 14 rozdziale, Apostoł Paweł pisze również o mowie w językach. Ale tutaj jest napisane, że ten, kto mówi w językach, nie mówi zrozumiale: „… nikt go bowiem nie rozumie, a on w mocy Ducha rzeczy tajemne wygłasza.” (I List do Koryntian 14,2) Mimo to, w chrześcijańskich zgromadzeniach, ten dar łaski, darowany wierzącym, może służyć ku pożytkowi i może być używany ku zbudowaniu słuchających.

Co Biblia mówi na temat mówienia w językach?

O tym darze łaski najwięcej napisał Apostoł Paweł do Zboru w Koryncie. Stosunkowo wielu wierzących otrzymało ten dar, lecz nie rozumieli, w jaki sposób należy go używać w zgromadzeniach.

Paweł próbował pomóc Koryntianom, by zrozumieli, jaki jest zamiar mówienia w językach. „Różne są dary łaski, lecz Duch ten sam; i różne są posługi, lecz Pan ten sam. I różne są sposoby działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich. A w każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi. Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy, inny wiarę w tym samym Duchu, inny dar uzdrawiania w tym samym Duchu. Jeszcze inny dar czynienia cudów, inny dar proroctwa, inny dar rozróżniania duchów, inny różne rodzaje języków, inny wreszcie dar wykładania języków.” (I List do Koryntian 12,4-10)

Mowa w językach jest jednym z wielu różnych darów łaski, które zostały darowane ku pomocy i zbudowaniu Ciała Chrystusowego.

Ku zbudowaniu

Mowa w językach, sama w sobie może być pomocą dla człowieka. Apostoł Paweł mówi: „Kto językami mówi, siebie tylko buduje; a kto prorokuje, zbór buduje.” (I List do Koryntian 14,4) Mowa w językach może nam pomóc wyrazić to, co jest w naszym duchu i czego nie możemy wyrazić słowami. Apostoł Paweł wyraźnie mówi, że najlepszym sposobem, by budować Zbór, jest prorokowanie i mówienie „normalnymi” słowami, które budują wiarę i są rozumiane przez wszystkich, którzy słuchają. „Dziękuję Bogu, że ja o wiele więcej językami mówię, niż wy wszyscy; wszakże w zborze wolę powiedzieć pięć słów zrozumiałych, aby i innych pouczyć, niż dziesięć tysięcy słów językiem niezrozumiałym.” (I List do Koryntian 14,18-19)

Mowa w językach może służyć „ku pożytkowi” w chrześcijańskim zgromadzeniu, jeżeli jest wykładana (tłumaczona) na język, który wszyscy uczestniczący w zgromadzeniu rozumieją: „Cóż tedy, bracia? Gdy się schodzicie, jeden z was służy psalmem, inny nauką, inny objawieniem, inny językami, inny ich wykładem, wszystko to niech będzie ku zbudowaniu. Jeśli kto mówi językami, niech to czyni dwóch albo najwyżej trzech, i to po kolei, a jeden niech wykłada.” (I List do Koryntian 14,26-27)

Jeżeli dary łaski są używane w ten sposób, to dar mówienia językami będzie mógł podkreślić i wzmocnić duchowe poselstwo. Nie może być używany tylko dlatego, że ktoś czuje się mocno poruszony w swoich uczuciach. Wtedy nie tylko osoba mówiąca w językach będzie zbudowana, lecz także inni, którzy słuchają.

Znak dla niewierzących

Mówienie językami zostało darowane również z innego powodu: „W zakonie napisano: Przez ludzi obcego języka i przez usta obcych mówić będę do ludu tego, ale i tak mnie nie usłuchają, mówi Pan.” Przeto mówienie językami, to znak nie dla wierzących, ale dla niewierzących, a proroctwo nie dla niewierzących, ale dla wierzących.” (I List do Koryntian 14,21-22. W ten sposób, mówienie językami może być ku pożytkowi dla tych, którzy uczestniczą w zgromadzeniu, lecz jeszcze nie zdecydowali się oddać swojego życia Chrystusowi.

W Dziejach Apostolskich czytamy, że ludzie, którzy zostali ochrzczeni Duchem Świętym, mówili jednocześnie w językach. Stało się tak w dniu Zielonych Świąt, gdy chrzest Duchem Świętym zdarzył się po raz pierwszy, lecz również przy innych okazjach (przeczytaj Dzieje Apostolskie rozdz. 1 i 19, 5-7) Jednak nigdzie nie jest napisane, że chrzest Duchem i mówienie językami zawsze będzie szło w parze.

Kto otrzyma ten duchowy dar łaski?

W Biblii jest napisane, że nie wszyscy wierzący otrzymają ten dar łaski: „A Bóg ustanowił w Kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, kierowania, różne języki. Czy wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów? Czy wszyscy mają dary uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy je wykładają?” (I List do Koryntian 12,28-30) Widzimy tutaj, że tylko nieliczni otrzymali dar łaski, by mówić w językach, tak jak niewielu jest powołanych, by być apostołami, itd.

Jak wszystkie dary łaski, tak samo dar mówienia językami, niekoniecznie jest znakiem duchowej dojrzałości. Wielu Koryntian mówiło w językach, lecz Apostoł Paweł pisał, że byli „niemowlętami w Chrystusie” (I List do Koryntian 3,1) Jeżeli dary łaski są używane w uporządkowany i odpowiedni sposób, to mogą służyć ku zbudowaniu każdego osobiście oraz innych członków Ciała Chrystusowego.