Co Biblia mówi o przebaczaniu innym?

„Wtedy przystąpił Piotr do niego i rzekł mu: Panie, ile razy mam odpuścić bratu memu, jeżeli przeciwko mnie zgrzeszy? Czy aż do siedmiu razy? Mówi mu Jezus: Nie powiadam ci: do siedmiu razy, lecz do siedemdziesięciu siedmiu razy.” (Ew. Mateusza 18,21-22) 

„Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski. A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych.” (Ew. Mateusza 6,14-15) 

Przebaczenie komuś, kto uczynił coś niesprawiedliwego względem ciebie –niezależnie od tego, czy jest to stosunkowo nieznaczna sprawa, czy też poważne i krzywdzące zachowanie – czasem może wydawać się niemożliwe. W niektórych przypadkach jest to proces, który wymaga czasu. Niemniej jednak Biblia mówi całkiem wyraźnie, że przebaczenie jest konieczne. Tu nie ma żadnych „chyba, że” „jeśli,” czy „ale.” Jak ze wszystkim, również tutaj musimy patrzeć na naszego Poprzednika, Wodza i Mistrza, który jest naszym wzorem i przykładem. 

„Ojcze, odpuść im” 

Chrystus cierpiał niesprawiedliwie – okrutną niesprawiedliwość. Nikt nie był w stanie cierpieć bardziej niesprawiedliwie, niż Chrystus. Jednak jedne z ostatnich słów, jakie wypowiedział, brzmiały tak: „Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą co czynią.” Czy to jest łatwe? Nie. A czy jest to niemożliwe? „Wszystko jest możliwe dla wierzącego” – powiedział Jezus. (Ew. Marka 9,23) Wszystko.

Jeśli nie masz w sobie mocy ku temu i wiesz, że nie potrafisz przebaczyć, musisz znaleźć ją w Chrystusie. „Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia.” (List do Filipian 4,12-13) Czy przebaczenie usunie cierpienie, jakie musiałeś znieść? Czy odwróci to, co się z tobą działo? Czy to oznacza, że osoba, która wyrządziła niesprawiedliwość względem ciebie, nie będzie musiała ponieść konsekwencji swoich czynów? Nie, lecz ty zostaniesz uwolniony od nienawiści i zgorzkniałych myśli oraz od ciężaru, jaki sprawiają takie myśli. Przebaczenie jest nie tylko dla osoby, której przebaczasz, lecz również dla twojego dobra, byś nie musiał żyć z takim obciążeniem. 

„Ale dla was, którzy boicie się mojego imienia, wzejdzie słońce sprawiedliwości z uzdrowieniem na swoich skrzydłach. I będziecie wychodzić z podskakiwaniem, jak cielęta wychodzące z obory.” (Księga Malachiasza 3,20) 

Fakt, że komuś przebaczysz nie oznacza, że akceptujesz to, co uczynił. W żaden sposób nie oznacza również, że wszystko jest „w porządku.” Zaufanie nie przychodzi automatycznie razem z przebaczeniem, a to, by zapomnieć, wcale nie jest obowiązkowe. Wyrażenie „Przebacz i zapomnij” – nie jest cytatem z Biblii. Jedną rzeczą jest być ostrożnym i mieć świadomość pewnych spraw, a zupełnie inną odczuwać nienawiść i niechęć względem drugich. 

Bóg jest sprawiedliwy 

Najlepiej jest wtedy, gdy osoba, która cię skrzywdziła, również żałuje i pokutuje z powodu tego, co uczyniła. Jednak zatroszcz się o to, by twoje uzdrowienie nie było zależne od tego. Powinieneś przebaczyć – bez względu na to, jaką postawę przyjmują inni. Grzechy innych pozostają między nimi, a Bogiem. Słuszną sprawą jest, że niektórzy muszą ponieść konsekwencje własnych czynów według ziemskiego prawa i władzy. Pewnego dnia staną również przed obliczem Boga i będą musieli zdać rachunek ze swojego postępowania, a Bóg przede wszystkim jest sprawiedliwy. Jednak sąd i pomsta należą do Boga. 

Ważne jest zwrócić uwagę na to, że przebaczenie nie jest uczuciem; to jest wybór. Wybrać przebaczenie oznacza, że musisz przyjść do Boga na kolanach, by otrzymać moc ku temu. To jest wybór, by nie pozwolić myślom nienawiści panować w sercu. Musisz wybrać, by przyjść do Boga po pomoc i pociechę, zamiast żyć przeszłością – nawet jeśli twoje uczucia wolałyby robić coś innego. Moc, jakiej potrzebujemy, otrzymamy od Ducha Świętego. Jest napisane o Jezusie: „…On, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, lecz poruczał sprawę temu, który sprawiedliwie sądzi…” (I List Piotra 2,23) 

Trzymaj się blisko Boga, a w Jego miłości znajdziesz wszystko, czego potrzebujesz.