Co jest potrzebne, by być cierpliwym?

Cierpliwość ma inne działanie, niż wytrwałość. Wytrwałość jest potrzebna, by wytrzymać w tym, co dotyczy nas samych, na przykład wytrwać w osobistym boju. Natomiast cierpliwość to umiejętność znoszenia słabości innych. Bóg jest wielce cierpliwy względem nas. (Psalm 86,15) My również jesteśmy napominani, by być cierpliwymi.
(I List do Tesaloniczan 5,14; List do Efezjan 4,2; List do Kolosan 3,12)

Dlaczego mamy być cierpliwi

Cierpliwość jest konieczna, by znosić jedni drugich. Bez cierpliwości szybko pojawiają się obmowy, spory i kłótnie. Jeśli chcemy przyoblec się w cierpliwość – jak każdą inną Boską cnotą – musi nastąpić śmierć nad naszym ciałem. Dzięki temu cierpliwość będzie działać, oczyszczając nas wewnętrznie, natomiast zewnętrzne działanie będzie się objawiać poprzez znoszenie innych.

Cierpliwość jest przeciwieństwem pychy. Osoba pyszna nie jest w stanie znosić ani tolerować błędów innych i ich słabości; natomiast człowiek cierpliwy nie tylko znosi słabości innych – dodatkowo przebacza i toleruje złego człowieka w jego złości. Ma również nadzieję na jego zbawienie i przekształcenie, choć jego wady są stosunkowo wielkie, głębokie, szerokie i trwają długi czas.

Im więcej cierpliwości posiądziemy, tym więcej śmierci dla pychy nastąpi w naszym ciele – a tym samym bardziej uwolnimy się od grzechu, by pomagać, pocieszać i wspierać innych. Jeśli mam być w stanie służyć bliźnim, to muszę znosić ich wady, przywdziewając cierpliwość. Dlatego też wszyscy słudzy Pana muszą być cierpliwi i w tej cierpliwości wzrastać. Cierpliwość jest ściśle związana z pokorą – z tym, by być ubogim w swoich własnych oczach.

Zbawienie – nasze własne oraz drugich

Cierpliwość to jeden z owoców Ducha. (List do Galacjan 5,22) Osiągamy ją przez wiarę i posłuszeństwo. To właśnie Bożej cierpliwości zawdzięczamy nasze zbawianie, gdyż Bóg znosi nas bez końca. Jeśli tylko żałujemy grzechów i nienawidzimy samych siebie, wtedy On nad nami pracuje – a dzięki temu, krok po kroku, otrzymujemy zbawienie.

W ten sam sposób nasza cierpliwość może służyć innym ku ich zbawieniu.

„Człowiek nierychły do gniewu jest bardzo roztropny” [ma wielkie zrozumienie – norw. tłumaczenie].
(Przypowieści Salomona 14,29)
„W cierpliwości zaznacza się roztropność człowieka”[„Mądrość człowieka czyni go cierpliwym” – norw. tłumaczenie]
(Przypowieści Salomona 19,11)

Rozumiemy zatem, że ktoś, kto przez prowadzenie Ducha Bożego posiadł duchowe zrozumienie i mądrość, jest też w stanie być cierpliwym. Tacy ludzie stają się przykładem do naśladowania i można się wiele od nich nauczyć. (II List do Tymoteusza 3,10)

Jest to skrócona wersja artykułu, który po raz pierwszy został opublikowany pt. „Cierpliwość” w zborowym czasopiśmie BCC „Ukryte Skarby” w lutym 1930 roku