Co miał na myśli Jezus, gdy powiedział: „Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją, o Boże”?

4000 lat po tym, jak pojawiło się proroctwo na temat przyjścia Mesjasza, Jezus – pełen wiary i ducha zwycięstwa – narodził się z kobiety, by zmiażdżyć głowę szatana – swego największego wroga. (I Księga Mojżeszowa 3;15) Gdy przyszedł na świat, rozpoczął się najważniejszy okres w dziejach ludzkości. Jezus powiedział: „Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją, o Boże, jak napisano o mnie w zwoju księgi.” (List do Hebrajczyków 10;7)

Wola  Boża była jasna i wyraźna. Chodziło o zniweczenie mocy, jaką Szatan miał nad ludźmi. To dlatego Bóg dał Jezusowi ciało. Według ciała był On potomkiem Dawida. (List do Rzymian 1;3)

Jezus nie był pierwszym człowiekiem, który miał takie ciało. Przez 42 pokolenia Bóg używał ludzi i ich ciał, by objawiać się Izraelowi, lecz Szatan również przez 42 pokolenia miał możliwość, by kontynuować swoją pracę w tych właśnie ciałach. Pomyśl choćby o Salomonie. Zbudował Bogu świątynię według obrazu, jaki Bóg pismem własnej ręki objawił jego ojcu, Dawidowi. (I Księga Kronik 28;19) Jednak pomimo tego, że Bóg dał Salomonowi wielką mądrość i wiedzę, Szatan osiągnął nad nim zwycięstwo, a użył do tego wielu kobiet.

Jezus również otrzymał pewien obraz z Bożej ręki – w zwoju księgi. Obraz nowego stworzenia, świętej, nowej świątyni, którą miał zbudować. Nie na zewnątrz – jak Salomon – lecz w swoim ziemskim ciele. W takim ciele, jakie było polem pracy oraz władzy Szatana przez 42 pokolenia. (Ew. Mateusza 1;17) Teraz jednak przyszedł Jezus i będąc prowadzony Duchem Świętym, miał całkowicie zwyciężyć władzę i moc Szatana. Ciało Chrystusa miało stać się ciałem, w którym On sam miał objąć pełne panowanie a Boże prawa miały wszystko uporządkować. Z tego ciała Szatan został na dobre wypędzony. To była niewiarygodnie wielka praca.

Dzieło to Jezus rozpoczął tymi prostymi słowami: Oto przychodzę, aby czynić wolę twoją, o Boże. Wtedy Bóg całe swoje upodobanie skupił na umiłowanym Synu. Wszelkie złoto, srebro, miedź, drogocenne szaty – dokładnie wszystko, co zewnętrzne, ludzkie, piękne i błyszczące znikło, a ostatecznie również ludzka pycha, zewnętrzna, zakonna i pełna form religijność została wytępiona. (Księga Izajasza 53;2) Zniknął również ołtarz, na którym składano ofiary, a wraz z nim stare kapłaństwo. W sercu Jezusa natomiast ukryty wewnętrzny człowiek objawił nową ofiarę oraz nowe kapłaństwo.

Wszystko to, co zewnętrzne i poza ciałem, zostało przeniesione do wnętrza ciała Jezusa. Sam Jezus został kapłanem, który ofiarował to, na co wskazywał Mu Bóg. Gdy Bóg potępił jakiś grzech w ciele Jezusa, Jezus reagował „śmiercią Chrystusową” – jak nazywa to Apostoł Paweł (II List do Koryntian 4;10) Jezus wykonywał wyroki śmierci nad osądzonym grzechem. Ta śmierć umożliwiła to, by zakończyć życie według namiętności i chęci w ciele oraz usunęła grzech z ciała – co wcześniej było niemożliwe. (List do Hebrajczyków 10;4) Krzyż, który Jezus brał na siebie codziennie, stał się ołtarzem, na którym bez ustanku płynęła Jego własna krew.

W ten sposób cicho i spokojnie Jezus budował – nikt tego nie widział ani nie słyszał – a On kamień po kamieniu wznosił nową świątynię domu Bożego. (List do Efezjan 2;22) Dzięki posłuszeństwu Bożym prawom, Jezus zachował społeczność z Bogiem. Słowo stało się ciałem i pojawiło się światło. Całe to dzieło zostało wykonane dzięki prostym słowom, jakie Jezus wypowiedział na początku: Oto przychodzę, aby czynić wolę twoją, o Boże. Pomyśl, że mamy takiego poprzednika! W dniu zmartwychwstania jasne stało się to, że całe cierpienie, jakie towarzyszyło pracy Jezusa, było niczym w porównaniu z chwałą, jaką Bóg przez Niego objawił. (List do Rzymian 8;18)

W zwoju księgi jest napisane nie tylko o Jezusie, lecz również o nas. My także otrzymaliśmy pismo z Bożej ręki wraz z obrazem Jego Syna. Chwała niech będzie Bogu, że Duch może ożywiać ten obraz tak, iż z radością będziemy w stanie naśladować i miłować naszego Pana zwycięstwa.

Artykuł ten po raz pierwszy został opublikowany w zborowym czasopiśmie BCC „Skjulte Skatter” („Ukryte Skarby”) w lutym 2003 roku pod tytułem: „Oto przychodzę!” © Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag