Co to oznacza? – Słownik chrześcijańskich słów i wyrażeń

Bojaźń przed ludźmi/ Związany przez ludzi – bojaźń przed ludźmi pojawia się wtedy, gdy nasze myśli oraz czyny są ograniczone i kierowane tym, co inni ludzie myślą o nas oraz ich opiniami. Jeśli jesteś związany przez ludzi (związany przez bojaźń przed ludźmi) nie jesteś w stanie służyć Bogu, gdyż troszczysz się bardziej o ludzką opinię, niż o Bożą. (Przypowieści Salomona 29,25; I Księga Samuela 15,24; List do Galacjan 1,10)

Boska natura/ Dział w boskiej naturze/ Udział w Bożej naturze – Boża natura, lub też boska natura, jest doskonale czysta i nie może być kuszona do złego. Otrzymaliśmy obietnice, że możemy otrzymać dział w boskiej naturze, uciekając od skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość. W miarę, jak przezwyciężamy swoją grzeszną, ludzką naturę, jest ona przemieniana na boską – Bóg dzieli się z nami swoją własną naturą. Jeśli w codziennych sytuacjach życia przezwyciężymy nasze naturalne, złe reakcje i skłonności – wtedy uczynki ciała, takie, jak zazdrość, duma, złość i chciwość, zostaną zamienione na cnoty, owoce Ducha. Innymi słowy, reagowanie z miłością, pokorą, dobrocią, radością, itd. staje się naszą naturą. To właśnie oznacza otrzymanie działu w boskiej naturze. Jest to proces uświęcenia. (II List Piotra 1,2-4; II List do Koryntian 3,18; I List Jana 3,2-3; List Jakuba 1,13; List do Galacjan 5)

Bój/ Walka/ Wojna – niemal wszyscy mówią o walkach i wojnach, ale gdy dotyczy to chrześcijańskiego życia, terminy te odnoszą się do wewnętrznego boju, który powstaje, gdy kusi cię grzeszna myśl. Duch Boży toczy walkę z ciałem. Jeżeli zdecydowałeś, że będziesz czynił tylko Bożą wolę i jesteś prowadzony Duchem, powstaje konflikt pomiędzy ciałem, a Duchem: jest walka, w której musisz pokonać pokuszenie i otrzymać zwycięstwo nad tym grzechem. (List do Galacjan 5,16-17; List do Hebrajczyków 12,4)

Bracia/ Siostry/ Braterstwo – „bracia” i „siostry” to ci, którzy są częścią Kościoła Chrystusowego. (Ew. Mateusza 23,8; Ew. Mateusza 12,50; List do Hebrajczyków 2,10-18)

Chęci/ Pożądliwości młodzieńcze/ Chęci i pożądliwości/ Namiętności i żądze/ Chęci ciała – są to pragnienia i chęci przeciwne Bożej woli. Innymi słowy, skłonności do czegokolwiek, co jest grzeszne. Przeczytaj List Jakuba 1,14. Są również nazwane „grzechem w ciele.” Chociaż wyrażenie „pożądliwości młodzieńcze” jest często używane w połączeniu z grzesznymi pożądliwościami seksualnymi, pożądliwości zawierają wszystko to, co jest przeciwne temu, co dobre i właściwe w Bożych oczach. (II List do Tymoteusza 2,22; List do Galacjan 5,24; List do Rzymian 8,3)  

Chodzić w przygotowanych uczynkach – chodzić w przygotowanych uczynkach oznacza czynić to, co Bóg pragnie, abyś wykonał w swoim czasie na ziemi. To niekoniecznie oznacza, że fizycznie robisz coś konkretnego, ale cokolwiek czynisz – we wszystkich sytuacjach, jakie spotykasz w życiu, wykonujesz Bożą wolę. (List do Efezjan 2,10)

Chodzić w światłości/ Chodzenie w światłości/ Chodzić w Duchu/ Chodzenie w Duchu – chodzenie w światłości to stan posłuszeństwa, w którym pragniesz wykonać wszystko, co Bóg ci objawia przez Ducha Świętego. To oznacza, że składasz w śmierć wszelki grzech, który jest ci objawiony (na który otrzymujesz światło) a także jesteś posłuszny wszystkim przykazaniom, które Bóg ci daje. Jeśli tak czynisz, nie wypełnisz chęci i pożądliwości swojego ciała. (I List Jana 1,7; Ew. Jana 3,18-21; Ew. Jana 8,12; List do Rzymian 8,1-4; List do Galacjan 5,16; List do Galacjan 5,25)

Chrześcijanin – określenie „chrześcijanin” jest powszechnie używane do opisania osoby należącej do chrześcijaństwa, które jest oparte na życiu oraz nauce Jezusa Chrystusa. Prawdziwy chrześcijanin to nie tylko nazwa, lecz jest to osoba, która naśladuje Chrystusa. Naśladuje Go na drodze zwycięstwa nad grzechem i ma cel, by osiągnąć boską naturę i stać się świętym tak, jak On jest święty. (Ew. Mateusza 16,24; I List Piotra 1,15; II List Piotra 1,4)

Ciało – „ciało” to wszelkie grzeszne pożądliwości/ pokuszenia/ chęci/ złe skłonności, itd. które mieszkają w ludzkiej naturze. Jest ono źródłem pokuszeń i nie mieszka w nim nic dobrego. (List do Galacjan 5,19-21; List do Rzymian 7,18; List do Galacjan 5,24; List do Rzymian 8,5)

Wyrażenie „ciało” może się również odnosić do rodzaju ludzkiego, lub naszych fizycznych ciał, szczególnie w kontekście Starego Testamentu. (I Księga Mojżeszowa 6,13; Psalm 56,5; I List Piotra 1,24; List do Efezjan 5,29)

Zobacz również definicję słowa „grzech.”

Ciało Chrystusowe – Ciało Chrystusowe tworzą wszyscy ci, którzy oddają swoje życie na służbę Bogu, by otrzymać pełnię Chrystusową. Wykonują różne służby, w zależności od tego, do czego Bóg ich wybrał – ku zbudowaniu samych siebie oraz innych, by doprowadzić wszystkich do jedności. Jedność tworzy się, gdy każdy z osobna pracuje, by wykonać Bożą wolę na ziemi tak, jak jest ona wykonywana w niebie, zarówno w osobistym życiu, jak i w Bożej służbie dla innych. (List do Efezjan 4,11-16)

Ciało grzechu – zobacz definicję słowa „grzech”

Cierpienia Chrystusowe – cierpienia Chrystusowe przede wszystkim odnoszą się do wewnętrznego cierpienia, którego doświadczył Chrystus, gdy był kuszony, zapierał się swojej własnej woli, składał ją w śmierć i wybierał posłuszeństwo Bogu. W niektórych przypadkach wyrażenie to odnosi się również do fizycznego cierpienia Chrystusa. (I List Piotra 4,1; List do Kolosan 1,24; List do Hebrajczyków 2,18)

Cierpienie/ cierpieć w ciele/ cierpienie w ciele – Biblia często wspomina o cierpieniu. Chociaż może się to odnosić do zewnętrznego, fizycznego cierpienia, w Nowym Przymierzu głównie rozchodzi się o cierpienie, które pojawia się, gdy zapierasz się własnych grzesznych chęci oraz pożądliwości i składasz je w śmierć. To wewnętrzne cierpienie powstaje w wyniku tego, że twoje grzeszne chęci i pragnienia nie zostają zaspokojone. Biblia nazywa to „ukrzyżowaniem ciała wraz z namiętnościami i żądzami.” (List do Rzymian 8,17; List do Filipian 3,10; List do Kolosan 1,24; I List Piotra 4,1)

Czyste serce – czyste serce oznacza, że nie zgadzasz się z żadną grzeszną, czy nieczystą myślą, która pojawia się w tobie, ale zapierasz się tych myśli i składasz je w śmierć. To oznacza, że grzech nie ma na ciebie wpływu i nie jesteś nim zanieczyszczony w swoim wnętrzu, (Psalm 51,12; Ew. Mateusza 5,8; Przypowieści Salomona 4,23)

Duch tego czasu – duch tego czasu to zły duch, którego można znaleźć w większości nowoczesnych kultur/postaw tego świata. Nie jest ciągle taki sam i zmienia się z wieku na wiek oraz z kultury na kulturę. Chociaż oczywiście nie zawsze jest zły sam w sobie, jednak zawsze będzie odgrywał kluczową rolę w odciągnięciu ludzi od służenia i posłuszeństwa Bogu. (I List do Koryntian 2,12; List do Efezjan 2,1-3; List do Efezjan 6,12; II List do Tesaloniczan 2,7-11; I List Jana 4,1-3; Objawienie Jana 16,13-14)

Działalność Ducha/ Działanie Ducha – działania Ducha to rozkazy oraz wskazówki Ducha Świętego. Mogą pojawić się przez sumienie, myśli, uczucia, Słowo Boże, coś, co mówią inni, itd. Chodząc w Duchu, otrzymujesz „wyćwiczone ucho” i działania Ducha stają się coraz łatwiejsze do rozpoznania. (Ew. Jana 14,26)

Grzech – grzech to wszystko, co jest przeciwne Bożej woli oraz Jego prawom. Popełnić grzech znaczy złamać te prawa lub być im nieposłusznym. Chęć do grzechu mieszka w ludzkiej naturze. Innymi słowy, jest ona zanieczyszczona i motywowana grzesznymi skłonnościami, które mieszkają w każdym człowieku – jest to rezultat pierwszego upadku oraz nieposłuszeństwa w ogrodzie Eden. Jest to ciało grzechu, które wszyscy mamy – odziedziczyliśmy je i z nim się narodziliśmy. Biblia nazywa też te grzeszne skłonności „chęciami ciała.” To oznacza, że jako ludzie jesteśmy kuszeni przez grzeszne pożądliwości oraz myśli z naszego własnego ciała. Jan pisze, że wszyscy „mamy grzech,” ale nie jesteśmy winni popełniania grzechu, jeśli świadomie nie zgadzamy się z tymi chęciami. Krok po kroku grzech może zostać „złożony w śmierć” przez zapieranie się tych chęci i pożądliwości, które zostają nam objawione. Proces ten po raz pierwszy miał miejsce w Jezusie, gdy żył jako człowiek na tej ziemi. (I List Jana 1,8; List do Rzymian 6,6; List do Rzymian 7,18; List do Rzymian 8,3-4)

Grzech w moim ciele – zobacz definicję słowa „Grzech.”

Grzech we mnie – zobacz definicję słowa „Grzech.”

Grzech wrodzony – nie jest to Biblijne wyrażenie, ale jest często używane, by określić grzech, który przyszedł na świat i wszedł w ludzką naturę przez nieposłuszeństwo Adama i Ewy („Pierwszy upadek”). Zobacz również definicję słowa „Grzech.”

Grzeszne ciało – zobacz definicję słowa „Grzech.”

Grzeszyć/ Popełniać grzech/ Poddać się grzechowi – popełnić grzech oznacza świadomie uczynić coś, o czym wiemy, że jest przeciwne woli Bożej. Może się to zdarzyć w słowach, uczynkach, a nawet w myślach. (List Jakuba 1,14-15) Zobacz również definicję słowa „Grzech.”

Kościół – wielu ludzi używa tego słowa, opisując wszystkich chrześcijan, inni nazywają w ten sposób konkretne wyznanie, grupę ludzi, lub nawet budynek, w którym zgromadzają się chrześcijanie. Biblia wyjaśnia, że prawdziwy Kościół Chrystusowy tworzą ci, którzy zapierają samych siebie, biorą na siebie swój krzyż i naśladują Go. (List do Efezjan 2,19-22; Ew. Mateusza 16,24)

Krew Jezusa/ Krew Baranka – to przede wszystkim odnosi się do „krwi,” która została przelana, gdy Jezus rezygnował z własnego życia, czyli ze swojej własnej woli. Przez składanie w śmierć grzechu w swoim ciele, płynęła „krew” i dzięki temu, że był bez winy, ta ofiara mogła zostać użyta, by odkupić nasze grzechy i dać nam przebaczenie. Jeśli naśladujemy Jezusa jako członkowie Jego ciała, jesteśmy oczyszczani z grzechu, który mieszka w nas i ta sama „krew” wypływa z nas, jako znak zwycięskiej śmierci nad grzechem.
Jezus został ukrzyżowany, jako grzesznik, chociaż był bez winy i stał się ofiarą bez skazy. Dzięki temu wziął na siebie karę za nasze grzechy, a Jego śmierć (Jego krew) służy, jako „odkupienie” dla wszystkich, którzy w Niego wierzą, by mogli otrzymać przebaczenie grzechów i zostać oczyszczeni z nich. (Ew. Mateusza 26,27-28; I List do Koryntian 11,25-26; I List Piotra 1,18-19; List do Hebrajczyków 10,19-22; Objawienie Jana 12,11; List do Hebrajczyków 12,4; I List Jana 1,7; Ew. Marka 10,45)

Mieć grzech – zobacz definicję słowa „grzech.”

Moja własna siła – własna siła odnosi się do sytuacji, w której osoba próbuje złożyć w śmierć swoje grzeszne pożądliwości bez pomocy Bożej. Niektórzy są w stanie uczynić to do pewnego stopnia, ale jest to niemożliwe, by otrzymać całkowite zwycięstwo o swojej własnej mocy – w końcu ona się skończy. Chrześcijanin potrzebuje mocy oraz prowadzenia Duchem Świętym, by całkowicie zwyciężyć nad grzechem. Najczęstszą przyczyną zniechęcenia się jest opieranie swojej wiary na porażkach z przeszłości; np. bazowanie na swojej własnej sile, zamiast na Bożej. (II List do Koryntian 12,7-10; Psalm 147,10-11; Księga Zachariasza 4,6)

Moje „ja”/ Moje „własne życie” – te wyrażenia odnoszą się do wewnętrznego pokuszenia, by być samolubną, egoistyczną osobą. Jest to ta część człowieka, która zawsze chce tego, co najlepsze oraz jak najwięcej dla siebie, jeśli chodzi o ziemskie rzeczy. Jest to grzech w ciele. Zobacz pojęcie „Pożądliwości.” (Ew. Łukasza 14,26; Ew. Jana 12,25; List Jakuba 3,14)

Napełniony Duchem – zostać napełnionym Duchem oznacza, że otrzymałeś Ducha Świętego i chodzisz w światłości, którą On ci daje. Jesteś posłuszny temu światłu, a także napełniony mocą do życia dla Boga oraz uczestniczysz w darach ducha i w objawieniu Słowa Bożego. (Ew. Łukasza 4,1; Dzieje Apostolskie 2,4; Dzieje Apostolskie 4,31; List do Efezjan 5,18)

Narodzenie się na nowo/ Duchowe odrodzenie – narodzenie się na nowo jest wydarzeniem, które w pewnym momencie ma miejsce w życiu każdego prawdziwego chrześcijanina. „Odkładasz” swój wcześniejszy sposób życia i myślenia, porzucasz życie według swoich chęci i skłonności do grzechu. Jesteś narodzony na nowo do życia z Chrystusem; stajesz się nowym stworzeniem, które jest Duchowe i wieczne. „Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.” (II List do Koryntian 5,17) Kiedy już zrodziłeś się na nowo, widzisz Boże Królestwo jako cel, a wszystko inne staje się dla ciebie nieistotne, jak śmieci. Przeczytaj o duchowym odrodzeniu Pawła w Liście do Filipian 3,4-10.

Nawrócenie/ Nawrócić się/ Oddać swoje serce Jezusowi – jest to świadome podjęcie decyzji, by odwrócić się od grzechu i ciemności, od mocy diabła do żywego Boga. Pokutujemy i żałujemy naszych wcześniejszych grzechów, odrzucamy nasze stare życie – życie w przemijającej rozkoszy grzechu – i trzymamy się nowego zmysłu – zmysłu zdecydowanego, by stawić opór grzechowi (powiedzieć „Nie!” w chwili pokuszenia). Ważne jest również, by po nawróceniu, nie wrócić do środowiska, które wcześniej miało na nas zły wpływ, w innym wypadku znowu może pójść źle. (Dzieje Apostolskie 3,19; Dzieje Apostolskie 26,18; List do Efezjan 4,22-24; I List Piotra 2,1-2)

Nienawidzić własne życie – nienawiść do własnego życia oznacza po prostu, że nienawidzisz samolubnej, dumnej, egoistycznej oraz grzesznej natury, która jest w tobie. Nienawidzisz tej części siebie, która jest skażona przez grzech (twojego ciała). To nie ma nic do czynienia z niską samooceną, albo kompleksem niższości, które nie pochodzą od Boga. Nienawiść do własnego życia, grzechu mieszkającego w twoim ciele, jest jednym z wymogów uczniostwa. (Ew. Jana 12,25; Ew. Łukasza 14,26; List do Rzymian 7,15-18)

Oblubienica Chrystusa/ Oblubienica Jezusa – Oblubienicą Chrystusa są wszyscy ci, którzy oczyszczają się tak, jak On jest czysty i stają się podobni do Niego. (List do Rzymian 8,29) Oczyszczają samych siebie z wszelkiego grzechu i są prawdziwymi naśladowcami Chrystusa. Oblubienica jest innym określeniem Kościoła Chrystusowego.

Odpaść/ Odejść – „odpaść” oznacza  pozostawić, odejść od życia chrześcijańskiego i zacząć żyć dla innego celu. (List do Hebrajczyków 3,12; II List Piotra 3,17; List do Hebrajczyków 6,4-6)

Ofiarowanie samego siebie/ Złożenie siebie na ofiarę – ofiarowanie samego siebie oznacza, że używasz wszystkiego, co masz, by w coraz większym stopniu wykonywać Bożą wolę na ziemi, zamiast swojej własnej. To obejmuje rezygnowanie z opinii, rozumowanie oraz uczuć, które są sprzeczne z Bożą wolą, a także poświęcenie swojego czasu, umiejętności, pieniędzy, itd. gdy Bóg tego wymaga od ciebie. (Ew. Jana 15,13; List do Efezjan 5,2)

Otrzymać światło/ Otrzymane światło/ Oświecone oczy – otrzymanie światła oznacza, że Duch Święty coś ci objawia. Na przykład, gdy masz „oświecone oczy,” możesz otrzymać światło i zobaczyć twój własny grzech, że jesteś samolubny, pyszny, itd. Może się to również odnosić do otrzymania większego wejrzenia (objawienia) w Słowo Boże, w Jego dzieło oraz obietnice dla tych, którzy Go naśladują. (Psalm 118,27; Psalm 119,130; Ew. Jana 1,4-5; Ew. Jana 3,19-21; II List do Koryntian 4,6; List do Efezjan 1,17-18)

Pierwszy upadek – nie ma w Biblii wyrażenia „pierwszy upadek,” jednak odnosi się ono do pierwszego poddania się grzechowi w historii ludzkości (Adam i Ewa)  w ogrodzie Eden. Skazili oni swoją ludzką naturę, która jest przekazywana z pokolenia na pokolenie – na wszystkich ich potomków. (I Księga Mojżeszowa 3; List do Rzymian 5,12-13; I List do Koryntian 15,22; I List do Tymoteusza 2,14)

Pilnować swojego serca/ Strzec swojego serca – pilnowanie swojego serca (twojego zmysłu, nastawienia, wewnętrznego życia oraz relacji z Bogiem) oznacza to samo, co zachowanie czystego serca. Dzieje się tak wtedy, gdy upewniasz się, że żadne pokuszenie w formie nieczystych, czy grzesznych myśli nie ma wstępu do twojego serca, lecz jest niszczone w zarodku – gdy jest jeszcze tylko myślą. Jest to stan czujności przeciwko wszelkim złym wpływom na twoje duchowe życie. (Przypowieści Salomona 4,23)

Podzielone serce – jeśli masz podzielone serce, wtedy jesteś niezdecydowany, gdy chodzi o cel twojego życia. Jest to stan, kiedy nie jesteś całkowicie oddany Bogu, by w 100% wykonać Jego wolę w swoim życiu. (II Księga Królewska 10,31; List Jakuba 1,6-8)

Popełniać grzech – popełniać grzech znaczy świadomie uczynić coś, o czym wiesz, że jest sprzeczne z wolą Bożą i Jego prawami. Dzieje się to wtedy, gdy jesteś kuszony przez chęci i pożądliwości, które mieszkają w tobie i świadomie zgadzasz się uczynić to, do czego jesteś kuszony, wiedząc dobrze, że to nie podoba się Bogu. Ten „czyn” może nastąpić w słowie, uczynku lub myśli. Zobacz również definicję słowa „grzech.” (List Jakuba 1,14-15)

Prowadzony przez Boga/ Prowadzony Duchem/ Prowadzony Duchem Świętym – prowadzenie Duchem Świętym i prowadzenie Boże, oznacza to samo, gdyż Bóg mówi do nas poprzez Ducha Świętego. Dzieje się tak wtedy, gdy cichy szept i myśli pojawiają się w twojej głowie, a ty wiesz, że są właściwe i pochodzą od Boga. Jeśli chcemy być prowadzeni Duchem, musimy postępować według tych wskazówek oraz być posłuszni temu prowadzeniu, by wykonać to, co Bóg chce, by zostało wykonane. (List do Rzymian 8,14; Ew. Jana 16,13)

Przekształcenie – jest to proces uświęcenia, w którym nasza grzeszna ludzka natura jest stopniowo przekształcana na boską naturę. Dzieje się tak wtedy, gdy w posłuszeństwie Bożej woli zapieramy się grzesznych chęci w naszym ciele oraz składamy je w śmierć. (List do Rzymian 12,2; II List do Koryntian 3,18; II List Piotra 1,3-4)

Składać w śmierć/ Złożyć grzech w śmierć – jest to przezwyciężenie pokuszenia do grzechu, który się podnosi, gdy nasze chęci i pożądliwości kuszą nas, by zareagować w sposób, o którym wiemy, że jest zły (np. pycha, nienawiść, obmowa, zazdrość, itd.) Jest to proces zapierania się tych myśli oraz nie wyrażenia zgody na ich wykonanie. Wtedy chęć do grzechu jest nie tylko tłumiona, lecz rzeczywiście umiera. (List do Rzymian 8,13; List do Kolosan 3,5)

Słowo krzyża – słowo krzyża jest potężną ewangelią Nowego Przymierza, która zwiastuje wolność od grzechu. Wolność ta pojawia się, gdy codziennie bierzemy na siebie swój krzyż i naśladujemy Jezusa po tym, jak otrzymaliśmy przebaczenie grzechów przez śmierć Jezusa na krzyżu Golgoty. Krzyż, który mamy nieść, nie jest fizycznym krzyżem – takim, jak ten na Golgocie. Jest to proces zapierania się grzesznych chęci w naszym ciele, czyli „krzyżowanie” ich, by je przezwyciężyć i pozbawić władzy oraz mocy nad nami. (I List do Koryntian 1,18; Ew. Łukasza 9,23)

Społeczność – jest to społeczność z innymi chrześcijanami, którzy prowadzą takie samo życie, jak ty. Obejmuje to: wzajemne zbudowanie, miłość, jedność w duchu i dążeniu do celu, która wykracza daleko poza przyjaźń i relacje międzyludzkie. (I List Jana 1,7) Doświadczamy również społeczności z Chrystusem, jeśli przezwyciężamy grzech w chwili pokuszenia – tak, jak On to czynił, kiedy był człowiekiem. W ten sposób poznajemy Go i możemy odczuwać osobiste połączenie oraz jedność z Nim. (List do Filipian 3,10)

Sprawy ciała – sprawy ciała, to złe rzeczy, które czynimy, a z czego zdajemy sobie sprawę dopiero wtedy, gdy już daną rzecz uczyniliśmy. Duch Święty wskazuje nam na to; nasze oczy zostają otwarte na fakt, że uczyniliśmy coś złego. Dlatego wszelkie zło, jakie czynimy nieświadomie, bez zgody naszego zmysłu, jest sprawą ciała. Nie ma potępienia za sprawy ciała, jeśli tylko je zobaczymy i osądzimy Duchem, a tym samym przezwyciężymy. (List do Rzymian 7, 25 oraz 8,1-2)

Sprzeniewierzyć się – powrócić do starych grzechów i nawyków, nad którymi miało się zwycięstwo.

Stać mocno/ Wytrwać w godzinie pokuszenia – stać mocno w godzinie pokuszenia oznacza, że nie poddajesz się grzesznym myślom, które powstają w tobie, nie zgadzasz się z nimi, ani ich nie tolerujesz. (List do Efezjan 6,13; List Jakuba 1,12; List Jakuba 4,7; I List Piotra 5,8-9)

Stare Przymierze/ Nowe Przymierze – (zwane również Starym i Nowym Testamentem) Stare Przymierze jest przymierzem, które Bóg zawarł z Izraelem. Podstawą był Zakon Mojżesza; Izraelici mieli przestrzegać wszystkich praw i przykazań, które Bóg im zesłał. Stare Przymierze było skupione głównie wokół tego, co zewnętrzne i skierowane w rezultaty, jakie przynosi poddanie się grzechowi. Jest używane, jako obraz wewnętrznego, duchowego życia Nowego Przymierza. Nowe Przymierze jest przymierzem zawieranym przez Boga z tymi, którzy naśladują Chrystusa. Jest ono oparte na prawach oraz przykazaniach, które Duch wypisuje w naszych sercach, zamiast Zakonu Mojżesza. Nowe Przymierze koncentruje się głównie na wewnętrznym życiu oraz na tym, by rozprawić się z przyczyną grzechu zanim on zostanie wykonany. W Nowym Przymierzu, przebaczenie grzechów nie jest jedynie ucieczką od zapłaty za grzech, ale również możliwością rozpoczęcia nowego, zwycięskiego życia oraz przekształcenia na obraz Jezusa Chrystusa. (List do Hebrajczyków 8,6-13)

Stary człowiek/ Nowy człowiek – „Stary człowiek” jest twoim nastawieniem przed nawróceniem. Jest to stan, w którym pozwalasz swoim chęciom i pożądliwościom panować w twoim życiu; nie podjąłeś świadomej decyzji, by przeciwstawić się popełnianiu grzechu. Nowy człowiek jest twoim nastawieniem po nawróceniu. Jest to decyzja, by zwyciężyć nad grzechem i żyć w sprawiedliwości i świętości. Jest to zmysł, by służyć Bogu i wykonywać Jego wolę, zamiast swojej – nie ulegać chęciom i pożądliwościom ciała. Stary człowiek zostaje „zewleczony,” a nowy „przyobleczony” przez akt wiary, którego symbolem jest chrzest. (List do Rzymian 6,1-6; List do Efezjan 4,22-24; List do Kolosan 3,9-10)

Świat – świat to wszelka ludzka kultura, społeczność, itd. na zewnątrz Kościoła Chrystusowego. Termin ten może odnosić się do fizycznego świata, ale również duchowego królestwa szatana – włączając w to ducha tego czasu oraz inne negatywne wpływy i idee. (Ew. Jana 7,7; Ew. Jana 12,47; Ew. Jana 15,18-19; I List do Koryntian 2,12; List do Galacjan 6,14; I List Jana 2,15-17; List Jakuba 4,4; I List Jana 4,4-5; Ew. Jana 14,30; List do Rzymian 12,2)

Świecki/ Światowy – wyrażenie „świecki” jest używane do opisu wszystkiego, co zmierza w kierunku celów/idei/dążeń świata w przeciwieństwie do tego, co jest z Ducha. (I List Jana 2,15-17; List do Tytusa 2,11-12)

Tron łaski – „Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze.” (List do Hebrajczyków 4,16) Jezus był kuszony, lecz nie zgrzeszył, dlatego mamy możliwość z odwagą przychodzić do Niego, by otrzymać łaskę w stosownej porze. Łaska ta sprawia, że również my mamy możliwość zwyciężyć i nie popełnić grzechu w naszych pokuszeniach. Przychodzimy przed tron Boży w modlitwie, a On nas wysłuchuje i widzi pragnienie naszego serca. Wtedy mamy połączenie z mocami nieba, a te moce są dostępne dla nas, byśmy mogli przezwyciężyć wszelki grzech.

Ucisk/ Uciski/ Próba/ Próby – uciski czy próby odnoszą się do wszelkich sytuacji i wydarzeń, które pojawiają się na twojej drodze i sprawiają, że jesteś kuszony do grzechu. Stwarzają okazję grzesznym myślom i pokuszeniom, by mogły powstać w tobie. Uciski i próby, pojawiają się, gdy twój zmysł, który ma służyć Bogu, walczy przeciwko twoim chęciom do grzechu. Pojęcia te odnoszą się również do trudnych sytuacji, które sprawdzają twoją umiejętność wytrwania w wierze – w początkach kościoła dotyczyło to często prześladowania chrześcijan. (List do Rzymian 5,3; List Jakuba 1,2-3; I List Piotra 4,12-13)

Uczeń/ Naśladowca Chrystusa/ Życie z Chrystusem – uczeń, to inne określenie kogoś, kto naśladuje Chrystusa. Jest to uczeń, student lub praktykant, który uczy się, jak być podobnym do swego Mistrza. Jako uczeń, naśladujesz Jezusa Chrystusa, który jest twoim Nauczycielem i Mistrzem, a żyjąc i postępując jak On, stajesz się coraz to bardziej podobny do Niego. (Ew. Mateusza 16,24; I List Piotra 2,21-22)

Uczynki ciała – świadomy grzech; coś, o czym wiesz, że jest grzechem, zanim to wykonasz. Nie są to „przypadkowe zdarzenia,” ale świadome grzechy, z których trzeba się upamiętać i które trzeba „zewlec” przy nawróceniu: „Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą.” List do Galacjan 5,19-21. (List do Kolosan 3,5-9)

Ukrzyżowany z Chrystusem/ Na krzyżu/ Ukrzyżowane życie – Jezus został fizycznie ukrzyżowany na krzyżu Golgoty. Chociaż był niewinny i bez skazy, wziął na siebie karę za grzech, jaką była śmierć i dzięki temu mógł „spłacić nasz dług” oraz przebaczyć nam nasze grzechy, jeśli tylko jesteśmy chętni, by wierzyć w Niego i Go naśladować.

Jednak, kiedy Apostoł Paweł napisał: „Z Chrystusem jestem ukrzyżowany (…)” (List do Galacjan 2,20) było to ukrzyżowanie w przenośni, metaforyczne. Teraz należymy do Chrystusa i nie jesteśmy już dłużej niewolnikami swojego ciała. Zamiast tego „ukrzyżowaliśmy” nasze ciało wraz z jego namiętnościami i żądzami. (List do Galacjan 5,24) Innymi słowy, nasz zmysł żyje, by służyć Bogu i nie pozwala grzechowi w ciele kierować naszymi czynami. Osoba, która żyje ukrzyżowanym życiem, przezwycięża grzech, uważając siebie samą za ukrzyżowaną z Chrystusem.

Umrzeć z Chrystusem/ Śmierć Chrystusowa – to najczęściej odnosi się nie do fizycznej śmierci Chrystusa na krzyżu Golgoty, lecz do śmierci dla chęci i pożądliwości w Jego ludzkiej naturze – Jezus to zadanie wypełnił, kiedy jako człowiek żył tutaj na ziemi. Uczniowie Jezusa mogą Go teraz naśladować w tej śmierci nad grzechem. (II List do Tymoteusza 2,11; II List do Koryntian 4,10; List do Filipian 3,10; List do Rzymian 8,3; List do Galacjan 5,24)

Upadanie w grzech – upadek w grzech, to coś, co przytrafia się uczniom, pomimo tego, że ich zmysł jest nastawiony, by służyć Bogu i idą po tej drodze; ale popełniają grzech. Dzieje się tak wtedy, gdy jesteś kuszony do grzechu i świadomie zgadzasz się na te pokuszenia w swoim zmyśle, pozwalając pożądliwościom objawiać się w grzesznych myślach, słowach czy uczynkach. Jednak twoja decyzja, by służyć Bogu oraz żyć w zwycięstwie, nie zmieniła się. Mimo, że popełniłeś błąd, nadal pragniesz żyć w wolności od grzechu. Upadek uznawany jest za „jednorazowe” wydarzenie, co jest przeciwieństwem życia w grzechu bez zamiaru zakończenia. Zobacz również definicję słowa „grzech.” (I List Jana 2,1)

Upamiętanie/ Pokutowanie/ Skrucha – upamiętanie się to szczere żałowanie, że się zgrzeszyło w swojej przeszłości oraz postawienie sobie celu, by to już nigdy więcej się nie powtórzyło. Jest to podjęcie decyzji, by odwrócić się od zła i służyć Bogu. Upamiętanie się i pokuta jest jednym z wymogów przebaczenia grzechów. (Ew. Marka 2,17; Ew. Łukasza 15,10; Ew. Łukasza 24,46-47; Dzieje Apostolskie 3,19; List do Rzymian 2,4; II List do Koryntian 7,10; II List Piotra 3,9; List do Efezjan 4,22-24; Objawienie Jana 3,19)

Uświęcenie – uświęcenie, to proces, w którym jesteś przemieniany i otrzymujesz boską naturę – przez nieustanne składanie grzechu w śmierć i opieranie się pokusom. To właśnie oznacza oczyszczenie wnętrza kielicha. (Ew. Mateusza 23,26) Twoja grzeszna natura jest stopniowo zastępowana cnotami – otrzymujesz boską naturę. (List do Rzymian 12,2; II List Piotra 1,4)

Wewnętrzny człowiek/ Zewnętrzny człowiek – człowiek zewnętrzny jest naszym fizycznym ciałem tutaj na ziemi. Nasz wewnętrzny człowiek to nasza dusza i duch, który jest wieczny. (List do Rzymian 7,22; II List do Koryntian 4,16; List do Efezjan 3,16; Ew. Mateusza 10,28)

Wpuścić Jezusa do swojego serca/ Sprawić, by Jezus stał się Panem twojego życia – wpuścić Jezusa do swojego życia, albo sprawić, by Jezus stał się Panem twojego życia oznacza świadomą decyzję, by żyć całym sercem dla Jezusa oraz czynić Bożą wolę zamiast swojej własnej. Jest to „start, punkt wyjścia” w życiu ucznia.

Wrodzony grzech – zobacz definicję słowa „grzech.”

Wróg/ Wrogowie – kiedy chrześcijanin mówi o swoich „wrogach,” najczęściej myśli o grzechu w swoim ciele, o pokuszeniach i chęciach, jakie tam powstają. Są to wrogowie, ponieważ kuszą nas, byśmy postępowali wbrew woli Bożej. Mogą to być także moce duchowe takie, jak duch tego czasu, który sprzeciwia się Duchowi Świętemu. Szatan, diabeł, jest również opisywany, jako wróg lub przeciwnik. Ziemscy wrogowie Izraela w Starym Testamencie są obrazem duchowych wrogów w Nowym Przymierzu. (List do Efezjan 6,12; I List Piotra 2,11; I List Piotra 5,8)

Wziąć na siebie swój krzyż/ Ukrzyżować swoje ciało/ Na krzyżu/ Przez krzyż – kiedy w Biblii jest mowa o krzyżu, najczęściej nie odnosi się do fizycznego drewnianego krzyża, z wyjątkiem opisu ukrzyżowania Jezusa na Golgocie. Wyrażenie „wziąć na siebie swój krzyż” jest użyte w przenośni i odnosi się do metaforycznego krzyża, o którym Jezus mówi w Ew. Łukasza 9,23. Oznacza zapieranie się grzesznych myśli, które powstają w nas oraz składanie ich w śmierć. (List do Kolosan 3,5; List do Galacjan 5,24)

Zapierać samego siebie – W kontekście chrześcijańskim „zapieranie samego siebie” oznacza, iż przez moc Ducha Świętego nie poddajemy się grzesznym chęciom, skłonnościom i pożądliwościom, które pochodzą z naszego wnętrza i żądają zaspokojenia. Jest to jeden z warunków uczniostwa (podążania za Jezusem). (Ew. Mateusza 16,24)

Zbawienie/ Zostać zbawionym – wyrażenie „zbawienie” lub „zostać zbawionym” ma tak naprawdę dwie części. Pierwsze „zbawienie” odnosi się do zbawienia od konsekwencji grzechu, poprzez przebaczenie grzechów. Dzięki przebaczeniu, pojednałeś się z Bogiem, a twoje grzechy z przeszłości nie zostaną ci policzone. To zbawienie jest wyłącznie przez łaskę – nie uczyniliśmy niczego, aby na to zasłużyć. Drugą częścią zbawienia jest uwolnienie się od naszej grzesznej natury. Stajesz się „zbawiony” w miarę składania w śmierć grzesznych chęci w ciele. To zbawienie jest również przez łaskę, ale chrześcijanin aktywnie bierze udział w tej pracy, by się to powiodło, przez moc oraz pomoc (łaskę) Ducha Świętego. To zbawienie przychodzi z naśladowania przykładu Jezusa, a dzięki temu następuje również przekształcenie na Jego obraz. Pierwsze zbawienie jest przez śmierć Jezusa oraz Jego ofiarę za nas, natomiast to drugie jest „dużo większym” zbawieniem – przez Jego życie.  Zobacz List do Rzymian 5,9-10. (Ew. Jana 3,17; List do Efezjan 2,1-9; List do Filipian 2,12; List do Tytusa 3,4-7; I List Piotra 1,3-9)

Ziemski/ Doczesny – odnosi się do wszystkiego na tej ziemi, co jest przeciwieństwem niebiańskich rzeczy. Przykład: ziemskie skarby/niebiańskie skarby. Ziemskie rzeczy przemijają (są doczesne, tymczasowe), a niebiańskie są wieczne. (Ew. Mateusza 6,19-21; List do Kolosan 3,2; I List Jana 2,17)

Zmiażdżony/ Złamany – to odnosi się do procesu, w którym Bóg musi złamać sprawiedliwość człowieka, jego własną siłę oraz pychę, by doprowadzić go do pokory i posłuszeństwa; dopiero wtedy Bóg może używać takiej osoby do wykonywania swojej woli. (Psalm 51,16-17; Księga Izajasza 53,10)

Zmiażdżyć szatana pod swoimi stopami – szatan zostaje zmiażdżony pod twoimi stopami, jeśli opierasz się jego namowom, perswazjom, kłamstwom i oszustwom. Dzięki mocy Ducha Świętego decydujesz się nie ulegać pokusom oraz grzesznym myślom i w ten sposób skutecznie niwelujesz moc szatana oraz jego wpływ na twoje życie. (List do Rzymian 16,20)

Zwycięstwo nad grzechem/ Przezwyciężanie grzechu/ Pokonanie grzechu – „zwycięstwo nad grzechem” oznacza, że nie popełniasz świadomego grzechu – tego, o którym wiesz w chwili pokuszenia, że jest grzechem. Nie oznacza to, że jesteś bez grzechu, ale walczysz i przezwyciężasz pokusę zanim stanie się grzechem. (List do Rzymian 8,37; 1 List do Koryntian 15,57; Objawienie Jana 2,7)

Żyć przed obliczem Bożym/ Żyć przed obliczem ludzi/ Życie przed obliczem Bożym/ Życie przed obliczem ludzi/ Służba dla oka – życie przed obliczem Bożym oznacza, że czynisz wszystko dla Niego, by wykonać Jego wolę i szukasz jedynie Jego uznania za swoje czyny. Życie przed obliczem ludzi oznacza, że za swoje czyny szukasz czci i uznania w oczach innych ludzi. (List do Galacjan 1,10; List do Efezjan 6,6)