Co to znaczy być ukrzyżowanym z Chrystusem?

„Wiedząc to, że nasz stary człowiek został wespół z nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało zostało unicestwione, byśmy już nadal nie służyli grzechowi.” (List do Rzymian 6,6)

Apostoł Paweł pisał tak, jakby to było wiadome i znane, że nasz stary człowiek został ukrzyżowany. W dzisiejszych czasach jest to jednak zupełnie nieznane wśród chrześcijan. Być może słyszeli i wiedzą o tym, ale jest to tylko martwe poznanie. Nie wierzą w to i nie przynosi im to żadnej radości.

Niedawno słyszałem, jak młody człowiek świadczył o tym, iż wierzy, że został ukrzyżowany z Chrystusem i że jest to sprawa wiary. Był niesamowicie radosny. Błogosławieństwem było go słuchać, gdyż mówił o czymś zupełnie innym, niż to, co stare i powszechnie znane: mianowicie grzeszenie i proszenie o łaskę. Oczywiście, jest to odpowiednie dla początkującego chrześcijanina, ale po upływie czasu, kiedy powinno się już być nauczycielem w Chrystusie, a mimo to nadal się grzeszy, jest to niezwykle smutne. Musimy zwyciężyć nad wszystkim, co wiemy, że jest grzechem, ponieważ to jest nasz stary człowiek. Do tego, co jest nieświadome, dojdziemy później. A kiedy otrzymamy światło także na to, co nieświadome, wtedy to również ukrzyżujemy. Ciało grzechu zostanie unicestwione, a my nie będziemy więcej służyli grzechowi.

Przez wiarę trzymamy grzech w śmierci – tam, gdzie jest jego miejsce. Uważamy się za umarłych dla grzechu, ale za żyjących dla Boga w Chrystusie Jezusie. Grzech nie powinien więcej panować w naszym śmiertelnym ciele, abyśmy nie byli posłuszni jego pożądliwościom. (List do Rzymian 6,11-12)

Pożądliwości leżą w naszym śmiertelnym ciele, ale my nie powinniśmy ich słuchać. Innymi słowy musimy obumrzeć dla tych chęci. Otrzymaliśmy moc, by przyjąć to przez wiarę: Ukrzyżowani z Chrystusem, umarli z Chrystusem.

„Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus.” (List do Galacjan 2,19-20) Skoro Paweł był w stanie uważać się za ukrzyżowanego z Chrystusem, to również dla nas musi to być możliwe. Dlatego jest to faktem: „A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami.” (List do Galacjan 5,24)

Dlaczego w takim razie mielibyśmy nie zwyciężać? Narzekanie na ciągłe porażki może wydawać się pokorą, lecz korzeniem tego jest grzech i niewiara. Z tego samego źródła nie może wypływać zarówno gorzka, jak i słodka woda.

Nie pomoże stać u stóp krzyża, gdyż to nie tam Jezus zwyciężył. Musimy wisieć na krzyżu. Właśnie tam Jezus zwyciężył wszelkie zwierzchności i moce piekła. Tam również my zwyciężymy.

Pastorowie i kaznodzieje powinni jak najszybciej zacząć tego nauczać swoich uczniów; ponieważ bardzo niewielu wierzących ma wiarę i jasne spojrzenie na tą sprawę, a przecież to jest kwestią życia.

Ten artykuł po raz pierwszy został opublikowany pod tytułem: „Ukrzyżowany z Chrystusem” w czasopiśmie zborowym BCC „Ukryte Skarby” we wrześniu 1935r.