Jedyny sposób na to, by stać się podobnym do Jezusa

Zanim został założony fundament ziemi, zostaliśmy powołani i wybrani, by stać się podobni do obrazu Syna Jego. (List do Rzymian 8,29) Jednak, aby to się stało, wymagana jest absolutna pokora.

Jesteśmy porównani do gliny w ręce garncarza. Jeśli glina jest miękka i poddaje się obróbce, łatwo jest garncarzowi wykonać szlachetne naczynie; jeśli jednak jest twarda, łamliwa i pęka, garncarz nie jest w stanie zrobić z niej naczynia, które zamierzał. Musi więc przerobić tę glinę jeszcze raz i zrobić z niej mniej szlachetne naczynie. To samo dzieje się z nami. Im bardziej jesteśmy pokorni, tym lepsze dzieło może Bóg uczynić z nami i ukształtować nas na swój własny obraz – z chwały w chwałę. Wtedy, w stosunkowo krótkim czasie, będzie w stanie uczynić z nas naczynia ku Swojej czci, poświęcone i użyteczne dla Mistrza oraz nadające się do wszelkiego dobrego dzieła. (II List do Tymoteusza 2,21)

Jedyny sposób, by zostać przekształcony na obraz Jego Syna!

Jednak, im mniej jesteśmy pokorni, tym trudniej Bogu pracować z nami. Stajemy się twardą gliną, która nieustannie pęka w Jego dłoni. Wtedy potrzeba długiego czasu, zanim On coś z nas uczyni. Jeśli nie poddajemy się obróbce, jesteśmy twardzi i nieugięci, będzie musiał uczynić z nas naczynia hańby, zamiast naczyń do celów zaszczytnych. Pokora jest więc najłatwiejszą, najkrótszą i prawdę mówiąc, jedyną drogą do wszelkiego postępu i uświęcenia.

Jezus Chrystus, uosobienie doskonałości, jest dla nas przykładem pokory oraz wszelkich innych cnót. Możemy uczyć się od Niego prawdziwej pokory. Musimy również stale poddawać się Bożej woli we wszystkim i uniżać samych siebie pod Jego potężną ręką, aby On mógł nas wywyższyć w swoim czasie. Wszystko jest zawarte w Jego potężnej ręce, wyciągniętej ku zbawieniu przez cały dzień. To, co Bóg posyła na naszą drogę, ma na celu nasze przekształcenie w obraz Jego Syna.

Jednak, Bóg może dokonać tego jedynie wtedy, gdy jesteśmy pokorni we wszystkich sytuacjach, gdyż On daje łaskę pokornym, ale sprzeciwia się pysznym. Nie jest dobrze być takim człowiekiem, któremu On, żywy Bóg, się sprzeciwia. Bez pokory nigdzie nie dojdziemy. Droga pokornego człowieka jest pełna błogosławieństw. Taki człowiek może patrzeć w przyszłość i powiedzieć razem z Dawidem: „Dobroć i łaska towarzyszyć mi będą przez wszystkie dni życia mego. I zamieszkam w domu Pana przez długie dni.” (Psalm 23,6)