Czy chrześcijanie mają toczyć bój?

Droga życia to droga walk, miecza i wojen.

O zdobywaniu krain w Starym Przymierzu (który jest pierwowzorem Nowego Przymierza) jest napisane: „Nie było miasta, które by zawarło pokój z synami izraelskimi (…) wszystkie wzięli w walce orężnej. ” (Księga Jozuego 11;19) W Nowym Przymierzu jest napisane: „Wy nie opieraliście się jeszcze aż do krwi w walce przeciw grzechowi ” (List do Hebrajczyków 12;4) i „Cierp wespół ze mną jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa. Żaden żołnierz nie daje się wplątać w sprawy doczesnego życia, aby się podobać temu, który go do wojska powołał.” (II List do Tymoteusza 2;3-4) (Przeczytajmy również Księgę Joba 7;1).

Wielu ludzi ma całkowicie błędne (ludzkie, świeckie) zrozumienie chrześcijaństwa. Właśnie dlatego Jezus powiedział: „Nie mniemajcie, że przyszedłem, przynieść pokój na ziemię; nie przyszedłem przynieść pokój, ale miecz. ” (Ew. Mateusza 10;34)

W Pieśniach nad Pieśniami 6;4 i 10 jest napisane o pięknej i pełnej wdzięku Oblubienicy, która równocześnie jest groźna, jak hufce waleczne! Musimy iść na wojnę przeciwko grzechowi, używać miecza i siać grozę i przerażenie, jak waleczna armia! Chrześcijaństwo jest wojną przeciwko kłamstwu, niesprawiedliwości, miłości do samego siebie, obłudy, itd. Najpierw wojna w nas samych, później w naszych umiłowanych braciach – w tych, którzy pragną się uwolnić od wszelkiego grzechu, a na końcu wojna przeciwko duchowi, który za wszelką cenę broni obłędu, jakim jest pozostanie w grzechu!

Najbardziej groźni, odważni i zdolni żołnierze, to również najbardziej czyste osoby. Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze, niż wszelki miecz obosieczny, rozdzielające duszę i ducha. (List do Hebrajczyków 4,12) Tak więc Słowo zabija coś w nas! Uśmierca naszą własną wolę, nasze życie, a tym samym grzech, który w całej swej postaci jest naszym zaciekłym wrogiem. Każdy cios jest krokiem w przód na tej drodze.

Możemy powiedzieć, że wszelki grzech, który jest przezwyciężany, to nowo zdobyta twierdza – każda uwolniona dusza doświadcza tego w ten sposób.

„Niech w ustach ich będzie uwielbienie Boga, a miecz obosieczny w ich ręku (…)” Psalm 149;6. „(…) przez oręż sprawiedliwości ku natarciu i obronie (…)” II List do Koryntian 6;7 „Przeklęty, kto wykonuje dzieło Pana niedbale, i przeklęty, kto powstrzymuje jego miecz od krwi!” (Księga Jeremiasza 48;10) Naprawdę mocne słowa! Opłaca się je zastosować w życiu. Jezus jest „sprawcą naszego zbawienia”. (List do Hebrajczyków 2;10)

„(…) Gdyż oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej; nim też unicestwiamy złe zamysły i wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga (…)” (II List do Koryntian 10;3-5)

Obyśmy wszyscy zostali wzmocnieni w wierze w zwycięstwo, aby okazało się prawdą to, co jest napisane w Księdze Joela 3;15: „Kto słaby, niech mówi: Jestem bohaterem!”

Idźmy za przykładem Jozuego i Kaleba! Oni wierzyli w zwycięstwo, mimo że wszyscy inni – 600 czy 700 tysięcy uzbrojonych mężczyzn powyżej 20 lat – zwątpiło. Tylko ci dwaj (razem z następnymi pokoleniami) rzeczywiście weszło w kraj obiecany. Natomiast wszyscy inni umarli i nie doczekali tego, co głosiła obietnica – tylko dlatego, że w swojej niewierze bali się potężnych wrogów, jacy mieszkali w tym kraju. (IV Księga Mojżeszowa 13 i 14 rozdział; I List do Koryntian 9;25-27;  10;1-11; List do Hebrajczyków 3;18-19).

Musimy cały czas pamiętać, że jest wojna! Nie możemy zapomnieć o tym, ani śnić o życiu w pokoju.

Ten artykuł jest skróconą wersją rozdziału „Droga żołnierza” z książki pt.: „Boże drogi do nieba”, opublikowanej przez Skjulte Skatters Forlag w 1935 roku. © Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag