Czy jesteś gotowy, by stać się nowym stworzeniem?

„Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już z niej nie wyjdzie, i wypiszę na nim imię Boga mojego, i nazwę miasta Boga mojego, nowego Jeruzalem, które zstępuje z nieba od Boga mojego, i moje nowe imię.” (Objawienie Jana 3,12)

Jezus naprawdę może nas przekształcić i uczynić całkowicie nowym stworzeniem; kimś błogosławionym na całą wieczność. Być może czujemy się słabi, chwiejni i niestabilni we wszystkim, czego się podejmujemy, ale On może sprawić, że staniemy się mocni i nieporuszeni tak, że będziemy filarami w Jego świątyni przez całą wieczność.

Wszystko stało się nowe

Jezus nie zapisuje swojego nowego imienia na czymś starym. „Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.” (II List do Koryntian 5,17) Aby powstało coś nowego, muszą być narodziny. Rezultatem tego jest nowe stworzenie z nowym sercem i nowym duchem. Chrystus nie wlewa młodego wina do starych bukłaków. (Ew. Łukasza 5,37)

Kosztowało to drogocenną krew Jezusa i musiał toczyć bój, by uwolnić nas od złego, starego postępowania, które odziedziczyliśmy po naszych praojcach. Dlatego też wielkim wstydem jest trwać w tym, co stare, a jednocześnie wyznawać imię Jezusa. Mamy moc, by przez Ducha odłożyć starego człowieka ze wszystkimi jego poprzednimi uczynkami. Możemy przyoblec nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy oraz stale się odnawiać w naszym duchu i zmyśle. (I List Piotra 1,18; List do Rzymian 6,6; List do Efezjan 4,22; List do Efezjan 4,23-24)

„Słyszałeś o tym, zobacz to wszystko! A wy - czy nie będziecie o tym świadczyli? Od teraz będę ci ogłaszał rzeczy nowe i rzeczy zakryte, o których nie wiedziałeś. Teraz stały się one, a nie dawno, i przed dniem dzisiejszym o nich nie słyszałeś, abyś nie powiedział: Ja o nich wiedziałem.” (Ks. Izajasza 48,6-7)

Nic z tego, co wcześniej wiedzieliśmy i potrafiliśmy uczynić, nie jest przydatne. To Duch Prawdy objawia nam nowe rzeczy.

Nowe przykazanie = nowe stworzenie

„Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali.” (Ew. Jana 13,34). To jest nowotestamentowa miłość.

„A przeto poprzednie przykazanie zostaje usunięte z powodu jego słabości i nieużyteczności, gdyż zakon nie przywiódł niczego do doskonałości, z drugiej zaś strony wzbudzona zostaje lepsza nadzieja, przez którą zbliżamy się do Boga.” (List do Hebrajczyków 7,18-19)

Chwała niech będzie Bogu za te nowe przykazania, które są wypisane w naszych nowych sercach. One tworzą życie i prowadzą nas do zupełnie nowego życia w słowach i uczynkach. Do tego życia przyznaje się Bóg i może napisać na nim swoje imię, tak jak to uczynił z miastem, Nowym Jeruzalem, oraz nowym imieniem Jezusa. Wtedy możemy docenić fakt, że to życie wytrwa w próbie; jest bowiem dziełem Bożym. (List do Efezjan 2,10)

Musimy z żywą wiarą uchwycić się wszystkiego, co nowe i używać tego w naszym codziennym życiu. Miłować nieprzyjaciół ze serca, cierpieć niesprawiedliwość z radością i wdzięcznością – to jest nowe stworzenie. To, co jest niemożliwe dla człowieka, jest możliwe dla Boga. Jeśli nasze życie stało się filarem w świątyni Bożej, to On nie opuści nas w próbach życia. A gdy podążamy nową i żywą drogą, stajemy się uczestnikami boskiej natury, która jest nowotestamentowym życiem. (II List Piotra 1,4)

Nowi ludzie

Jezus przyszedł na ziemię, byśmy mogli otrzymać dział w tym nowym życiu; jedynie nasza niewiara, nasz bunt i nieposłuszeństwo nie pozwalają nam go osiągnąć. Albo reprezentujemy to, co nowe, albo to, co stare; nowego lub starego człowieka. Cały świat jest pełen „starego” rodzaju ludzi. Szemrzą, narzekają, szukają własnej chwały i wielkości oraz miłują rzeczy tego świata. Nowi ludzie są wspaniali i drogocenni w Bożych oczach. Mają pokorne serca; są wierni, prawdziwi i mają nastawienie, by służyć, ofiarować i dawać. Wtedy życie staje się wspaniałe. To jest nowe życie –  doskonałe według sumienia. (List do Hebrajczyków 9,9)

„Oto Ja czynię rzecz nową: Już się rozwija, czy tego nie spostrzegacie?” (Ks. Izajasza 43,19) Tak, chwała niech będzie Bogu. Możemy naprawdę doświadczyć tego, że nowe stworzenie się rozwija i nowa pieśń wkładana jest w nasze usta – pieśń na chwałę Bogu. To nowe życie oraz ta nowa pieśń są nierozłączne. (Ks. Izajasza 40,4; List od Efezjan 5,19; Objawienie Jana 14,3)

Ten artykuł został przetłumaczony z języka norweskiego i jest skróconą wersją artykułu opublikowanego po raz pierwszy w czasopiśmie BCC Skjulte Skatter (Ukryte Skarby) w grudniu 1959 roku pod tytułem „Coś nowego”.