Czy można być doskonałym?

Czy to jest możliwe, by być doskonałym? Co tak właściwie oznacza „być doskonałym”? Czytamy, że ofiary składane w Starym Przymierzu nie mogły doprowadzić ludzi do wewnętrznej doskonałości. Dotyczyły tylko pokarmów i napojów, obmywań i różnych obrzędów, nałożonych do czasu zaprowadzenia nowego porządku.
(List do Hebrajczyków 9,9-10)

Czy można być doskonałym?

Tutaj widzimy niedoskonałość starotestamentowych ofiar: nie były w stanie doprowadzić ludzi do wewnętrznej doskonałości [doskonałości według sumienia –ang. tłumaczenie]; jedynie przypominały o grzechu. (List do Hebrajczyków 10,3) Jednak razem z Jezusem nadszedł czas zaprowadzenia nowego porządku – uporządkowania wszystkiego. Teraz możemy stać się doskonali według sumienia. Nasze sumienie pozwala nam zrozumieć, co jest dobre a co złe. Dlatego doskonałość oznacza uporządkowanie wszystkiego w życiu według zrozumienia, jakie mamy. Wtedy grzechy nie są nam już dłużej przypominane.

Różnica pomiędzy doskonałością ucznia a doskonałością Mistrza

Jezus nazywa nas uczniami (albo praktykantami). Mówi, że jeśli ktoś chce być Jego uczniem, musi wyrzec się wszystkiego, zaprzeć się samego siebie, codziennie brać swój krzyż na siebie i naśladować Go. (Ew. Łukasza 9,23) Doskonały uczeń to ktoś, kto porzuca swoje własne poglądy oraz plany i jest posłuszny swojemu Mistrzowi. Musi powiedzieć tak, jak Jezus mówił,: „Oto przychodzę, aby wypełnić wolę Twoją, o Boże.” (List do Hebrajczyków 10,7) To był powód, dla którego Jezus przyszedł na świat! Jeśli tak jest w życiu ucznia, wtedy jest doskonały, chociaż jeszcze nie tak doskonały, jak jego Mistrz.

Kiedy Apostoł Paweł mówił: „Nie jakobym już to osiągnął, albo już był doskonały, ale dążę do tego (…)” (List do Filipian 3,12) miał na myśli to, że nie jest jeszcze doskonały, jak jego Mistrz, lecz stale dąży do tego.

Dalej w Liście do Filipian 3,15 Paweł pisze tak: „Ilu nas tedy jest doskonałych, wszyscy tak myślmy (…)” Stwierdza więc, że ci, którzy pozostawili wszystko, są doskonali, jako uczniowie. Nic nie stoi im na przeszkodzie w zgłębianiu tego, czego Mistrz chce ich nauczyć. Są tutaj tylko po to, by spełniać wolę Jezusa, ich Mistrza. Wszystko uporządkowali według światła, które mieli i mogli powiedzieć: „Tylko trwajmy w tym, co już osiągnęliśmy.” (List do Filipian 3,16). Paweł nie mógł tego powiedzieć komuś, kto nie był doskonały, kto nie wyrzekł się wszystkiego, kto na przykład w dalszym ciągu kłamał czy obmawiał. To byłoby odrażające, gdyby taka osoba „dalej tak postępowała.” Jednak komuś, kto według światła swojego sumienia wszystko uporządkował, mógł powiedzieć: „Idź naprzód i trwaj w tym, co osiągnąłeś, kierując się światłem i objawieniami, jakie Mistrz ci daje w różnych sprawach.”

Bądź doskonały – oraz dąż do doskonałości!

Gdy mówimy o tym, by być doskonałym, mamy na myśli wewnętrzną doskonałość jako uczniów – i to jest możliwe! Powinniśmy dążyć do tego, by stać się doskonałymi, jak nasz Mistrz. Jezus mówi: „Wystarczy uczniowi, aby był jak jego mistrz (…)” (Ew. Mateusza 10,25). Zanim jednak staniemy się, jak nasz Mistrz, musimy być ubodzy w duchu oraz mieć głód i pragnienie. (Ew. Mateusza 5,3;6)

Ostatnie napomnienie Jezusa brzmiało, by czynić uczniami wszystkie narody. Stosunkowo łatwo jest wpłynąć na ludzi, by modlili się do Jezusa i prosili o przebaczenie swoich grzechów, lecz sprawić, by stali się prawdziwymi uczniami, jest ciężką pracą. Doprowadzić ich do tego, by wyrzekli się wszystkiego i uczyli się przestrzegać Jego przykazań – wymaga ogromnej pracy.

Jeśli chodzi o takie zbawienie, większość ludzi nie wierzy w łaskę, która jest w Chrystusie, pomimo Jego zapewnień, że: „Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi.” (Ew. Mateusza 28,18)

Jednak chwała niech będzie Bogu, że są tacy, którzy ujrzeli Jego chwałę – chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełną łaski i prawdy. A z Jego pełni myśmy wszyscy wzięli: i to łaskę za łaską.