Czy rozumiesz, jakie znaczenie miało dla nas zesłanie Ducha Świętego?

„Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki – Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was.” (Ew. Jana 14;16-18) (Przeczytaj również Dzieje Apostolskie 1;4-5)

W dniu zesłania Ducha Świętego – dziesięć dni po wniebowstąpieniu Jezusa, uczniowie otrzymali największy i najważniejszy dar od Ojca; dar o niewyobrażalnej wartości.

Początki chrześcijaństwa

Duch Święty, Duch, który był obecny przy tworzeniu świata, Duch, z którego nasz Zbawca został poczęty, Duch, który był z Jezusem każdego dnia Jego życia tutaj na ziemi – ten sam Duch przyszedł i zamieszkał wśród ludzi (Dzieje Apostolskie 2;1-4).

Duch Święty przyszedł w gwałtownym wietrze, w językach ognia, i wypełnił uczniów – tak narodził się kościół Boga żywego (I List do Tymoteusza 3;15). Od tamtego momentu chrześcijaństwo stało się czymś więcej, niż tylko życiem Jezusa: stało się życiem w każdym, kto otrzymał Ducha Świętego, kto w Nim chodzi i nie pobłaża żądzy cielesnej (List do Galacjan 5;16).

Różnica i zmiana, jaką Duch Święty czyni w życiu tych, których wypełnia, jest ogromna. Wypełnia ich mocą, której ludzki zmysł nie jest w stanie pojąć. Ten sam słaby Piotr, który kilka tygodni wcześniej z powodu tchórzostwa i lęku przed konsekwencjami trzy razy zaparł się Jezusa, potrafił wstać i tak mocno przemawiać o życiu oraz zmartwychwstaniu Jezusa do wielkiej rzeszy Żydów zgromadzonych w Jerozolimie, że w jednym dniu 3000 osób się nawróciło (Dzieje Apostolskie 2 rozdz.).

Duch Święty dał Piotrowi odwagę, pewność i prawdę, której nigdy wcześniej nie posiadał. Jeśli Duch jest w stanie uczynić coś takiego w człowieku w ciągu jednego dnia, pomyśl, co może uczynić w osobie, która dzień po dniu, tydzień po tygodniu, miesiąc po miesiącu, rok za rokiem żyje w posłuszeństwie temu, co mówi Duch Święty? Jak mogłaby nie zostać przekształcona w naczynie ku czci Boga? (II List do Tymoteusza 2;21). Patrząc na przykład Piotra widzimy, że typ osobowości nie ma żadnego znaczenia. Duch Święty daje moc ponad możliwości ludzkie.

Kto otrzymuje Ducha Świętego?

Każdy może prosić o dar Ducha Świętego i otrzymać Go do swojego serca – jako Pocieszyciela i przewodnika do poznania prawdy. Bóg chętnie daje Ducha Świętego wszystkim tym, którzy są Mu posłuszni, którzy chcą być uczniami Jezusa i naśladować Go na drodze, którą On wytorował przez ciało, dzięki mocy tego Ducha (Dzieje Apostolskie 5;32; List do Hebrajczyków 10;20). Gdy zamieszka w tobie Duch Święty, właśnie to, co czynisz przez Niego, zmienia twoje życie. Jeśli jednak nie jesteś wierny, by posłuchać głosu Ducha Świętego w swoim sercu, wtedy Duch może zostać zgaszony (List do Rzymian 6,16; I List do Tesaloniczan 5,19). Zadaniem Ducha jest wskazać ci prawdę – grzech w ciele, który musi zostać wykorzeniony – oraz dać ci moc, jakiej potrzebujesz, by przezwyciężyć ten grzech. Nie potrafisz tego uczynić własną siłą, niezależnie od tego, jak bardzo się starasz.

„Tak więc, bracia, jesteśmy dłużnikami nie ciała, aby żyć według ciała. Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie. Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi.” (List do Rzymian 8;12-14).

Wszyscy ci, którzy przyjmują Ducha Świętego i żyją w posłuszeństwie względem Niego, należą do tego samego kościoła, który rozpoczął się w dniu Zielonych Świąt, gdy uczniowie świadczyli o Jezusie. To posłuszeństwo przekształca twoje życie.

Co Duch Święty czyni dla nas

Jest napisane: „Według Ducha postępujcie, a nie będziecie pobłażali żądzy cielesnej” (List do Galacjan 5;16). Tutaj nie jest napisane, że to Duch Święty uczyni za ciebie. Jest napisane, że ty masz to uczynić. (List do Rzymian 8,12) To nie jest coś magicznego, co stanie się zaraz po otrzymaniu Ducha Świętego. Tutaj trzeba potu, łez, modlitw oraz cierpień w ciele, by przezwyciężyć chęci i pożądliwości ciała. Tak właśnie czynił Jezus (Ew. Łukasza 22;44; List do Hebrajczyków 5;7; I List Piotra 4;1). Zauważamy, że to, co było wcześniej niemożliwe – przestać grzeszyć, na przykład, gdy chodzi o pożądliwe myśli – teraz stało się to możliwe, gdyż mamy pomoc Ducha Świętego.

Przez Ducha Świętego nasz własny duch ma połączenie z Bogiem. Przez Ducha dowiadujemy się, co jest Bożą wolą w naszym życiu i dzięki temu Duchowi wiemy, jak wypełnić tę wolę. To nie byłoby możliwe, gdyby najpierw Ojciec nie sprawił pragnienia za dobrem w naszych sercach i nie zwrócił naszych serc ku Niemu. To nie byłoby możliwe, gdyby Jezus nie zszedł na ziemię i nie otworzył drogi z powrotem do Ojca – drogi, która była zamknięta od momentu upadku pierwszych ludzi oraz wygnania ich z ogrodu Eden. Nic nie byłoby możliwe, gdyby Duch Święty nie zamieszkał w nas i nie prowadził nas tą właściwą drogą (List do Rzymian 8;26-27).

Dzięki temu, że wszystko to jest rzeczywistością, nawet niebo nie jest dla nas ograniczeniem w tym, co możemy osiągnąć. Duch Święty prowadzi nas do wolności od grzechu, boskiej natury, uświęcenia, daje nam moc w naszym duchu, utwierdza nas w Chrystusie oraz sprawia, że stajemy się braćmi i dziedzicami wieczności wraz z Chrystusem – ponad wszystko, co jesteśmy w stanie sobie wyobrazić.

„A Bóg nadziei niechaj was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadzieję przez moc Ducha Świętego.” (List do Rzymian 15;13)