Czym jest łamanie chleba lub wieczerza?

Jezus, w przeddzień swojego ukrzyżowania, nakazał swoim uczniom, by obchodzili łamanie chleba – wieczerzę. (Ew. Mateusza 26,26-30; Ew. Marka 14,22-25; Ew. Łukasza 22,14-20) Apostoł Paweł tłumaczy to dokładniej, pisząc: „Albowiem ja przejąłem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której był wydany, wziął chleb, a podziękowawszy, złamał i rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje za was wydane; to czyńcie na pamiątkę moją. Podobnie i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowe przymierze we krwi mojej; to czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją. Albowiem, ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie. Przeto, ktokolwiek by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie, winien będzie ciała i krwi Pańskiej. Niechże więc człowiek samego siebie doświadcza i tak niech je z chleba tego i z kielicha tego pije. Albowiem kto je i pije niegodnie, nie rozróżniając ciała Pańskiego, sąd własny je i pije.” (I List do Koryntian 11,23-29)

Na pamiątkę śmierci Jezusa

Łamanie chleba jest świadectwem. Dzięki temu składam świadectwo, że Jezus dla mnie złamał swoje ciało i dla mnie wylał swoją krew. Zwiastuję przez to śmierć Chrystusową. Powinniśmy to czynić na pamiątkę o Nim. Gdy łamię chleb, pamiętam, jak Jego ciało zostało złamane dla mnie. Gdy piję z kielicha, pamiętam, że On wylał swoją krew z powodu mnie, bym otrzymał przebaczenie grzechów. Jednocześnie świadczę, że ja również przyjąłem ten dar, jako łaskę. Czynię to nie po to, by otrzymać przebaczenie grzechów; lecz dlatego, że otrzymałem przebaczenie grzechów.

Niegodne jedzenie i picie

Jeśli nie przebaczę ludziom ich przewinień, Bóg również nie przebaczy moich win. (Ew. Mateusza 6,15) „Niechże więc człowiek samego siebie doświadcza i tak niech je z chleba tego i z kielicha tego pije.” (I List do Koryntian 11,28) Jeśli istnieje ktoś, komu nie potrafię przebaczyć, nie jestem godny przyjąć przebaczenia. Pijąc wtedy z kielicha, świadczę przeciwko samemu sobie. Dlatego też sobie samemu wyznaczam sąd.

Naszym zadaniem jest żyć w bojaźni Bożej przez cały czas naszego pielgrzymowania – wtedy jesteśmy wykupieni z naszego marnego postępowania drogą krwią Chrystusa. (I List Piotra 1,17-19) Niech wiec każdy próbuje samego siebie, czy nienawidzi wszelkie marne postępowanie, bo wtedy może łamać chleb oraz pić z kielicha. Jeśli jest coś złego w moim życiu, co miłuję i nie chcę tego porzucić, wtedy niegodnie jem „ z chleba tego i z kielicha tego piję.” Jezus ofiarował swoją krew, by mnie wykupić na wolność. Jeśli chcę zachować swoją niegodziwość, wtedy będę osądzony, ponieważ grzeszę przeciwko ciału Pańskiemu oraz Jego krwi.

Jedno ciało

„Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest społecznością krwi Chrystusowej? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest społecznością ciała Chrystusowego? Ponieważ jest jeden chleb, my, ilu nas jest, stanowimy jedno ciało, wszyscy bowiem jesteśmy uczestnikami jednego chleba.” (I List do Koryntian 10,16-17) Wszyscy, którzy łamią chleb, składają świadectwo, że nie służą samym sobie, lecz sobie nawzajem. Łamiąc chleb, składam świadectwo, że nie żyję dla samego siebie, lecz dla innych oraz że jestem chętny przyjąć wszelką pomoc ku zbawieniu, jaką mogą mi dać, ponieważ łamiemy ten sam chleb. Niech każdy próbuje samego siebie, a potem łamie chleb.

Skoro On położył za nas swoje życie, teraz również my jesteśmy winni składać życie jedni za drugich. (I List Jana 3,16) Gdy łamię chleb i piję z kielicha, zwiastuję również, że powinienem kłaść swoje życie za wszystkich, którzy w prawdzie łamią ten sam chleb.

Zwiastujemy przecież śmierć Pańską. Gdy zwiastuję Jego śmierć, zwiastuję również moją śmierć wraz z Nim, bym już dłużej nie żył dla samego siebie, lecz dla Niego, który umarł i został wzbudzony dla mnie. (II List do Koryntian 5,15)

Tak samo, jak jeden członek ofiaruje całą swoją moc i pokarm innym członkom ciała, tak też my powinniśmy ofiarować innym wszelką miłość, mądrość, moc, łaskę, miłosierdzie, wytrwałość oraz wierność, jaką otrzymujemy od Chrystusa. Jeśli nie potrafimy miłować, wtedy też nie jesteśmy godni przyjąć miłości. (I List Jana 4,11) Jeśli nie chcemy być miłosierni, wyrozumiali, pobłażliwi, pomocni i wytrwali, wtedy też nie jesteśmy godni przyjąć tych dóbr.

Niech każdy próbuje samego siebie, a potem niech łamie chleb i pije z kielicha.

Jest to skrócona wersja artykułu opublikowanego po raz pierwszy pod tytułem: „Łamanie Chleba” w czasopiśmie zborowym „Ukryte Skarby” w styczniu 1933 roku.

© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag