Debora: Moc działania

Czy kiedykolwiek znalazłeś się w trudnej sytuacji, która była dla ciebie wyzwaniem? Być może musiałeś powiedzieć lub zrobić coś, co nie było łatwe? Często w takich sytuacjach jesteśmy jak sparaliżowani. Cała masa różnych rzeczy próbuje nas powstrzymywać: bojaźń przed tym, co sobie inni o nas pomyślą, myśli niższości, powątpiewanie, duma, lenistwo, nawet upór czy niechęć. Zazwyczaj naszą błyskawiczną reakcją jest „wycofać się” lub znaleźć inną„drogę wyjścia.”

Jednak Bóg ma dużo lepszy plan i nadzieję dla nas! Przypatrzmy się historii Baraka i Debory:

Polecenie od Pana

Debora była przywódczynią, sędzią i prorokinią w Izraelu – osobą, której Bóg mógł objawiać swoje tajemnice. (Księga Amosa 3,7) Bóg używał jej, by przekazywać swoją wolę ludowi Izraela. W Księdze Sędziów 4-5 można przeczytać całą jej historię.

Gdy Debora otrzymała polecenie od Boga, ruszyła do działania. Nie siedziała, rozważając za i przeciw, nie myślała o wszystkich rzeczach, które mogłyby pójść „nie tak,” ani nie wątpiła w swoje umiejętności, czy da radę wykonać to, co Bóg powiedział. Jeśli Bóg powiedział, że trzeba coś wykonać, wtedy było to dla niej wystarczające. Wiara w Boga dała jej moc działania. Wszystko, co było potrzebne do wykonania Jego woli, otrzymywała od Niego.

Pewnego dnia Debora otrzymała wyraźne wskazówki od Pana. Miała posłać po męża imieniem Barak i powiedzieć mu, że Pan Bóg nakazał mu wziąć 10 tysięcy mężów i wspiąć się na górę Tabor. Tam Bóg miał pomóc Barakowi i Izraelitom pokonać Syserę, dowódcę armii Kananejskiej, która od lat gnębiła Izraela. Z powodu jego bezwzględnej tyrani, Izraelici wołali do Boga o pomoc i to był Boży plan, by pokonać go raz na zawsze.

Pan jest z tobą: Czy jesteś chętny?

To, że Sysera miał 900 wozów bojowych, każdy okuty żelazem, nie miało dla Boga znaczenia. Bóg był gotowy i skłonny oddać Izraelowi panowanie nad tym dowódcą i jego wojskami. Jednak Barak nie był gotowy, by sam poprowadzić armię Izraela. Odpowiedział Deborze: „Jeżeli ty pójdziesz ze mną, to pójdę, lecz jeżeli ty nie pójdziesz ze mną, to nie pójdę.”

Oczywiście, Debora poszła. Była żarliwa, by wykonać to, co Pan nakazał! W dniu bitwy powiedziała do Baraka: „Ruszaj, gdyż to dzisiaj wyda Pan Syserę w twoje ręce; oto Pan ruszył już przed tobą.”

Pomyśl, jakie to było nastawienie! Podczas gdy Barak był zbyt wystraszony, by iść do boju bez Debory, ona była pełna wiary, że Bóg da zwycięstwo Izraelowi. Wierzyła w Słowo Boże i działała według tego, co Bóg powiedział.

Wiara prowadzi do miażdżącego zwycięstwa!

Tamtego dnia Izrael odniósł miażdżące zwycięstwo nad swoim wrogiem. Po tym wydarzeniu w Izraelu przez 40 lat panował pokój. Mogło się to potoczyć zupełnie inaczej, gdyby Debora nie była chętna iść do walki! Dzięki jej wierności, zapałowi i gorliwości – jej mocy działania – Boża wola została wykonana, a Izrael został wyzwolony.

Walka w dzisiejszych czasach

Dla nas również jest całkowicie możliwe, by mieć takiego samego ducha, jakiego miała Debora – być pełnymi żarliwości i wiary w Boga! Wszystkie te „żelazne wozy bojowe”, które powstrzymują nas od działania – poczucie niższości, lęk przed tym, co inni sobie o nas pomyślą, powątpiewanie, duma, lenistwo, nawet upartość i niechęć – są niczym dla Boga! Czy bierzemy Boga za Słowo i nacieramy na wrogów, których widzimy w naszym życiu? W dzisiejszych czasach wrogowie nie są bezlitosnymi przywódcami; teraz Bóg próbuje uwolnić nas od czegoś zupełnie innego: zazdrości, ospałości, powątpiewania, dumy i nieczystości. Bóg chce uwolnić nas od grzechu!

Przeczytaj również: Czy rzeczywiście możemy uwolnić się od grzechu?

Musimy mieć ducha Debory, gdy widzimy, z czym mamy się rozprawić w naszym życiu! Nie wycofujmy się, kiedy widzimy naszych wrogów lub gdy napotykamy trudne sytuacje! Napełniajmy się duchem wiary, którego znajdziemy w Słowie Bożym. Bądźmy szybkimi, by wykonać to, co mówi Słowo Boże – zgodnie z działaniem Jego Ducha w nas. Wtedy również staniemy się zwycięzcami.

„Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się cofają i giną, lecz z tych, którzy wierzą i zachowują duszę.” (List do Hebrajczyków 10,39)