Dlaczego mądrość jest skarbem?

„Błogosławiony człowiek, który znalazł mądrość” (Przypowieści Salomona 3,13)

Mogłabym spisać długą listę wersetów z Biblii, które mówią o mądrości jako o skarbie – o czymś, do czego mamy dążyć. Co jest tak atrakcyjnego w mądrości i dlaczego jest ona tak wartościowa?

Mądrość to bojaźń Boża oraz wykonywanie tego, co jest miłe Bogu. Mądrość zdobywam w miarę, jak w różnych sytuacjach życia uwalniam się od reagowania według moich naturalnych skłonności, które są pod wpływem grzechu. Zamiast tego uczę się widzieć i reagować według woli Bożej. Dzieje się tak, kiedy nie jestem zainteresowana szukaniem tego, co moje własne lub przeprowadzeniem własnej woli. (List Jakuba 3,13-18) Wtedy też moje zachowanie wypływa z miłości i chęci, by w szczerości żyć przed obliczem Bożym oraz zachować się czystym od szukania własnej korzyści czy wygody. Jeżeli mądrość prowadzi mnie i kieruje wszystkimi moimi drogami, wtedy Boża wola jest wykonywana na ziemi, tak jak w niebie. Nie ma grzechu, który niszczy moje życie, a możliwości stoją dla mnie otworem. Mądrze jest czynić wolę Bożą, gdyż to oznacza, że robię coś w najlepszy możliwy sposób, który prowadzi do wspaniałego rezultatu.

„A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana.” (List Jakuba 1,5)

Słowo Boże uczy mądrości

Uczę się mądrości ze Słowa Bożego, z przykazań zapisanych w Piśmie Świętym. Być może ktoś powiedział coś negatywnego o mnie albo o kimś, na kim mi zależy i moja reakcja sprowadza się do gniewu i odwetu ze złością. Czy to jest mądrość? Nie, to jest zwykła ludzka reakcja, wynikająca z mojego wrodzonego zmysłu samozachowawczego. „Bo gniew mieszka w piersi głupców.” (Księga Kaznodziei Salomona 7, 9) Jezus natomiast powiedział: „Błogosławcie tym, którzy was przeklinają, módlcie się za tych, którzy was krzywdzą.” (Ew. Łukasza 6,28) To jest mądrość, która uwidacznia się i jest rezultatem posłuszeństwa słowom Jezusa! Jeśli reaguję według Słowa Bożego, wtedy objawia się sprawiedliwość i błogosławieństwo. Z drugiej strony, gdy reaguję według grzechu w moim ciele, złe rzeczy wzrastają i staję się twarda i wymagająca, doprowadzając do głębokiego smutku wszystkich, którzy są wokół mnie.

Dopóki jednak osobiście nie przezwyciężę grzechu w moim ciele – przez moc Bożą i posłuszeństwo temu, co jest napisane, to słowa te są dla mnie tylko poznaniem. Jeżeli zwyciężę nad gorzkością, nienawiścią, obrażaniem się, złośliwością, mówieniem źle o innych, itd. wtedy uprzejmość, dobroć, miłość i łagodność staną się moimi cnotami, moją nową naturą i słowa Jezusa stają się mądrością, a nie tylko poznaniem. Nie jest to tylko coś, o czym wiem, ale coś, czego doświadczyłam i zdobyłam jako osobisty skarb.

Mądrość objawia nam wielkie tajemnice: życie dla samej siebie i swoich zainteresowań nie daje satysfakcji ani zadowolenia, natomiast życie w zupełnym oddaniu Bogu i w posłuszeństwie Jego Słowu przynosi radość, pokój i życie w obfitości.

„Więcej warte jest nabycie mądrości niż złota, a cenniejsze jest nabycie rozumu, niż srebra.” (Przyp. Salomona 16,16)

Przyszłość staje się coraz lepsza

Dopóki idę ścieżką, którą Bóg mi wyznaczył w życiu i moim jedynym pragnieniem jest czynić Jego wolę, to stale wzrastam w mądrości.

Wzrastać w mądrości oznacza, że jestem uwalniana od nierozważnych i głupich reakcji oraz działania "pod wpływem impulsu", czego później żałuję. Oznacza to, że przestaję zachowywać się w sposób krzywdzący siebie i ludzi, z którymi mam do czynienia. Mądrość umożliwia mi jasne postrzeganie okoliczności i daje mi umiejętność właściwego zachowania oraz dobierania słów. Pomaga mi znaleźć właściwe słowa pocieszenia dla osób potrzebujących pomocy i miłości, a także dostrzec prawdę oraz rozsądzić między tym, co właściwe i niewłaściwe. Staję się pracowitą – to, co czynię nabiera znaczenia i celu. Mądrość daje nam zrozumienie tajemnic życia i sprawia, że życie staje się przejrzyste, proste i nieskomplikowane, a nie zagmatwane, niespokojne i pełne wątpliwości. Mądrość ta pochodzi z tego, że stale szukam Bożej woli i uniżam samą siebie, jednocześnie przyznając, że w moim własnym zrozumieniu nie ma żadnej mądrości.

Wzrastanie w mądrości oznacza postęp i rozwój na drodze przekształcenia – z mojej własnej natury, ludzkiego zrozumienia i grzesznych reakcji na cnoty Chrystusowe oraz na Jego obraz. (List do Rzymian 8,29) Im więcej zdobywam mądrości, tym więcej jej pragnę i tym więcej Bóg jest w stanie pokazać mi, gdzie powinnam odrzucić moją głupotę i własną wolę, by uwolnić się od grzechu.

Mądrość uwalnia nas od marności, braku sensu, nieużyteczności, pustki, próżności, niepotrzebnych rzeczy oraz życia nadaremno. Uznaje natomiast wszystko, co prawdziwe i szlachetne; wszystko, co pochodzi z Boga.

„Błogosławiony człowiek, który znalazł mądrość (…) Jej drogi są drogami rozkoszy, a wszystkie jej ścieżki wiodą do pokoju. Jest drzewem życia dla tych, którzy się jej uchwycili, a ci, którzy się jej trzymają, są uważani za szczęśliwych.” (Przypowieści Salomona 3,13-18).