Jak wielkie znaczenie ma modlitwa?

Modlitwa jest czymś niezwykle istotnym. Jeżeli chcemy czynić postępy na drodze życia, to musimy zrozumieć, że powinniśmy się modlić bez przestanku – jak napomina nas Apostoł Paweł w I Liście do Tesaloniczan 5,17.

Droga modlitwy jest drogą życia; „Proście, a będzie wam dane.” (Ew. Łukasza 11,5-13; 18,1-8). Kto prosi o życie wieczne, otrzyma życie wieczne. Jeżeli ktoś prosi o większy rozwój w życiu, to otrzyma większy rozwój w życiu; a jeżeli ktoś modli się o to, by zostać zachowany na drodze życia, to zostanie zachowany na niej. Kto prosi o moc, by prowadzić lepsze życie i czynić postępy na drodze, ten je otrzyma. Jeżeli prosimy i modlimy się o zwycięstwo nad wszystkim, co nas powstrzymuje na tej drodze, nad wszystkim, co gasi i tłumi Boże życie w nas, to otrzymamy to. „Nie macie, bo nie prosicie.” (List Jakuba 4,2) „Dotąd o nic nie prosiliście w imieniu moim; proście, a weźmiecie, aby radość wasza była zupełna.” (Ew. Jana 16,24)

Jeżeli pragniesz mieć coraz większy rozwój w życiu i nadmiar życia oraz ciągły postęp, coraz więcej oczyszczenia, przepławienia i przekształcenia na obraz Chrystusa, jeżeli pragniesz ciągle iść naprzód, krok za krokiem – to módl się i módl, módl się bez przestanku! (I List do Tesaloniczan 5,17; List do Efezjan 6,18; List do Kolosan 4,2-3)

Zanurz się w modlitwie

Droga modlitwy jest prawdziwą drogą życia. Zagłęb się więc w modlitwie! Jezus dużo czasu spędzał na modlitwie, chociaż od wieków był jednorodzonym Synem Bożym. Tak, On modlił się ze łzami i z wielkim wołaniem. (List do Hebrajczyków 5,7) „A wczesnym rankiem, przed świtem, wstał, wyszedł i udał się na puste miejsce, i tam się modlił.” (Ew. Marka 1,35)

Musimy tym bardziej szukać odosobnionego miejsca lub kącika, gdzie moglibyśmy wołać do Boga z głębi palącego serca i z podniesionymi rękami (tak modlono się w dawnych czasach, o czym możemy czytać w Biblii). Taka modlitwa czyni cuda – z daleko sięgającymi rezultatami! Tylko ten, kto tego spróbował, wie o tym.

Mieć możliwość, by codziennie uczestniczyć w takich płonących nabożeństwach modlitewnych, to tak, jakby mieć na przemian słońce i deszcz nad swoimi roślinami. (Dzieje Apostolskie 2,42,46; 3,1; List Judy 20-21)

Modlitwa w swojej komorze i wspólne nabożeństwa modlitewne z innymi, pełnymi ognia duszami – to są niesamowite sprawy. Wtedy rzeczywiście coś powstaje! Ale suche formy i zwyczaje są gorsze, niż nic.

To fragment artykułu z książki „Boże drogi do nieba” wydanej przez wydawnictwo Ukryte Skarby w 1935 roku. Tytuł tego rozdziału brzmi: „Droga modlitwy”
© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag