Jakiego mamy arcykapłana?

W dzisiejszych czasach większość chrześcijan ma arcykapłana, który nie otrzymał działu w tym samym ciele i krwi, w którym my mamy udział, kogoś, kto nie został wypróbowany we wszystkim, podobnie jak my, kogoś, kto nie zna naszych słabości i nie może nam pomóc, gdy jesteśmy kuszeni. Dlatego też mają poprzednika, który pozostawił ślady, w które nie potrafią wstępować. Zatem nie mogą mówić o cierpieniach Chrystusowych, w których mamy mieć udział, by stać się podobnym do Niego w Jego śmierci. Nie znają śmierci Chrystusowej, którą można nosić w swoim ciele tak, by życie Jezusa objawiło się w ich ciele. (List do Filipian 3,10;  II List do Koryntian 4,10-11)

Inny niż my?

Mają arcykapłana, który otrzymał dział w jakimś innym, świętym ciele, na przykład w takim, jak Adam przed upadkiem, kogoś, kto nie był kuszony w ten sam sposób, jak my. (List Jakuba 1,14) Kogoś, kto był prawdziwym Bogiem, będąc człowiekiem, kto nie miał żadnego rozwoju w czasie swojego życia w ciele. Kogoś, kto został ukrzyżowany na Golgocie i na kim zostały złożone nasze grzechy, a co nazywane jest dziełem Golgoty. Kogoś, kto był posłuszny, cierpiał i umarł za nas tak, że nie musimy już nic robić, tylko przyjąć Jego zbawienie jako dar. Jesteśmy pod przykryciem Jego krwi i Bóg nas nie widzi.

Mając takiego arcykapłana, ci chrześcijanie nie mają żadnej nadziei, by zwyciężyć, tak jak On zwyciężał i dlatego też nie zwiastują zwycięskiego życia. Wręcz przeciwnie, wielu mówi, że Jezus wygłosił Kazanie na Górze nie po to, by je przestrzegać, lecz by ludzie mogli zobaczyć, że nie są w stanie tego wykonać, a więc potrzebują łaski, czyli ułaskawienia. (Obj. Jana 3,21) Z takim obrazem arcykapłana nie mają oczywiście żadnej podstawy ku temu, by zwiastować uświęcenie i otrzymać dział w boskiej naturze. Nie otrzymali poznania Jezusa na tyle, by otrzymać dział w obietnicach. (List do Hebrajczyków 2,14; II List Piotra 1,3-4)

A może podobny do nas?

Jednak apostołowie mówili, że nie mamy takiego arcykapłana. Chwała niech będzie Bogu i Jego Synowi za to! Mamy arcykapłana: „potomka Dawida według ciała, który według ducha uświęcenia został ustanowiony Synem Bożym w mocy przez zmartwychwstanie, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym.” (List do Rzymian 1,3-4) Tak, takiego mamy arcykapłana: „Skoro zaś dzieci mają udział we krwi i w ciele, więc i On również miał w nich udział, aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła.” (List do Hebrajczyków 2,14) W inny sposób Jezus nie mógłby unicestwić diabła.

„A że sam przeszedł przez cierpienie i próby, może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą.” (List do Hebrajczyków 2,18). W inny sposób nie mógłby przyjść z pomocą tym, którzy są kuszeni. Tak, mamy arcykapłana, który może współczuć nam w naszych słabościach, „doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski.” (List do Hebrajczyków 4,15-16) Gdybyśmy nie mieli takiego arcykapłana, to nie moglibyśmy przyjść do tronu łaski z nadzieją, że otrzymamy łaskę ku pomocy, by również w chwili próby pozostać bez grzechu. Ci, którzy mają innego arcykapłana, przychodzą z odwagą przed tron łaski, by otrzymać ułaskawienie, ponieważ grzeszą. My natomiast, dzięki naszemu arcykapłanowi, przychodzimy z odwagą przed Jego tron prosić o łaskę i moc, by zwyciężyć, jak On i by nie zgrzeszyć w chwili pokuszenia. (I List Jana 2,1-6; 3,3)

Mamy arcykapłana, który za dni swojego życia w ciele nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał „a osiągnąwszy pełnię doskonałości, stał się dla wszystkich, którzy mu są posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego.” (List do Hebrajczyków 5,8-9). Dlatego też możemy wstępować w ślady Tego, który: „grzechu nie popełnił.” Przez swoją śmierć Jezus unicestwił tego, który miał władzę nad śmiercią. Również my możemy nosić „śmierć Jezusa na ciele swoim, aby i życie Jezusa na ciele naszym się ujawniło.” II List do Koryntian 4,10. „…abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli;” (I List Piotra 2,24). Arcykapłan, którego zwiastuje większość religijnych ludzi, wypełnił zakon za nas, ale Ten, którego apostołowie zwiastują, wypełnił zakon, aby „słuszne żądania zakonu wykonały się na nas, którzy nie według ciała postępujemy, lecz według Ducha.” (List do Rzymian 8,3-4, 13).

Przez śmierć Jezusa na Golgocie, każdy, kto wierzy otrzymuje pojednanie z Bogiem, jako dar. Ale przez dzieło, które Bóg wykonuje w nas przez Chrystusa, zostajemy stworzeni do dobrych uczynków, które On dla nas przygotował. (List do Efezjan 2,8-10; List do Hebrajczyków 13,20-21)

Jeżeli otrzymaliśmy wiarę w arcykapłana, którego zwiastowali apostołowie, wtedy mamy i zwiastujemy naukę apostołów (II List do Tesaloniczan 2,13-15)

Przeczytaj także List do Hebrajczyków 2,11-18; 4,14-16; 5,5-10; 6,18-20 i 10,5-22.

To skrócona wersja artykułu, który po raz pierwszy został opublikowany w miesięczniku zborowym BCC „Ukryte Skarby” w kwietniu 1980 roku.
© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag