Kościół Boga żywego: Dom Boży

„Gdyby jednak przyjście moje się odwlokło, to masz wiedzieć, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podwaliną prawdy.” (I List do Tymoteusza 3,15)

Jezus wykupił Kościół swoją krwią

Żywy Bóg ma żywy Kościół (Zbór) na ziemi. Gdy Jezus powróci, ten Kościół zostanie dokończony w całej swojej chwale. „Aby sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby był święty i niepokalany.” (List do Efezjan 5,27)

Kościół ten został wykupiony drogocenną krwią Jezusa i jest Jego wieczną posiadłością. Jest domem Bożym na ziemi i jest w nim wieczna chwała. Sam Jezus jest bramą – wejściem do tego domu, w którym jest życie, obfitujące życie. (Ew. Jana 10,9-10) Tylko uczniowie Jezusa – ci, którzy zostawili wszystko, by posłusznie iść za Nim – mogą stopić się i stać się jedno ze Słowem Bożym, które jest duchem i życiem. (Ew. Jana 6,63) Oni są zjednoczeni z Nim
w Jego uniżeniu, zostaną przemienieni i staną się podobni do Niego w Jego uwielbionym ciele. (List do Filipian 3,20-21)
Razem z Nim umarli i razem z Nim będą żyć. (List do Rzymian 6,8; II List do Tymoteusza 2,11) Razem z Nim cierpią i razem z Nim zostaną uwielbieni. (List do Rzymian 8,17)

Kościół (Zbór) jest Ciałem Chrystusowym i Jezus jest jego Głową. (List do Kolosan 1,18) Życie uczniowskie, odłączone od świata, jest wywyższone ponad wszelką formę społeczności na poziomie ludzkim. Jedynie będąc uczniem, możemy spajać się razem z Nim, jako członki jednego ciała i wzrastać w Niego, który jest Głową. (List do Efezjan 4,11-16) „Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie.” (Ew. Jana 8,31). „Jeśli kto zachowa słowo moje, śmierci nie zazna na wieki.” (Ew. Jana 8,51) Będziemy mieć wieczne życie w społeczności z Ojcem, Synem i ze sobą nawzajem.

Chwała domu Bożego

Prorocy widzieli dom Boży z zewnątrz, lecz apostołowie wejrzeli
w wewnętrzne bogactwo chwały tego domu, które było wielką tajemnicą.

Świątynia Starego Przymierza miała wielką chwałę na ziemi, lecz chwała ta przeminęła. Świątynia Nowego Przymierza jest dzisiaj największym dziełem Bożym na ziemi i ta chwała nigdy nie przeminie. (II List do Koryntian 3,11)

Apostoł Paweł pisze: „Mając więc taką nadzieję, bardzo śmiało sobie poczynamy.” (II List do Koryntian 3,12). Służba Nowego Przymierza jest służbą chwały, której rezultatem jest wewnętrzne, nieporuszone życie w sprawiedliwości, pokoju i radości w Duchu Świętym – przez słowo wiary.

Boży dom jest domem duchowym z duchowymi ludźmi.
(I List Piotra 2,5) Koryntianie posiadali wszelkie dary Ducha, ale nie było pośród nich ani jednej duchowej osoby. Byli cieleśni, pomimo darów łaski. (I List do Koryntian 1, 4-7; 3,1-3) Nie przybili do krzyża Chrystusowego swojego „ja”, tego, co własne i swoich chęci, by być „wielkim, większym i największym.”

Członki ciała Chrystusowego

Tylko uczniowie są w stanie spajać się razem z Chrystusem
w jednym Duchu i jednym zmyśle.  Są pojednani i jako członki
w jednym ciele wzrastają w posłuszeństwie i wierności w Niego, który jest Głową – w Chrystusa.

Każdy członek ciała Chrystusowego jest wartościowy i powinien być szanowany oraz poważany. Każdy członek powinien się uczyć, jako uczeń – jak należy postępować w domu Bożym, który jest filarem i podwaliną prawdy. (I List do Tymoteusza 3,15) Wszelkie kłamstwo i niesprawiedliwość muszą być trzymane z dala od tego domu. Każdy członek z osobna musi postępować według praw Ducha życia, wypisanych w świątyni serca.

Apostoł Paweł napomina nas, by prowadzić życie godne swojego powołania. (List do Efezjan 4,1), zaś Piotr napomina nas, byśmy postępowali w bojaźni przez cały czas naszego pielgrzymowania tutaj na ziemi. Zostaliśmy wykupieni drogocenną krwią Jezusa
z naszego złego postępowania, które odziedziczyliśmy od naszych ojców. (I List Piotra 1,17-19) Jesteśmy zrodzeni na nowo, a jako nowe stworzenia, mamy postępować w taki sposób, by bać się uczynić cokolwiek przeciwko Chrystusowi, który tak drogo nas wykupił.

Reprezentowanie Zboru Bożego

Mamy reprezentować Zbór, jako Oblubienicę Chrystusa, małżonkę Baranka (Objawienie Jana 21,9) i Nowe Jeruzalem w najpiękniejszych, chwalebnych szatach, jakie Oblubienica otrzymała, żyjąc w uniżeniu tutaj na ziemi. Jezus uniżył samego siebie najbardziej ze wszystkich i dlatego otrzymał imię, które jest ponad wszelkie imiona teraz i na wieki.

Aby objawić tę chwałę tutaj na ziemi, Jezus ustanowił swoich sług: jednych, by byli apostołami, drugich, by byli prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami tak, by święci mogli być w pełni wyposażeni do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego. (List do Efezjan 4,11-12) Każdy członek ciała Chrystusowego ma ważną służbę do wykonania
i musimy z wielką gorliwością i zapałem troszczyć się o tę służbę.

Obyśmy mogli zobaczyć, mając oświecone oczy serca, jak zbliża się Dzień, w którym wszystko będzie gotowe na niebiańskie wesele.

Ten artykuł został przetłumaczony z języka norweskiego i po raz pierwszy został opublikowany w czasopiśmie BCC „Ukryte Skarby” („Skjulte Skatter”) w maju 1986 roku.
© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag