Łagodność nie jest oznaką słabości

Łagodność jest wspaniałą cnotą, która zawiera w sobie wiele dobrych i przyjemnych cech; ma ona również wielkie znaczenie dla nas, w naszej służbie i w naszym życiu oraz w kontaktach z innymi ludźmi. Cierpliwość sprawia, że możemy przyjmować różnorodne próby i doświadczenia we właściwy sposób. Natomiast łagodność i cichość sprawia, że możemy znaleźć to, co prawdziwe i właściwe w naszej służbie i w naszych uczynkach.

Jezus zaprasza nas, byśmy przyszli i uczyli się od Niego, że: „jest cichy i pokornego serca.” (Ew. Mateusza 11;29) Łagodność i cichość stała się ciałem w Jezusie, stała się częścią Jego istoty. Jeśli będziemy pilni w tym, by przychodzić i od Niego się uczyć, to samo stanie się z nami. Chwała Bogu!

W jaki sposób objawia się łagodność

Jedną z najczęściej spotykanych słabości u ludzi jest szybkie działanie lub wypowiadanie się. Zazwyczaj czyni lub mówi się coś, zanim się to przemyśli, a następstwem takiego postępowania jest żałowanie swoich słów i tego, co uczyniło się chwilę później. Być może używam słów i czynię rzeczy, które ranią zarówno mnie, jak i innych. Jeśli w taki sposób postępuję, brakuje mi łagodności i cichości. Łagodność bowiem sprawia, że człowiek się zastanawia i nie działa tak szybko i pochopnie. Dlatego też to, co taka osoba mówi i czyni, jest zupełnie innym zachowaniem, niż u impulsywnej osoby. Bardzo często się zdarza, że to, co myślało się powiedzieć albo uczynić, jest niewłaściwe i nie na miejscu. W Liście Jakuba 1;19 jest napisane w jaki sposób objawia się cichość i łagodność: „Wiedzcie to, umiłowani bracia moi. A niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu.”

Być może wiemy o tym, ale weźmy to sobie głęboko do serca: skory do słuchania, nieskory do mówienia! Tą wspaniałą zaletę ma się wtedy, gdy jest się łagodnym i cichym. Często można doświadczyć na przykład w rozmowach, że ktoś nie ma czasu posłuchać i poczekać w milczeniu, aż osoba mówiąca się wypowie. Przerywa innym i wtrąca się w połowie zdania. Czy to oznacza, że taka osoba jest skora do słuchania? Czy jest cicha i łagodna? Nie, takie zachowanie oznacza brak cichości, dlatego też ta osoba postępuje w ten sposób.

Wiele wersetów w Biblii mówi o tym, że Jezus był cichy i łagodny. Na przykład wtedy, gdy faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę przyłapaną na cudzołóstwie (Ew. Jana 8;1-11). Na pytanie o to, co według Niego mają zrobić z tą kobietą, Jezus nie odpowiedział od razu. Schylił się i pisał na piasku. Był skory do słuchania, nieskory do mówienia. Jednak kiedy usłyszał głos Ojca, przemówił z mocą, a odpowiedź, jakiej im udzielił była „strzałem w dziesiątkę”. Wspaniałe, dobroczynne działanie płynące z łagodnego serca!

Właściwe postępowanie we właściwym czasie

Jako sługa Pański, masz szczególny pożytek z tej cnoty. „Łagodny język jest drzewem życia (…)” (Przypowieści Salomona 15;4) Trzeba być łagodnym i cichym, by móc usłyszeć Boży głos i mieć duchowy pokarm dla innych. Zawsze mamy być gotowi do obrony przed każdym, kto domaga się wytłumaczenia z nadziei naszej, „lecz czyńcie to z łagodnością i szacunkiem.” (I List Piotra 3;15) Kiedy ktoś upadnie, powinniśmy mu pomóc w duchu łagodności. (List do Galacjan 6;1) „A sługa Pański nie powinien wdawać się w spory, lecz powinien być uprzejmy dla wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący przeciwności, napominający z łagodnością krnąbrnych (…)” (II List do Tymoteusza 2;24-25)
Łagodność sprawia, że można być cicho, a gdy Duch zacznie działać, można przynieść pomoc we właściwy sposób i we właściwym czasie tak, że będzie to miało najlepsze działanie. Jakież to jest błogosławieństwo, kiedy ktoś się z nami sprzecza, a my pozostajemy cicho i słuchamy, co dana osoba ma do powiedzenia. A gdy skończy, cicho i spokojnie możemy powiedzieć kilka słów, które przyniosą światło. „Cierpliwością można przekonać sędziego, a łagodny język łamie kości.” (Przypowieści Salomona 25;15)

Łagodność jest częścią mądrości. Spójrz, jak Apostoł Jakub dobrze i prosto nam to wyjaśnia: „Czy jest między wami ktoś mądry i rozumny? Niech to pokaże przez dobre postępowanie uczynkami swymi, nacechowanymi łagodnością i mądrością.” (List Jakuba 3;13) Dzięki łagodności, mądrość nabiera godności, a to sprawia, że łatwiej się nas słucha.

„Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię.” (Ew. Mateusza 5;5) Tak, to oczywiste: cisi dowodzą, że są tego warci!

Artykuł ten, pod tytułem „Łagodność”, został po raz pierwszy opublikowany w miesięczniku zborowym BCC „Skjulte Skatter” („Ukryte Skarby”) w marcu 1961 roku. © Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag