Wpuść Króla Chwały!

„Podnieście, bramy, wierzchy wasze, i podnieście się, bramy prastare, aby wszedł Król chwały! Któż jest tym Królem chwały? Pan silny i potężny, Pan potężny w boju. Podnieście, bramy, wierzchy wasze i podnieście się, bramy prastare, aby wszedł Król chwały!” (Psalm 24,7-9)

Otwórz drzwi swojego serca dla Króla Chwały

Chrystus wykupił nas swoją drogocenną krwią. Nie należymy do samych siebie. Nasze ciało jest świątynią Pana – domem Pana, gdzie pragnie zamieszkać i być prawowitym władcą. Jeśli zamykamy się i pozostawiamy Pana na zewnątrz, jesteśmy złodziejami i przestępcami i zostaniemy za to sprawiedliwie osądzeni. Wielu ludzi uważa, że całkowite zamknięcie drzwi serca dla Jezusem jest zbyt drastyczna, więc są gotowi otworzyć i dać Mu trochę miejsca w swoim sercu.

Niemniej jednak mają wiele ukrytych pokoi, w których prowadzą swoje prywatne życie w głębokiej ciemności. Ale nie pomoże nam to, że otworzymy jeden, dwa, lub więcej pokoi, jeśli jest jeszcze miejsce, w którym czcimy samych sobie i nie pozwalamy wejść Chrystusowi. Niezależnie od tego, czy jesteśmy drobnymi przestępcami, czy też wielkimi, będziemy sądzeni jako przestępcy.

Obyśmy w dzisiejszych czasach szeroko otworzyli wszystkie drzwi serca, by Król chwały mógł wejść ze swoją pełnią wspaniałości i zbawienia! Odłóżmy lenistwo, upór, nienawiść, gorzkość, złe podejrzenia, zazdrość, pragnienie próżnej chwały oraz wszelkiego rodzaju samolubstwo, egoizm i zło, a wpuśćmy miłość Chrystusową oraz Ducha przebudzenia do naszych serc! Cóż za błogosławiony czas, gdy nasze serca są szeroko otwarte dla Chrystusa!

Ktoś kiedyś powiedział, że „Drzwi do serca można otworzyć tylko od wewnątrz, a nie z zewnątrz” i to jest prawda. Jezus puka i nie potrafi wejść, jeśli my nie zechcemy otworzyć drzwi dla Niego. „Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych (…)” (List do Hebrajczyków 3,7-8)

Król Chwały przychodzi ze światłem i sądem

Światło i sąd przychodzi razem z chwałą Pańską i właśnie dlatego większość ludzi boi się otworzyć drzwi swojego serca. Pozwól jednak, by światło Pana dotarło do najskrytszych komór, ponieważ wraz ze światłem i sądem przychodzi pokój, czystość, radość, wolność oraz zwycięstwo.

W tym dniu każdy, kto ukrył coś dla samego siebie w ciemności, będzie gorzko żałował, że bał się jasnego światła Pańskiego. W tym dniu Ten, który ma oczy, jak płomienie ognia, będzie badał życie każdego i osądzał to, co ukryte. (Objawienie Jana 20,11-15)

Duch przebudzenia budzi nas i sprawia, że jesteśmy żywo zainteresowani czynieniem wszystkiego w codziennym życiu – od najmniejszych do największych rzeczy – ku chwale Jezusa Chrystusa. Nie musimy być niespokojni w naszym zmyśle, chodzić wokoło i próbować znaleźć coś „szczególnego” do zrobienia. W takim stanie człowiek nie potrafi zrobić nic pożytecznego, ponieważ wtedy rzadko znajduje to, co właściwe. Otrzymaliśmy Ducha mocy, miłości i powściągliwości. Z wdzięcznością i radością – jeśli jesteśmy obudzeni i czujni w Duchu Chrystusowym – odkryjemy wszystkie możliwości w naszej podróży życia tak, by pomóc, służyć i czynić dobro.

Apostoł Paweł szeroko otworzył drzwi Duchowi i mocy Chrystusowej. „Nad tym też pracuję, walcząc w mocy Jego, która skutecznie we mnie działa.” (List do Kolosan 1,29) Tylko pomyśl, co będzie, gdy również w nas moc Pana zacznie skutecznie działać! Wtedy życie naprawdę przyniesie obfite i bogate korzyści. Pozwól, by wypełniła cię moc Ducha! Pracujmy w tej mocy, by stawić każdego człowieka doskonałym w Chrystusie. Tak, niech praca i życie oraz przebudzenie będzie wśród nas, jak nigdy wcześniej.

Oby świecznik chwały Pańskiej był zawsze wśród nas i obyśmy wszyscy nosili w sobie prawdziwe przebudzenie oraz bogobojność.

Ten artykuł został przetłumaczony z języka norweskiego. Został opublikowany po raz pierwszy w czasopiśmie BCC Skjulte Skatter (Ukryte Skarby) w lutym 1944 pod tytułem: „Pozwól wejść Panu chwały!”
© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag