Ludziom, którzy w ciemnościach błądzili

Ludziom, którzy w ciemnościach błądzili
Oto światło wspaniałe już lśni.
Tym, co w ciele ich los,
Czekał ich śmierci mrok –
Łaska wielka działem ich.

Przekazane nam jest Boże Dziecko;
I na ziemię zszedł Mesjasz sam.
Boży Syn zszedł tu w dół tam z nieba,
A zwiastunem gwiazda nam. (Księga Izajasza 9;1-6)

Życie Jego światłością w ciemności,
Ludzkość Bożą dostrzegła już moc.
Już od dziecka szedł On –
Łaski, prawdy to mąż.
Wiernie Bożą drogą szedł.

Boże prawa tak mocno szanował,
że grzech wszelki obrócił w pył.
Umarł, abyś nie musiał zginąć,
Lecz na wieki mógł żyć z Nim.

Jego słudzy w ciemnościach nie chodzą,
Gdyż zdążają za światłem tym wciąż.
Z grzechu szpon wolni są,
Przez poznanie Go chcą
W Jego oczach prawym być.

Jego łaska nam śle objawienia
Nawet ślepy odzyska wzrok
Każdy nowym ma być stworzeniem|
Więc posłuszny światłu bądź.

Pieśń nr 911 ze śpiewnika BCC "Kwiat migdałowy"
© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag, Norway