Mistrz w niesieniu pomocy!

Jezus, nasz wielki i dobry Mistrz, jest zawsze gotowy, by nam pomóc. Większość ludzi myśli, że On jest zawsze gotowy, by przebaczyć im grzechy i że mogą do Niego przychodzić, gdy są chorzy lub mają inne trudności. Jeśli jednak chodzi o prawdziwą pomoc, jaką nasz wielki i dobry Mistrz chce nam dać – czyli zwycięstwo nad wszelkim grzechem, który w nas mieszka – to właściwie zostaje pozostawiony sam sobie.

„Któż to przychodzi z Edomu, z Bosry w czerwonych szatach? Wspaniały On w swoim odzieniu, dumnie kroczy w pełni swojej siły. To Ja, który wyrokuję sprawiedliwie, mam moc wybawić.” (Księga Izajasza 63,1)

Uczeń pragnie stać się taki, jak jego Mistrz

Wielu ludzi szło za Jezusem ze względu na znaki i cuda, jakie czynił, lecz tylko niewielu stało się Jego wiernymi uczniami. Oni byli chętni się uczyć, by stać się jak ich Mistrz. Byli gotowi, by zostać zbawionymi oraz otrzymać pomoc, by przyjść do tronu Ojca.

Jezus wiele mówił do swoich uczniów o sprawiedliwości. Jeśli z całego serca pragniemy wystrzegać się wszelkiego rodzaju niesprawiedliwości – zarówno małej, jak i wielkiej – odczujemy, że On ma moc nas zbawić i że jest Mistrzem w niesieniu pomocy.

„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem ich jest Królestwo Niebios.” (Ew. Mateusza 5,3) Tylko ubodzy w duchu, którzy łakną i pragną sprawiedliwości oraz smucą się i płaczą nad sobą, mogą otrzymać pomoc, by iść naprzód po tej nowej i żywej drodze.

Czy odczuwasz potrzebę, by pozbyć się grzechu?

Większość ludzi tak naprawdę nie odczuwa potrzeby pozbycia się grzechu. Nie obchodzi ich zbytnio, że popełniają odrobinę niesprawiedliwości, używają kłamliwych słów lub wyrażają się w nieprecyzyjny sposób, chociaż jest napisane, że „Jeśli ktoś sądzi, że jest pobożny, a nie powściąga języka swego… tego pobożność jest bezużyteczna.”. (List Jakuba 1,26). Ludzie wierzą w przebaczenie grzechów, ale nie w pomoc, by  przezwyciężyć grzech.

Jeżeli jesteśmy świadomi tego, że jakiś grzech ciągle ma nad nami władzę – na przykład gniew, gorycz, niepokój czy zwątpienie – wtedy powinniśmy odczuwać wielką potrzebę przezwyciężenia tego. Osiągnięcie zwycięstwa powinno stać się sprawą życia i śmierci. Powinniśmy więc mieć tę potrzebę w naszych sercach, ponieważ nie jesteśmy jeszcze tacy, jak nasz Mistrz.

„A że sam przeszedł przez cierpienie i próby, może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą.” (List do Hebrajczyków 2,18)

Fakt, że jesteśmy kuszeni, nie jest grzechem; ale to właśnie w chwili pokuszenia nasze wołania o pomoc muszą dotrzeć do Niego – Tego, który jest Mistrzem niesienia pomocy. On sam był kuszony, lecz zawsze szukał pomocy u swojego niebiańskiego Ojca i dzięki temu w chwili pokuszenia czy ucisku nigdy nie zgrzeszył. Gdyby chociaż jeden raz uległ i poddał się pokusie, diabeł otrzymałby dział w Nim a śmierć miałaby nad Nim władzę tak, jak ma nad wszystkimi ludźmi.

Zbawienie dla tych, którzy są Mu posłuszni

W sercu Jezusa było wołanie o pomoc: „Za dni swego życia w ciele zanosił On z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany; i chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał, a osiągnąwszy pełnię doskonałości, stał się dla wszystkich, którzy mu są posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego.” (List do Hebrajczyków 5,7-9)

Ten bój, toczony z całego serca, z wielkim wołaniem i łzami, z modlitwą i błaganiem, był walką o to, by zachować nas wszystkich od wiecznej śmierci i potępienia. Jak wielkim i wspaniałym stał się nasz niebiański Mistrz! On był zwycięzcą! Śmierć i piekło nie mogły go zatrzymać! On osiągnął zwycięstwo dzięki posłuszeństwu i wierności we wszelkich pokuszeniach życia i jest autorem wiecznego zbawienia dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni. Nie jest jednak w stanie nam pomóc ani nas zbawić, jeśli jesteśmy nieposłuszni i uparci.

Ten wspaniały i dobry Mistrz zasługuje na naszą miłość i posłuszeństwo. Nie pozwólmy, by pozostał sam z dziełem zbawienia i pomocą, jaką dla nas przygotował.

Zostań pomocnikiem

My również możemy stać się prawdziwą pomocą oraz prowadzić innych w takim stopniu, w jakim pozwoliliśmy sobie pomóc i daliśmy się prowadzić. Na całym świecie jest niezwykle wielkie zapotrzebowanie na takich ludzi. Oni nie mają wymagań, ale pomagają i dają! Pozwalają sobie pomóc i dzięki temu mogą udzielać pomocy! To są najbardziej użyteczni ludzie na ziemi.

Jest to skrócona wersja artykułu, opublikowanego po raz pierwszy w norweskim czasopiśmie BCC „Skjulte Skatter” („Ukryte Skarby”) w grudniu 1968 roku.
© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag