Najwspanialsze imię na świecie

Najwspanialsze imię na świecie

Ta pieśń mówi o imieniu, które przewyższa wszystko na tej ziemi. Jest to pieśń pełna miłości, wdzięczności i uwielbienia.

Ingrid Bekkevold (1900-1977) miała wspaniały dar komponowania muzyki i pisania tekstów. Kiedy Bóg działał w jej sercu, często objawiało się to w postaci nowej pieśni. Ingrid zawsze miała pod ręką kartkę papieru i ołówek, więc gdy przyszło natchnienie, była przygotowana. Pieśni te są wynikiem jej bogobojnego życia; słowa, które pisała, praktykowała w swoim życiu. Śpiewnik BCC Drogi Pańskie zawiera wiele jej pieśni i dzięki nim dużo osób zostało wzmocnionych w swoim duchu.

W poniższych zwrotkach tej szczególnej pieśni jej miłość do Jezusa, wdzięczność i uwielbienie są widoczne w każdym wersie. Warto zwrócić uwagę, że tę pieśń napisała krótko po tym, jak w 1940 roku jej 13 letni syn zmarł na zapalenie opon mózgowych. Przeżycie to sprawiło, że zamiast poddać się rozpaczy i zwątpieniu i pytać „dlaczego,” zwróciła się do swojego Zbawiciela i bardzo się do Niego zbliżyła.

Napisaliśmy tekst tutaj, mając nadzieję, że wiele osób będzie mogło go przeczytać i oddać chwałę naszemu Zbawicielowi!

Jest imię dla mnie najmilsze

Jest imię dla mnie najmilsze na ziemi od lat,
Jakże wspaniały ma dźwięk,
O nim jest cała ma pieśń.
Błogosławieństwo i radość, i szczęście mi śle,
Na ziemi nie ma lepszego nad nie.

Od grzechu, śmierci, zbawienie w imieniu jest tym
I choć wciąż w nędzy tkwisz swej,
I choć jak szkarłat twój grzech,
W imieniu tym zeń zbawiony na wskroś możesz być,
Przez imię to w szczęściu możesz już żyć.

W imieniu tym siła sprawia, że lekko jest iść,
Choć sił do boju już brak,
Choć obezwładnia cię żar.
Przez imię to musi ulec i diabeł, i zło,
Jak orzeł znowu rozwiniesz swój lot.

Przez imię to na mych drogach zwyciężam jak On,
Przynosi radość i pieśń,
Choć droga wąska to jest.
W pokoju serce spoczywa, jest wolny mój zmysł.
A całe niebo sprowadza w dół mi.

Imiona ziemskie przeminą i znikną jak cień,
Lecz ono wciąż będzie trwać,
Rozsiewać wszędzie swój blask.
Przed nim się wszyscy pokłonią, gdy przyjdzie ten dzień,
A my na wieki będziemy czcić je.

Ref.: Umiłowanym imieniem jest Jezus –  w nim mam
Zbawienie moje, a woń jego piękna jest tak.
Rozsiewa słońce i radość, oświetla mi szlak.
To imię jest mi najmilsze od lat.


Pieśń nr 373 ze śpiewnika „Drogi Pańskie”.
© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag | ActiveChristianity

Ten post dostępny jest w

Wersety Biblijne zaczerpnięte z Biblii Warszawskiej, chyba że zaznaczono inaczej. Copyright © Towarzystwo Biblijne w Polsce 1975. Wszelkie prawa zastrzeżone.