Oczekiwania dziecka

Kiedy dziecko przychodzi na świat, to często w zborze je błogosławimy. Kiedy trzymamy dziecko w naszych rękach, to wiemy, że napotka ono wiele w swoim życiu, które ma przed sobą.

Dziecko ma wiele oczekiwań. Wiemy, że na tym świecie dziecko spotka wiele zawiedzeń, bólu i cierpienia. Lecz czy my, którzy błogosławimy te małe dzieci, czy my mamy je ranić i zawodzić? Chciejmy wykrzyknąć w chórze: „Nie! Nigdy!”

Czytamy w Ks. Joba, w rozdziale 6 i w wersecie 15: „Moi bracia okazali się zawodni jak potok, (…)”. Dalej w wersetach 18-20 czytamy: „Wiją się drogi ich biegu, parują w puste powietrze i giną. Karawany temańskie wyglądają ich, koczownicy sabejscy mają w nich nadzieję. Ale zawiedli się w zaufaniu, gdy przyszli do nich, oszukali się.”

Pomyśl, całe karawany i koczownicy zawiedli się na nich! Zginęli, gdyż szukali wody, a jej nie znaleźli. Potok wyschnął.

Tęsknią za troską

Możemy łatwo sobie wyobrazić pełne „karawany” dzieci, pełnych oczekiwania, które tęsknią za miłością, troską, zrozumieniem i które oglądają się za przykładami do naśladowania. Gdzież mogą znaleźć takie przykłady, jak nie wśród nas, którzy chcemy być uczniami i naśladowcami Jezusa Chrystusa na ziemi? Tutaj każdy ma wielką odpowiedzialność. Chciejmy miłować i służyć Bogu, tak aby nasz potok miał wodę w każdym czasie; potoki błogosławieństwa. Nie chciejmy zdradzić ani zawieść. Niech miłość między małżonkami, pomiędzy ojcem i matką, czyni z domu oazę, gdzie nikt, kto szuka schronienia nie zostanie zawiedziony. Tak samo ma być w zborze.

Pomóż swemu dziecku!

W pewnym napomnieniu do rodziców jest napisane tak: „Przez darowanie ci dziecka, Bóg oddał samego siebie dla Ciebie, tak abyś ty mógł Mu się oddać. Tak jak traktujesz swoje dziecko, tak samo traktujesz swojego Boga.” I inne: „Pomóż swojemu dziecku w walce przez życie. Bo to czego zaniedbasz teraz w sprzyjającym czasie, nierzadko odbije się w cierpieniach latami.” ¹

Pomyśl jakie zamieszanie stwarza się w sercu dziecka, kiedy być może się ich uczy życia i postępowania chrześcijańskiego, a w swoim otoczeniu muszą stwierdzić, że życie i nauka się nie zgadzają. Miły przyjacielu, niech nasz potok będzie zawsze pełen żywej wody!

¹ Wettterlund, N.P., «Ditt Barn», Skjulte Skatter, jan. 1931