Modlitwa Pańska: Modlitwa dla wierzących

„A wy tak się módlcie: 
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, 
święć się imię twoje, 
przyjdź Królestwo twoje, 
bądź wola twoja, 
jak w niebie, tak i na ziemi. 
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj, 
i odpuść nam nasze winy, 
jak i my odpuszczamy naszym winowajcom; 
i nie wódź nas na pokuszenie, 
ale nas zbaw ode złego; 
albowiem twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen.” Ew. Mateusza 6,9-13. (Ew. Łukasza 11,2-4)

Ta modlitwa, znana powszechnie jako „Modlitwa Pańska” lub „Modlitwa Ojcze Nasz”, jest prawdopodobnie jedną z najbardziej znanych modlitw wśród chrześcijan i wielu ludzi codziennie zanosi tą modlitwę do Boga. Przyjrzyjmy się jednak bliżej temu, czego Jezus chce nas przez to nauczyć. On uczył swoich uczniów tej modlitwy, gdy poprosili Go, by nauczył ich się modlić. (Ew. Łukasza 11,1)

Ojcze nasz, któryś jest w niebie

Jezus nie mówi „Ojcze mój” lecz „Ojcze nasz”. Zaprasza nas do niebiańskiej rodziny. Możemy czytać o tym również na innych miejscach w Biblii. „Idź do braci moich” – mówi Jezus po zmartwychwstaniu. Wyrażenia „moi bracia” zazwyczaj używa się w odniesieniu do rodziny. A autor listu do Hebrajczyków cytuje z Psalmów: „Będę opowiadał imię twoje braciom moim, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.” (List do Hebrajczyków 2,12) Apostoł Paweł wyjaśnia, że w Jezusie mamy dostęp do Ojca – naszego Ojca. Co za wspaniała możliwość! Tylko pomyśl, jakiego starszego brata mamy!

Święć się imię Twoje

Nie nasze, lecz Boże imię. Jaką głupotą jest używać imienia Boga w bluźnierczy sposób; na przykład przeklinać, gdy coś idzie nie po mojej myśli. Twoje imię, Twoje królestwo; rozchodzi się o to, by Bóg był uwielbiony, a nie my. Szczęście nie leży w nas, lecz poza nami, w naszym Ojcu, który stworzył nas oraz całą ziemię. Ten sam Stwórca pragnie również stworzyć coś nowego w nas i dać nam całkowicie inne, nowe życie oraz nową perspektywę.

Przyjdź Królestwo Twoje

Tutaj widzimy, czym zajmował się Jezus i czego pragnie nas nauczyć. Z natury jesteśmy zajęci swoimi własnymi sprawami i bardziej dbamy o to, by modlić się w tonie: „Przyjdź królestwo moje”. Jednak co z „Twoim Królestwem”? Czy troszczymy się o Boże Królestwo, królestwo, które nadejdzie i o którym mówi Biblia? Jako wierzący chrześcijanie zgadzamy się z tym, że Bóg oferuje nam coś znacznie lepszego, niż to, co jako ludzie potrafimy osiągnąć tutaj na ziemi. Właśnie dlatego Jezus napomina nas w Kazaniu na Górze, byśmy najpierw szukali Królestwa Bożego. Bóg, nasz Ojciec, zapewnia nam wszystko, czego potrzebujemy i w naturalny sposób poszukujemy, jak jedzenie, picie, schronienie, itd. (Ew. Mateusza 6,25-34)

Bądź wola Twoja, jak w niebie, tak i na ziemi

Jezus postępował w ten sam sposób: „Bądź wola Twoja, jak w niebie, tak i na ziemi.” Wszystko w tej modlitwie dotyczy Bożych spraw, a nie tego, co moje, czy twoje. Jesteśmy Bożymi przedstawicielami tu na ziemi, przygotowującymi się na nadejście wiecznego Królestwa – Jego Królestwa. Dlatego też musimy poznać Jego wolę, by móc się nauczyć mówić tak, jak Jezus, nasz Poprzednik, powiedział: „Wszakże nie moja, lecz twoja wola niech się stanie.” (Ew. Łukasza 22,42; List do Hebrajczyków 10,7-9) Tylko pomyśl, że nasze ciało może stać się świątynią Ducha Świętego, jak pisze apostoł Paweł w I Liście do Koryntian 6,19! Możemy uczyć się rozumieć Bożą wolę, a wtedy nasze życie zupełnie się zmieni. Paweł wyjaśnia Ateńczykom, że Bóg wyznaczył ludziom granice ich zamieszkania, aby szukali Boga i Go znaleźli, mimo że On nie jest daleko od nikogo z nas. (Dzieje Apostolskie 17,26-27)

Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj

Tutaj od razu można pomyśleć o naturalnym chlebie, ale jeśli najpierw szukamy Królestwa Bożego, wtedy Bóg da nam również wszystko, czego potrzebujemy. (Ew. Mateusza 6,25-34) Przyjrzyjmy się bliżej, jak żył nasz Poprzednik. Mówił, że Jego pokarmem jest czynić wolę Bożą (Ew. Jana 4,34) i że sam jest chlebem żywota. „Zstąpiłem bowiem z nieba, nie aby wypełniać wolę swoją, lecz wolę tego, który mnie posłał.” Potrzebujemy tego, jako pokarmu dla naszego duchowego wzrostu. (Ewangelia Jana 6,27-38)

I odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom

Tutaj dochodzimy do swojego wnętrza. Zgrzeszyliśmy i z natury jesteśmy grzesznikami. Stało się to po upadku Adama i Ewy. Jezus jest naszym Odkupicielem, więc możemy prosić o przebaczenie i je otrzymać, ale wtedy nie możemy mieć żadnych wymagań względem naszych dłużników i winowajców. Teraz możemy uczyć się od Jezusa i postępować tak, jak On postępował!  Możemy przebaczać naszym bliźnim –siedemdziesiąt siedem razy każdego dnia! (Ew. Mateusza 18,21-22)

Nie wódź nas na pokuszenie

Tutaj prosimy naszego Ojca, by zachował nas od wikłania się w niewłaściwe i niepożądane sytuacje. Na przykład, abyśmy zostali zachowani w miłości i jak pisze apostoł Paweł w Liście do Efezjan 2,10, postępowali zgodnie z Bożą wolą, wykonując uczynki, które dla nas przygotował.

Ale nas zbaw ode złego

Na świecie jest wiele zła. Cały świat leży w złym, ale my możemy zostać zachowani oraz uświęcić Boże imię na tym świecie. Potrzebujemy jednak pomocy od naszego Ojca w niebie.

Rozumiemy, że aby tego dokonać, potrzebujemy zostać napełnieni mocą Ducha Świętego. Nie potrafimy tego uczynić we własnej sile. Możemy jednak prosić o pomoc, gdyż Bóg daje swojego Ducha tym, którzy są Jemu posłuszni (Dzieje Apostolskie 5,32) i rozdaje dary Ducha według swojej woli. (List do Hebrajczyków 2,4) A kiedy Duch Święty spocznie na nas, otrzymamy moc. (Dzieje Apostolskie 1,8) Ale musimy modlić się i prosić o Ducha, a wtedy Bóg z radością nam Go ześle, jako niezbędną pomoc, której potrzebujemy podczas naszej wędrówki tutaj na ziemi. (Przeczytaj dalej w Ewangelii Łukasza 11, werset 5 i dalej)

Albowiem twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen.

Wiemy więc, gdzie możemy znaleźć Boże Królestwo. Nie jest ono z tego świata. Wszelka moc i chwała należy do Boga i jest w Bogu, w naszym Ojcu, więc szukajmy jej z całego serca, całym naszym pragnieniem i siłą, a wtedy ją znajdziemy, gdyż jest napisane: „Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam.” (Ew. Mateusza 7,7)