Poczytujcie to sobie za najwyższą radość: Radość ze zwycięstwa w próbach

„Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie…” (List Jakuba 1,2)

Jakub mówi tutaj o zwycięskim życiu: życiu pełnym triumfu we wszelkich próbach.

Czy kiedykolwiek słyszałeś o takiej radości podczas prób i ucisków? Zwróć uwagę na świadectwa i rozmowy, jakie są wśród ludu Bożego. Najczęściej słyszy się narzekanie na porażki i niepowodzenia w różnych okolicznościach życia. Wszystkie te próby stają się dla nich niemal przekleństwem, gdyż odnoszą prawie same porażki. Muszą więc modlić się codziennie o przebaczenie, by nie mieć złego sumienia. Czy jednak to miał na myśli Jakub, kiedy powiedział, że mamy się radować z prób
i ucisków? Nie, wręcz przeciwnie! Mamy zwyciężać w naszych próbach. A tam, gdzie jest wiele prób, będzie również wiele zwycięstw, a co za tym idzie – niekończąca się radość.

Błędne koło grzechu i przebaczenia

Ktoś się zdenerwował i upadł. Stary Adam [człowiek z upadłą naturą, który żyje według swoich wrodzonych, złych skłonności, czy chęci – itd.] bardzo się rozzłościł – ktoś lub coś go obraziło. Zapomina więc o całym chrześcijaństwie, wybucha i wykrzykuje różne słowa oraz czyni rzeczy w taki sposób, jak gdyby sam szatan został uwolniony. Z pewnością taki człowiek nie jest ukrzyżowany
z Chrystusem. Wręcz przeciwnie, jego stary Adam biega wokoło
i działa na wszystkich frontach. Być może, po chwili ktoś zacznie się z nim kłócić o swoje prawa, więc ponownie się rozgniewa. Takiemu człowiekowi nie będzie łatwo mówić o zwycięskim życiu (Objawienie Jana 3,5) ani też o starym człowieku, ukrzyżowanym
z Chrystusem. (List do Rzymian 6,6) Pokuszenie okazało się zbyt wielkie i poniósł porażkę. Po raz kolejny zanosi więc modlitwy do Boga z prośbą o przebaczenie grzechów.

To samo się dzieje z jego próżnością, szukaniem czci i wszelkimi innymi, nędznymi plagami, z powodu których tak cierpi. W każdym pokuszeniu stary Adam znajduje sposób, by się pokazać, wyrazić siebie i nie znajduje absolutnie żadnej radości w próbach czy pokuszeniach. On (stary Adam) nie potrafi poczytać sobie tego za najwyższą radość, nawet wtedy, gdy nadaje sobie zaszczytne imię: „grzesznik pełen skruchy.” Jest i dalej pozostanie „starym Adamem.”

Na krzyżu, czy u stóp krzyża?

Od wieków Biblia dawała wspaniałą radę „staremu człowiekowi” [staremu nastawieniu zmysłu, który służy grzechowi – itd.] lecz ludzie wydają się być głusi. Oto przykład: „(…) Wiedząc to, że nasz stary człowiek został wespół z Nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało zostało unicestwione, byśmy już nadal nie służyli grzechowi.” (List do Rzymian 6,6)

Pismo Święte zostało tak poprzekręcane przez różne zwiastowanie, pisma i pieśni, że w dzisiejszych czasach brzmi to mniej więcej tak: „U stóp krzyża jest miejsce, gdzie pragnę stać.”

Gdzie w Piśmie jest napisane, że stary człowiek ma przebywać
u stóp krzyża? Nigdzie czegoś takiego nie przeczytamy.

Dlaczego możemy poczytywać to sobie za najwyższą radość, gdy napotykamy różne próby i uciski?

„(…) wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość. Wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych braków.” (List Jakuba 1,3-4)

To właśnie dzięki różnym próbom i uciskom, zwycięstwo nad grzechem w chwili pokusy doprowadzi nas do doskonałości i Bożej pełni. Jeśli jednak upadniemy w pokuszeniu i popełnimy grzech, wtedy jesteśmy daleko od doskonałości i całej pełni. Nie będziemy też mieli żadnej radości ze zwycięstwa.

Droga została wytorowana przez ciało (List do Hebrajczyków 10,19-20) a Bóg prowadzi nas do naszych wrogów – grzechu
w naszym własnym ciele. Widzimy samych siebie w wielu sytuacjach, w których jesteśmy kuszeni do grzechu, co daje nam możliwość, by doświadczyć wielu zwycięstw, a to z kolei przynosi ogromną radość. Nie ma większej radości, niż radość zwycięstwa, która jest czysta i nieskażona. Otrzymujemy chwałę od Boga
i szacunek u ludzi.

„Z Chrystusem jestem ukrzyżowany”

Młodzi ludzie bardzo często słyszą mgliste i niejasne wyrażenie dotyczące „grzechu i łaski” oraz zwiastowanie o „grzeszeniu pod łaską”. Dlatego też nie jest to dla nich proste zrozumieć takie „chrześcijaństwo.” Każdy jednak potrafi zrozumieć takie słowo: „Z Chrystusem jestem ukrzyżowany, żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus (…)” (List do Galacjan 2,20)

Apostoł Paweł nie powiedział: „Żyję u stóp krzyża; mój stary człowiek nie został ukrzyżowany.”

Nie, to nie jest możliwe. Jeżeli chcemy otrzymać radość, gdy wchodzimy w różne próby i uciski, wtedy musimy starego człowieka złożyć na krzyżu.

Prowadzeni przez Ducha

Nie możemy pozwolić, by skłonności naszego ciała kierowały naszym życiem, gdyż to należy do starego stworzenia – człowieka, jakim byliśmy, zanim zostaliśmy zrodzeni na nowo. Jest napisane: „Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie.” (List do Rzymian 8,10) To Duch Boży ma prowadzić i kierować naszym życiem, ponieważ to On doprowadzi nas do wszelkiej prawdy.

Kiedy po raz pierwszy przychodzimy do Chrystusa, przychodzimy jako pokutujący grzesznicy; ale jeśli przez następne 20 lub 30 lat pozostajemy takimi pokutującymi grzesznikami, wtedy jest to hipokryzja. Ludzie grzeszą, oczekując łaski, lecz nie chcą pozwolić łasce, by ich karciła i uczyła. (List do Tytusa 2,11-12) Czy mamy pozostać w grzechu, by łaska bardziej obfitowała? Przenigdy!
(List do Rzymian 6,1-2)

Jeżeli przez wiarę stary człowiek zostanie przybity do krzyża –– wtedy ten „skruszony grzesznik” – jak sam siebie nazywa, straci życie.

Na krzyż z tym hipokrytą! Wtedy możemy poczytywać to sobie za najwyższą radość, kiedy przechodzimy rozmaite próby
i doświadczenia!

Jest to skrócona wersja artykułu opublikowanego po raz pierwszy
w języku norweskim pod tytułem „Radość zwycięstwa w chwili pokuszenia” w czasopiśmie BCC Skjulte Skatter (Ukryte Skarby) we wrześniu 1934 roku. © Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag