Posłuszeństwo wiary: wiara czynna przez uczynki

„(…) Który według ducha uświęcenia został ustanowiony Synem Bożym w mocy przez zmartwychwstanie, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym, przez którego otrzymaliśmy łaskę i apostolstwo, abyśmy dla imienia Jego przywiedli do posłuszeństwa wiary wszystkie narody” (List do Rzymian 1,4-5)

Wiara zakonna czy wiara Chrystusowa?

Zanim przyszła prawdziwa wiara, mieliśmy już pewną wiarę – wiarę wynikającą z zakonu – która była tak mocna, że potrafiła trzymać nas pod strażą zakonu, dopóki nie przyszła wiara, która miała nam zostać objawiona. (List do Galacjan 3,23) Taka zakonna wiara nie może być nazwana wiarą Chrystusową. Jest to raczej ludzka wiara w Chrystusa. Dlatego nie jest to ostateczna wiara. To tylko coś tymczasowego, coś, co razem z naszym sumieniem i przeświadczeniem Ducha Świętego działa jak zakon, który był naszym przewodnikiem do Chrystusa. W tych, którzy doszli do Chrystusa i pojednali się z Nim, wiara staje się aktywna przez uczynki. Uczynki te są owocem posłuszeństwa wiary, a moc do tego pochodzi od Ojca duchów.

Dlaczego posłuszeństwo wiary jest konieczne

W Królestwie Bożym wszystko zależy i opiera się na posłuszeństwie. Pierwszy upadek przyszedł z powodu nieposłuszeństwa, ale przez posłuszeństwo zostaliśmy podniesieni. Wiara Chrystusowa jest prawem „ciała” – Zboru. Bez niej nie może nastąpić żadne uświęcenie, gdyż w Duchu oczekujemy spełnienia się nadziei usprawiedliwienia z wiary. (List do Galacjan 5,5) Widzimy więc, że sprawiedliwość przynosi nadzieję. Jednak w żaden inny sposób nie jest możliwe być sprawiedliwym, jak tylko przez posłuszeństwo wiary, ponieważ sprawiedliwi z wiary żyć będą. (List do Rzymian 1,16-17)

Nie ma łaski dla osób będących pod zakonem, ponieważ na zewnątrz „ciała” nie ma żadnej ofiary. „Odłączyliście się od Chrystusa wy, którzy w zakonie szukaliście usprawiedliwienia; wypadliście z łaski.” (List do Galacjan 5,4). Jednak w ciele otrzymujemy zarówno łaskę, jak i prawdę – właśnie tam Bóg może nam je dać, ponieważ ciało jest ofiarowane. Wszystko, co jest potrzebne do życia i pobożności, zostało nam dane w Jezusie Chrystusie. (II List Piotra 1,3-4) W Nim otrzymujemy łaskę, aby Boża cierpliwość względem nas trwała, dopóki osobiście nie zaczniemy uczestniczyć w ofierze Chrystusa, ponieważ właśnie wtedy zaczynamy doceniać Boże bogactwo cierpliwości i łaski.

Przez wiarę jesteśmy zjednoczeni z Chrystusem i Jego łaską i od tego czasu ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczą, tylko wiara, która jest czynna w miłości.

Posłuszeństwo – działanie zgodnie z wiarą Chrystusową

Ludzie zazwyczaj mają swoje pomysły dotyczące tego, w co będą wierzyć, a w co nie, ale ten rodzaj wiary nie ma nic do czynienia z wiarą Chrystusową. Wiara Chrystusowa jest nam objawiana w naszym ludzkim duchu oraz świadomości. Ona zawsze będzie nas prowadzić w kierunku większej bojaźni Bożej, większego oddania się, większej troski oraz większego ofiarowania się według ciała.

Wiara Chrystusowa ma swoje korzenie w samym Bogu i my swoim rozumem nie jesteśmy w stanie tego pojąć, jednak jest ona w doskonałej harmonii z Bożym zmysłem i Jego planami uświęcenia względem nas. Jedynie z pełnym przekonaniem, że Bóg rzeczywiście pragnie dla nas tego, co najlepsze, możemy dzięki Bożej łasce postępować według tej wiary – wiary, która jest nam objawiana – nie widząc końca ani żadnych rezultatów. Bóg postanowił, że zachowa dla siebie objawienie naszej chwały na dzień, w którym wszyscy staniemy przed sądem Chrystusowym. Wtedy każdy otrzyma swoją zapłatę według tego, co dokonało się w jego ciele, zarówno dobre, jak i złe. (II List do Koryntian 5,10; I List Jana 3,2-3)

Wiara Chrystusowa = uczynki Chrystusowe

Wszelka wspaniałość jest zakryta i dla człowieka nie jest to przyjemne, by ślepo podążać drogą wiary; jednak jeśli się w tym wyćwiczymy, będziemy raz za razem zaskoczeni, znajdując Bożą chwałę bezpiecznie ukrytą za zasłoną – chwałę, której inni ludzie nie dostrzegają. Jeśli w dalszym ciągu będziemy pilnie szukać pod tym przykryciem Bożych, ukrytych skarbów, w końcu odejdziemy tak daleko od religijnej wspaniałości i reputacji, że będziemy postrzegani jako słabi i nic nie znaczący ludzie. Być może będziemy postrzegani jako ludzie mający dziwne pomysły, którzy nigdy nie będą w stanie zaimponować osobom z religijnych wyżyn. Przez łaskę Bożą jesteśmy w dalszym ciągu zdeterminowani, by pozostać w uniżeniu wśród tych, którzy nie mają żadnego znaczenia ani reputacji.

Według Bożych praw i Jego woli, droga ta idzie najpierw w dół, a potem w górę. Wiara Chrystusowa jest naszym przewodnikiem w życiu i ci, którzy ją posiadają, muszą również koniecznie posiadać uczynki Chrystusowe. Jeśli ktoś ma zarówno Jego uczynki, jak i Jego wiarę, będzie również miał Jego życie.

Nie możemy w coś wierzyć, jeśli o tym nie słyszeliśmy, gdyż wiara przychodzi przez słuchanie. Nasz pośrednik, Duch Święty, cały czas w nas działa – wewnątrz i na zewnątrz – kiedy pracujemy i kiedy odpoczywamy. Musimy Jemu wierzyć i posłuchać tego, co ma nam do powiedzenia i o czym nas przekonuje w naszym wnętrzu i w sumieniu. Biblia nazywa to posłuszeństwem wiary.

To dzięki posłuszeństwu wiary Paweł został powołany na apostoła pogan. Bez posłuszeństwa wiary nie ma żadnego wzrostu – żadnego postępu ani żadnych owoców. Oczywiście, można być wiernym uczestnikiem nabożeństw w jakimś religijnym zgromadzeniu i pozornie cieszyć się z tego, jednak nigdy nie będziesz w stanie stać się prostolinijnym, bezpośrednim, zdecydowanym Bożym mężem czy kobietą, zanim nie nauczysz się żyć w tej wielkiej tajemnicy: w posłuszeństwie wiary.