Przebaczenie i „większe” zbawienie

Zbawienie jest powszechnie rozumiane jako przebaczenie naszych grzechów, za które Jezus umarł na krzyżu. To jest początek, jednak zbawienie oznacza coś o wiele więcej, niż przebaczenie grzechów.

Przebaczenie grzechów jest zewnętrznym oczyszczeniem od wcześniej popełnionych grzechów, które raz na zawsze zostają usunięte. To jednak nie sprawia, że jesteśmy gotowi, by czynić wszelkie dobre dzieło – a do tego mamy być przygotowani (II List do Tymoteusza 3,17) Potrzebujemy wewnętrznego oczyszczenia, by stać się zupełnie czystymi. Dążymy więc do tego wewnętrznego oczyszczenia, ponieważ miłujemy Boga i chcemy otrzymać dział w Jego naturze. (II List Piotra 1,3-4) Jednak najpierw musimy wejść w to „większe” zbawienie.

„Tym bardziej (…) dostąpimy zbawienia przez życie Jego”

Apostoł Paweł pisze o tym w Liście do Rzymian 5,10: „Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Syna jego, tym bardziej, będąc pojednani, dostąpimy zbawienia przez życie jego.”

Niestety, tylko niewielu ludzi rozumie to w ten sposób. Co to znaczy zostać zbawionym przez życie Jego? Jezus powiedział: „Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu.” (Ew. Jana 15,5) Te owoce to owoce Ducha, o których Paweł pisze w Liście do Galacjan 5,22-23. Są one rezultatem ukrzyżowania ciała wraz z jego namiętnościami i żądzami (werset 24). Jeśli Duch Jezusa mieszka w nas, wtedy mamy moc, by tak czynić.

Więcej na temat posiadania w sobie Ducha Jezusa można przeczytać w artykule: : Czym jest chrzest Duchem?

Apostoł Paweł w Liście do Filipian 2,12 napomina nas, by pracować nad naszym zbawieniem z bojaźnią i ze drżeniem. Czy to jednak nie oznacza, że próbujemy zbawić samych siebie? Absolutnie nie! W kolejnym wersecie jest napisane tak: „Albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie.” (List Filipian 2,13). Zatem jest to Boża łaska, gdyż bez Niego nie jesteśmy w stanie nic uczynić. (Ew. Jana 15,5)

Zapewne każdy z nas chciałby być przyjazny, dobry, miły i cierpliwy. Dlaczego więc jest tak trudno postępować w ten sposób we wszystkich sytuacjach życia? Dzieje się tak z powodu grzechu – naszej własnej woli, dumy i pożądliwości. Gdy Bóg zaczyna działać w nas, byśmy wykonywali Jego wolę oraz ukrzyżowali nasz egoizm i poczucie własnej wartości, szybko się temu sprzeciwiamy i zniechęcamy. Dlatego też Paweł mówi dalej: „Czyńcie wszystko bez szemrania i powątpiewania.” (List do Filipian 2,14)

Całkowite zbawienie: Zająć Kraj Obiecany

W Biblii możemy przeczytać o Izraelitach, którzy sprzeciwiali się Bogu, gdy mieli zająć Kraj Obiecany. Przez Bożą moc opuścili Egipt, który jest obrazem świata, jednak gdy Bóg chciał, by podjęli walkę i zajęli Ziemię  Obiecaną, zaczęli narzekać, dyskutować i buntować się. Gdyby Bóg wytępił wrogów zamiast nich, z radością przejęliby ten kraj, gdyż widzieli, że była to dobra, żyzna i obfitująca w owoce kraina. Jednak odmówili posłuszeństwa i powiedzieli, że jest to zbyt trudne, miasta są zbyt mocno obwarowane, a wojownicy, którzy tam mieszkają – za wielcy. Zamiast „całkowitego zbawienia” – zamiast wejść w Kraj Obiecany – zostali wysłani, by błąkać się na pustyni przez 40 lat.

Gdyby posłuchali Wszechmogącego Boga, kiedy działał w nich, pokonaliby wrogów tak, jak prorokował Jozue. Wprawdzie zmienili zdanie i chcieli zająć ten kraj, gdy mieli odejść na pustynię, lecz Bóg przestał już w nich działać. Nie mieli nad sobą łaski i zaczęli błądzić. Możemy o tym przeczytać w IV Księdze Mojżeszowej, rozdział 13 i 14.

Nie zadowólmy się więc wyzwoleniem z Egiptu (ze świata), by spędzić resztę naszego chrześcijańskiego życia na błądzeniu po pustyni i nie wchodząc do Obiecanego Kraju – życia Chrystusowego, pełnego owoców Ducha. Przez wiarę oraz posłuszeństwo Duchowi Bożemu, uchwyćmy się  „większego” zbawienia i Duchem umartwiajmy grzech, który mieszka w naszym ciele. (List do Rzymian 8,13) Wtedy będziemy żyć!

To jest prawdziwe zbawienie!