Rahab: historia biblijna o wierze i działaniu

Nie zawsze jest to takie proste, by wierzyć, że Bóg ma dla nas swój plan oraz nadzieję. Zazwyczaj wiele myśli przytłacza nasz umysł i zniechęca nas do prowadzenia podniesionego życia, do którego Bóg nas powołał.

Być może powiedziałeś lub uczyniłeś coś, o czym wiesz, że jest niewłaściwe. Ze swoją złą przeszłością, która dobija się do drzwi twojego serca czujesz, że nigdy nie zostaniesz zaakceptowany przez Boga.

Być może widzisz ogromną różnicę pomiędzy twoim życiem, a Pismem Świętym. Tak, jak łatwo wstydzić się uczynków popełnionych w przeszłości,  tak samo łatwo jest odczuwać wstyd z powodu braku bogobojności. Pragniesz dojść do życia w czystości i dobroci, lecz ono jest tak daleko od ciebie.

Nie poddawaj się! Niezależnie od tego, jak ciemno wszystko wygląda, masz przyszłość i nadzieję - dokładnie tak, jak Rahab, nierządnica z Jerycha.

Z pozoru beznadziejnie

Rahab była kanaanejską kobietą, obywatelką narodu znanego z oddawania czci bożkom. Według praw zakonu, Rahab nie miała żadnej cząstki w obietnicach danych Izraelowi: była nierządnicą, czyniła coś, co było obrzydliwością dla Pana. (V Księga Mojżeszowa 23,17)

Ze względu na sprawiedliwość Abrahama, Bóg obiecał dać Izraelowi kraj, w którym żyła Rahab. (I Księga Mojżeszowa 17,8) Kiedy Rahab i jej lud otrzymali wiadomość, że naród izraelski wyruszył w drogę, by zdobyć Jerycho - znane miasto w Kanaanie – bali się o swoje życie, wiedząc, że ten sam Bóg, który wyratował swój lud z niewoli Egiptu, da Izraelowi zwycięstwo i zdobędą Jerycho.

„A gdy to usłyszeliśmy, zwątpiło serce nasze i wszystkim zbrakło wobec was odwagi, gdyż Pan, Bóg wasz, jest Bogiem w górze na niebie i w dole na ziemi.” (Księga Jozuego 2,9-11)

Zanim jednak Rahab spotkała Izraelitów i ich potężną armię, uwierzyła w Boga Izraela. Słyszała o Jego mocy i o tym, w jaki sposób prowadził i ochraniał Izraela, a to sprawiło, że uwierzyła w swoim sercu, iż On naprawdę jest Panem.

Jednak wszystko wyglądało beznadziejnie. Jaki miała powód, by mieć nadzieję i wierzyć, że zostanie ocalona? Dlaczego ten Bóg, którego wcześniej nie znała, miałby mieć powód, by okazać łaskę i miłosierdzie względem niej i zachować ją i jej rodzinę spośród tysięcy innych mieszkańców Jerycha?

Przez wiarę

Pomimo tej, z pozoru beznadziejnej sytuacji, Rahab nie rozpaczała. Kiedy dwaj izraelscy szpiedzy przyszli do jej domu, Rahab ukryła ich przed królem. Potem odważnie poprosiła tych szpiegów, by przysięgli, że ona i jej rodzina zostaną zachowani, gdy armia Izraela zaatakuje miasto. Mężowie ci powiedzieli Rahab, by zawiesiła w swoim oknie ten sam sznur z czerwonych nici, dzięki któremu oni uciekli, a wtedy ona i wszyscy jej domownicy zostaną zachowani. W niezachwianej wierze przywiązała sznur do swojego okna i powiedziała: „Jak powiedzieliście, tak będzie.” (Przeczytaj całą historię w Księdze Jozuego 2)

Cóż za nastawienie! Mimo, że wszystko wyglądało tak ciemno i niemożliwie, Rahab trzymała się mocno nadziei i wiary, że ona i jej rodzina zostanie uratowana.

W Liście do Hebrajczyków autor pisze o sile wiary. Zaczyna rozdział, pisząc: „A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy. Wszak jej zawdzięczają przodkowie chlubne świadectwo.” (List do Hebrajczyków 11,1-2). Rozdział ten mówi o wielu przykładach ludzi, którzy podjęli decyzję przez wiarę i Rahab jest również wymieniona pośród nich: „Przez wiarę nie zginęła nierządnica Rachab wraz z nieposłusznymi, bo przyjęła przyjaźnie wywiadowców.” (List do Hebrajczyków 11,31)

Dla Boga nie miało znaczenia, co Rahab uczyniła - albo czego nie uczyniła - w przeszłości. Nie miało znaczenia to, w jakiej rodzinie się urodziła ani gdzie mieszkała. Znaczenie miało to, że uwierzyła Bogu i była pewna, że On może ją ocalić.

Będąc poganką - kimś, kto nie był Żydem - Rahab nigdy nie otrzymała dostępu do obietnic danych Izraelowi. Mimo to, wierzyła całym sercem, że Bóg może uczynić dla niej to samo, co uczynił dla Izraela i ta wiara pobudziła ją do działania oraz sprawiła, że Boże obietnice stały się jej własnymi. Uratowała szpiegów i to był uczynek wiary, na podstawie którego została usprawiedliwiona. (List Jakuba 2,25)

Nasza nadzieja

W dzisiejszych czasach raczej nie mamy takich obaw, że nasze miasto zostanie oblężone - albo że staniemy w obliczu śmierci tak, jak Rahab. Jednak Słowo Boże mówi nam jasno, że „… zapłatą za grzech jest śmierć (…)” (List do Rzymian 6,23). Wszyscy zgrzeszyliśmy, ale jeśli uwierzymy, wtedy Bóg ma plan, by również nas zachować od tego zniszczenia oraz uczynić nas dziedzicami swoich obietnic!

„Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach.” (List do Tytusa 2,11-14)

„I każdy, kto tę nadzieję w nim pokłada, oczyszcza się, tak jak On jest czysty.” (I List Jana 3,1-3)

To oznacza, że nasza wiara, tak jak wiara Rahab, prowadzi nas do działania - do wyrzekania się bezbożności i światowych pożądliwości, do których jesteśmy kuszeni! Dlatego też apostoł Paweł pisze o posłuszeństwie wiary. (List do Rzymian 1,5)

Rahab stała się częścią dziedzictwa

Wiara Rahab doprowadziła do tego, że zarówno ona, jak i jej rodzina, zostali zachowani i wszczepieni w naród izraelski. (Księga Jozuego 6,22-25) Sama Rahab stała się częścią genealogii Jezusa. (Ewangelia Mateusza 1,5)

Przykład Rahab jest dla nas dzisiaj wielkim świadectwem, które uczy nas, że niezależnie od tego, co było w przeszłości - lub jak ciemno i beznadziejnie wygląda wszystko w teraźniejszości – wiara w Boga i posłuszeństwo Jego Słowu jest w stanie zachować nas od zniszczenia grzechu. Wiara daje nam przyszłość oraz nadzieję w Królestwie Bożym.

Wykorzystajmy te możliwości, które są  otwarte dla nas w Chrystusie Jezusie. Walczmy w tym samym duchu wiary, byśmy również i my mogli otrzymać dziedzictwo, obiecane wszystkim tym, którzy swoją nadzieję pokładają w Bogu!