Sprawiedliwy lub niesprawiedliwy osąd – zbawienie lub zniszczenie

„Nie sądźcie z pozoru, ale sądźcie sprawiedliwie.” (Ew. Jana 7,24)

„Wy sądzicie według ciała, Ja nikogo nie sądzę.” (Ew. Jana 8,15) „(…) Przyszedłem na ten świat na sąd (…)” (Ew. Jana 9,39) „A na tym polega sąd, że światłość przyszła na świat (…)” (Ew. Jana 3,19) „(…) Ja go nie sądzę (…) Słowo, które głosiłem, sądzić go będzie (…)” (Ew. Jana 12,47-48)

Zły i niesprawiedliwy osąd – potępienie

Istnieją dwa rodzaje działań, które możemy nazwać „osądzaniem”. Pierwsze z nich – bardzo powszechne – to zarzucanie innym, że postępują inaczej, niż powinni postąpić – według mnie. Wtedy zazwyczaj wyrażam swoje zdziwienie, że ktoś uczynił coś tak bardzo złego, przez co pośrednio wychwalam samego siebie i stawiam siebie w dobrym świetle.

Taki osąd jest często połączony z obmawianiem; jest to osądzanie według ciała; ma posmak potępienia i często towarzyszy mu złe spojrzenie, nienawiść, zazdrość i brak miłosierdzia.

Sprawiedliwy osąd – Boży osąd

Drugi rodzaj działań, to Boży osąd, który jest świadectwem prawdy ku pożytkowitym, którzy go słuchają. Wtedy prawda jest sędzią, podczas, gdy w pierwszym przypadku sędzią jest moje złe, skażone „ja”.

Pierwsze działania są złym sądem. Drugie są dobrym [sprawiedliwym] sądem: Bożym sądem.

Pierwsze działania mają na celu zniszczenie. Natomiast celem tych drugich teraz, w czasie łaski, jest zbawienie.

Ludzie, którzy miłują Boga (światło, prawdę, sprawiedliwość, czystość) miłują również sąd. Boże sądy im pomagają. (Psalm 119, werset 43; 52; 120; 156; 175)

Ci, którzy radują się z niesprawiedliwości i miłują kłamstwo, nienawidzą też sądu, gdyż sąd świadczy, że ich zmysł oraz uczynki są złe.

Ci, którzy nie miłują sądu, mają bezbożny zmysł.