Serce bez zdrady i obłudy

«A gdy Jezus ujrzał Natanaela, idącego do niego, rzekł o nim: Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma fałszu. Rzecze mu Natanael: Skąd mnie znasz? Odpowiedział mu Jezus i rzekł: Zanim cię zawołał Filip, widziałem cię, gdy byłeś pod drzewem figowym.» Ew. Jana 1, 47—48.

Jezus wkrótce przyjdzie z powrotem, a wtedy nastąpi porwanie wszystkich prawdziwych, duchowych Izraelitów, w których nie ma zdrady.

Jezus był zupełnie czysty od wszelkiego rodzaju fałszu i obłudy. Jego ofiara była krwawa i szczera. Ale gdziekolwiek przybył, spotykał zdradę i religijną obłudę. Ludzie chwalili Boga ustami, ale ich serce dalekie było od Niego.

«A gdy się zgromadziły niezliczone rzesze ludu, tak iż nawzajem się deptali, zaczął mówić najpierw do uczniów swoich: Strzeżcie się kwasu faryzeuszów, to jest obłudy.» Łuk. 12, 1.

Widzimy z jaką powagą Jezus traktował obłudę. Nienawidził jej! Rozumiemy też, że Jezus bardzo się ucieszył, gdy zobaczył Natanaela. To nie było jakieś powierzchowne świadectwo, które wydał o nim. Dokładnie go przejrzał, kiedy Natanael był pod drzewem figowym.

Otwarci, szczerzy i miłujący światło

To samo świadectwo może dać Jezus tym, którzy należą do Oblubienicy – duchowym Izraelitom. Czy może tak powiedzieć o Tobie i o mnie, kiedy jesteśmy w domu, czy też gdziekolwiek indziej: „Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma fałszu!” Jeżeli nie, to tak musi się stać jak najszybciej, jeżeli chcemy być gotowi na jego przyjście.

Warunkiem, by zostać przyjętym do szkoły uczniowskiej Jezusa, jest odłożenie wszystkiego: „Odrzuciwszy więc wszelką złość i wszelką zdradę, i obłudę, i zazdrość i wszelką obmowę.” I List św. Piotra 2,1 (List Jakuba 1,21).

Jak dobrze jest spotkać prawdziwych uczniów, o których wiemy, że nigdy nie znajdziemy w nich niczego złego. Żadnego ukrytego zła. Są otwarci, szczerzy i miłują światło. Myślą, mówią i czynią dobrze. Nigdy nie spotkamy czegoś innego, a jeżeli moglibyśmy zajrzeć do ich serc, to znaleźlibyśmy o wiele więcej dobra, niż tylko to, co jest objawione. Takie jest bez zdrady, prawdziwe braterstwo w Ciele Chrystusowym. Przetrwa ono w dniach dobrych i złych całą wieczność.

To będzie wielki dzień, kiedy Jezus w dniu swojego przyjścia zgromadzi wszystkich uczniów, którzy chętnie się uczyli i których sam wykształcił na wieczną chwałę i cześć dla Boga i samego siebie. Będą wiecznymi kamieniami w nowym mieście Jeruzalem, które swoim światłem i swoją wspaniałością oświetla ludzi. Objawienie Św. Jana 21. Tam nie będzie żadnej pozornej wspaniałości, będzie ona na wskroś prawdziwa i czysta jak kryształ.

Zachowaj czyste serce

Ewangelia jest mocą ku zbawieniu od wszelkiego rodzaju zdrady i obłudy. Kiedy Piotr zwiastował ewangelię poganie oczyścili swoje serca przez wiarę (Dzieje Apostolskie 15,9). „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” – mówi Jezus w Ewangelii Mateusza 5,8. Ale sam z siebie nie możesz zachować czystego serca. „Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło życia!” Przypowieści Salomona 4,23.

Pokuszenia przychodzą z mojego ciała jako złe, nieczyste myśli i chcą zamieszkać w moim sercu. Dlatego muszę prowadzić bój wiary, by zachować swoje serce czyste. Nie jest grzechem być kuszonym, ale jeżeli otworzę swoje serce nieczystym myślom, to sam stanę się zły i nieczysty. Ale nie możemy dać diabłu miejsca. Mamy się mu sprzeciwić mocni w wierze. Tarczą wiary będziemy mogli zgasić wszystkie ogniste pociski złego. Efezjan 6,16.

Przez wiarę w Chrystusa jest możliwe zachować swoje serce czyste, bez zdrady i obłudy, nawet w tym ostatnim, złym czasie, kiedy ludzie przybierają pozór pobożności, ale zapierają się jej mocy. II List do Tymoteusza 3,5.

Prawy duch

"Oto miłujesz prawdę chowaną na dnie duszy i objawiasz mi mądrość ukrytą.” Psalm 51,8. Jeżeli Bóg nie otrzyma miejsca na dnie duszy, to nie może darować nam tego, co najcenniejsze – swojej mądrości, która przede wszystkim jest czysta. „Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, A ducha prawego odnów we mnie!” Psalm 51,12.

Nie możemy być chwiejni i niezdecydowani, ale musimy mieć prawego ducha, na którym zarówno Bóg jak i ludzie mogą polegać we wszystkim tym, co jest szlachetne, dobre i prawdziwe. Takich braci ma Chrystus i całą wieczność będzie się z nimi cieszył w tej największej wspaniałości. Wśród takich braci On jest pierworodnym. Rzym. 8,29.