Słowa prorockie i Duch proroctwa

„Mamy więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach. Przede wszystkim to wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi. Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym.” (II List Piotra 1,19-21)

Słowo prorockie przenika przez ciemność

Słowo prorockie jest jak  światło, które świeci w ciemnym miejscu, aż rozbłyśnie światłość. Boży, święci prorocy pozwolili, by światło prorockie świeciło aż do Betlejem, gdzie narodził się Jezus. On objawił się jako jaśniejące światło pośród ciemności tego świata.

Jednak to słowo prorockie przedzierało się dalej jak lśniące światło i rozproszyło mrok w sercach uczniów, aż nadszedł dzień i wzeszła jutrzenka w ich sercach. Dzięki temu wewnętrznemu, Bożemu światłu potrafili wyraźnie zobaczyć i osądzić to, co złe, a wszelkie powątpiewanie i niewiara zostały wypędzone z ich serc na zawsze. Mocni jak skała w swojej wierze, zwiastowali z wielką mocą, odwagą i radością ewangelię aż do śmierci. Nie pozwolili, by poruszyły ich ludzkie opinie czy mniemania, a ogromny sprzeciw, jaki napotykali wszędzie, gdzie byli, nie zachwiał ich wiary. To, co otrzymali do swojego serca, było niebiańsko pewne i nikt nie mógł im tego odebrać.

Świadectwo Jezusa – duch słowa prorockiego

Trzej apostołowie widzieli, jak Jezus został przemieniony na górze razem z Mojżeszem i Eliaszem (Ew. Mateusza 17,1-9) i byli naocznymi świadkami Jego wielkości na wiele innych sposobów. Jednak słowa prorockie były jeszcze pewniejsze dla nich – słowa Jezusa, których skrupulatnie przestrzegali i według których żyli tak, że stali się posiadaczami potężnego Ducha mieszkającego w tych słowach. Ten Duch jest Duchem proroctwa, a to jest świadectwem Jezusa. (Objawienie Jana 19,10) 

Właśnie to świadectwo musimy mieć w naszych sercach teraz, w tym złym czasie, kiedy zaczyna wzrastać moc i władza diabła. Większość ludzi jest niepewna, chwiejna i zmienia swoje zdanie z roku na rok. Dzieje się tak dlatego, że tworzą własne opinie na temat Słowa Bożego na podstawie własnej, egoistycznej ciemności, zamiast pozwolić, by Słowo Boże powiedziało im prawdę o nich samych. Moc nad szatanem otrzymujemy nie dzięki poznaniu czy teorii, lecz jedynie przez świadectwo Jezusa zakorzenione w naszych sercach.

Przykład proroków w niezachwianej stałości i wytrwałości

W dzisiejszych czasach nie znajdziemy zbyt wiele tej niezachwianej stałości i wytrwałości w Duchu, jaką mieli święci Boży prorocy i apostołowie. Izajasz stał sam pośród złego i przewrotnego pokolenia, i zwiastował gniew oraz sąd Boży nad wszelką bezbożnością, aż pozostała mała, święta resztka – tak, jak po ścięciu dębu pozostaje tylko sam pień. (Księga Izajasza 6,9-13; 10, 20-23)

Jeremiasz stał jak miasto warowne, jak słup żelazny, jak mur spiżowy przeciwko całemu krajowi. (Księga Jeremiasza 1,18)

Oblicze Ezechiela było jak twardy diament przeciwko wszelkiej bezbożności. (Księga Ezechiela 3,9)

Prorocy byli kamienowani i zabijani, lecz do końca pozostali niewzruszeni. Mieli Ducha Chrystusowego w sobie, który przepowiadał cierpienia mające przyjść na Chrystusa, ale też mające potem nastać uwielbienie. (List do Hebrajczyków 11,32-40; I List Piotra 1,10-11)

Moc Ducha

Obecnie żyjemy w złych i trudnych czasach. Pytanie brzmi, czy jesteśmy słabi, czy mocni w wierze i w jaki sposób wypełniamy nasze powołanie i życiowe zadanie. Żyjemy tutaj krótki czas i rozchodzi się o to, by prawda obficie objawiała się przez nas. Słowo Boże jest ziarnem, a każdy człowiek jest rolą. Teraz mamy czas i możliwości, by siać wokół nas. Nadchodzi noc, gdy nikt nie będzie mógł więcej działać. W niektórych krajach ten czas już nadszedł. (Ew. Marka 4,1-20; Ew. Jana 9,4)

Musimy żyć tak, byśmy mogli mieć moc Ducha w sobie. A ten Duch ma moc, by zmiażdżyć egoizm i wszelkie duchy tego świata pod naszymi stopami. Nie należymy do samych siebie, lecz do Tego, który wykupił nas z tego świata swoją drogocenną krwią. (I List do Koryntian 6,19-20)

Każdy musi zważać na Słowo Boże i żyć według niego, by mógł zaświtać dzień i by mogła wzejść jutrzenka w naszych sercach.