Czym jest przebłaganie i dlaczego go potrzebujemy?

Czym jest przebłaganie?

Przebłaganie (zadośćuczynienie) oznacza robienie tego, co konieczne, aby doprowadzić do pojednania lub ponownego połączenia dwóch nie zgadzających się ze sobą stron. Polega ono na naprawieniu lub wypłacie odszkodowania za wykroczenie czy wyrządzoną krzywdę. Wyrównuje brak równowagi powstały w wyniku wykroczenia czy wyrządzenia krzywdy.

Złamanie, naruszenie prawa musi być zrekompensowane – na przykład karą grzywny czy karą pozbawienia wolności. W niektórych państwach, bardzo poważne przestępstwo czy zbrodnia musi zostać odkupiona przez śmierć winnego. Jest to próba naprawienia braku równowagi spowodowanej danym przestępstwem.

Dlaczego potrzebujemy przebłagania?

Grzech jest wykroczeniem przeciwko woli Bożej, złamaniem Bożego prawa i dlatego nie da się go pogodzić z Bogiem i życiem wiecznym. (List od Rzymian 8,6-8; I List Jana 3,4-10)

Dobre relacje między Bogiem a ludźmi zostały definitywnie zniszczone, gdy ludzie stali się nieposłuszni Bogu. Szkody stały się prawie nieodwracalne i wpłynęło to na wszystkie pokolenia – włączając w to ciebie i mnie. Grzech wszedł pomiędzy Boga i ludzi i nie mogli mieć już dłużej tak bliskiej społeczności, jak wcześniej, mimo, że Bóg tego bardzo pragnął.

Jeśli żyjemy w grzechu, to zgadzamy się z nim i pozwalamy, by nami rządził. Grzech staje się częścią naszego życia. Jeśli z premedytacją pozwalamy grzechowi wejść do naszego życia, wtedy jesteśmy potępieni i zostaniemy zniszczeni (umrzemy) razem z grzechem. (List do Rzymian 8,13) „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć (…)” (List do Rzymian 6,23). To oznacza nie tylko fizyczną śmierć, lecz duchową śmierć poprzez wieczne oddzielenie naszego ducha od Boga.

„Nie ma ani jednego sprawiedliwego (…)Wszyscy zboczyli (…) Nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego (…) Nie ma bojaźni Bożej przed ich oczami.” (List do Rzymian 3,10-18). Innymi słowy, wszyscy jesteśmy winni, jesteśmy grzesznikami, nasze relacje z Bogiem są zerwane i wszyscy zasługujemy na śmierć. Tak poważne to jest. I nie dotyczy to jedynie wielkich, oczywistych grzechów, ale wszystkich odstępstw i wykroczeń przeciwko woli Bożej.

W jaki sposób otrzymujemy przebłaganie?

Istnieje tylko jedna rzecz, która łagodzi Boży gniew względem grzechu: śmierć nad grzechem. Gdyby jednak Bóg miał uśmiercić każdego grzesznika na ziemi, jako zadośćuczynienie za popełnione grzechy, nastąpiłby koniec ludzkości. Ale Bóg jest Bogiem pełnym miłosierdzia, cierpliwości i miłuje całe swoje stworzenie, a zwłaszcza ludzi. Nie chce, by ludzie zginęli, lecz pragnie odnowić więź, przywrócić dobre relacje oraz mieć z nimi społeczność.

Przebłaganie według Starego Przymierza

W Starym Przymierzu ludzie przynosili do świątyni zwierzęta, na przykład jagnięta, by je złożyć w ofierze. Zwierzę to musiało być doskonałe i bez skazy. Śmierć zwierzęcia była przebłaganiem za grzechy ludzi, które zostały im wtedy przebaczone. „Gdyż życie ciała jest we krwi, a Ja dałem wam ją do użytku na ołtarzu, abyście dokonywali nią przebłagania za dusze wasze, gdyż to krew dokonuje przebłagania za życie.” (III Księga Mojżeszowa 17,11)

Przeczytaj III Księgę Mojżeszową 16 oraz List do Hebrajczyków 9,18-22 o Dniu Pojednania oraz ofierze przebłagania w Starym Przymierzu.

Jednak krew zwierząt była tylko symbolem i nie mogła sprawić, by ludzie przestali grzeszyć. Musieli pokutować i prosić o przebaczenie raz za razem. (List do Hebrajczyków 10,1-4) Było oczywiste, że coś musi się zmienić.

Pokuta oraz przebłaganie dokonane przez Jezusa w Nowym Przymierzu

Zmiana nadeszła wraz z Jezusem, który był Synem Bożym, lecz „wyparł się samego siebie” i stał się człowiekiem – przyjął taką samą ludzką naturą, jak my wszyscy oraz był kuszony we wszystkim tak, jak my. Jednak Jezus został zrodzony z Ducha Bożego i ten Duch towarzyszył Mu przez całe Jego życie. Wspierał Go i dawał moc do zwyciężenia pokus, więc Jezus nigdy nie zgrzeszył. (Ew. Mateusza 1,18-22; Ew. Łukasza 1,30-35; List do Filipian 2,5-8; List do Hebrajczyków 4,15; Ks. Izajasza 61,1-3)

Jednak ostatecznie Jezus, jedyny człowiek w historii, który był całkowicie czysty i bez grzechu, został ukrzyżowany, jako przestępca. Czyniąc to, wziął na siebie karę za grzechy całego świata, On, Baranek Boży bez skazy! To była największa ofiara! Jezus stał się przebłaganiem za nasze grzechy, co oznacza, że wielki Boży gniew względem grzechu został odwrócony od tych, którzy w Niego wierzą. Zamiast tego, Bóg dał im dar życia wiecznego! (Ks. Izajasza 53,4-11; Ew. Jana 3,14-17; I List Jana 2,2)

Przeczytaj więcej tutaj: Dlaczego Jezus musiał umrzeć na krzyżu?

Dar łaski

Nie potrafimy nic uczynić sami z siebie, by zasłużyć sobie na przebaczenie i zbawienie. (List do Galacjan 2,16; List do Efezjan 2,8-9 itd.) Przebłaganie dzięki przebaczeniu jest darem, przez Bożą łaskę, miłość i cierpliwość względem nas, i to musimy przyjąć wiarą. „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” (List do Rzymian 6,23)

Przeczytaj List do Rzymian 5 o darze łaski, która objawiła się przez Jezusa.

Nigdy nie będziemy w stanie pojąć przeogromnego znaczenia daru łaski, jakim jest przebłaganie! Jeśli jednak chcemy to zrozumieć, musimy dojść do głębokiego poznania samych siebie. Prawda jest taka, że wszyscy jesteśmy grzesznikami, wszyscy zgrzeszyliśmy, wszyscy z natury jesteśmy samolubni i egoistyczni. Musimy również zrozumieć Boży pogląd na grzech. Grzech nie ma żadnej przyszłości, jeśli chodzi o wieczność i nie mielibyśmy szans bez miłosierdzia i miłości Jezusa Chrystusa, który złożył swoje życie, by zapłacić za nasze grzechy. Jednak dzięki darowi łaski, otrzymaliśmy nową możliwość, nową dzierżawę życia – wieczne życie! Nigdy nie będziemy w stanie wystarczająco podziękować za to Jemu ani Go uwielbić.

Co się dzieje po tym, jak otrzymamy odpuszczenie grzechów?

W Starym Przymierzu ofiary zwierząt obejmowały tylko konkretne grzechy, od „ostatniego razu” i nie usuwały korzenia grzechu – chęci i pożądliwości w ludzkiej naturze. Ludzie byli słabi i grzeszyli raz za razem, więc błędne koło grzeszenia i przebaczenia nigdy się nie kończyło.

W Nowym Przymierzu, ofiara Jezusa objęła wszelki grzech całego świata! Jednak sposób, w jaki Jego życie i śmierć umożliwiły to, ma kluczowe znaczenie dla wszystkich, którzy w Niego wierzą i chcą być Jego uczniami. Jezus otrzymał władzę nad grzechem i śmiercią dzięki swojej wierności i posłuszeństwu Bożej woli. W pokuszeniach zawsze zapierał się własnej woli (chęci i pożądliwości w swojej ludzkiej naturze) i codziennie brał na siebie swój krzyż, „składając w śmierć” korzeń grzechu we własnym życiu. Bóg mógł więc uczynić w Jezusie to, czego zakon i ofiary Starego Przymierza nie potrafiły uczynić: mianowicie potępił grzech w ciele. (List do Rzymian 8,3; List do Hebrajczyków 2,14)

Dlaczego jest to dla nas tak ważne? Sam Jezus powiedział nam, że możemy Go naśladować. (Ew. Łukasza 14,26-27) Innymi słowy, jeśli będziemy czynić i postępować jak On, możemy stać się Jego uczniami i prowadzić takie samo życie. Przebłaganie dało nam możliwość, by rozpocząć z czystą kartą, a przykład Jezusa oraz moc Ducha Świętego, którego On nam posłał, dają nam możliwość zwyciężania tak, jak On zwyciężył, a także dziedziczenia wszystkiego razem z Nim! (Objawienie Jana 21,7)