Czym jest sprawiedliwość?

Sprawiedliwość oznacza czynić wszystko we właściwy sposób, bez grzechu. Prawdziwa sprawiedliwość to boska natura – wszystko wykonane we właściwy sposób; doskonały sposób.

Czy to sprawia, że sprawiedliwość jest dla nas nieosiągalna? Apostoł Piotr mówi: „Przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury (…)” (II List Piotra 1,4). Innymi słowy, mamy obietnicę, że możemy osiągnąć Boską naturę, możemy stać się sprawiedliwi! Mamy więc do czego dążyć! Jednak to zajmie całe nasze życie, zanim sprawiedliwość stanie się w nas doskonała. W międzyczasie możemy być sprawiedliwi na tyle, na ile mamy światła i objawienia od Boga oraz zrozumienia. Jedyne, co musimy czynić, to żyć w posłuszeństwie wiary.

„Tak mówi Jahwe, twój Odkupiciel, Święty Izraelski: Ja, Jahwe, twój Bóg, uczę cię tego, co ci wyjdzie na dobre, prowadzę cię drogą, którą masz iść. O, gdybyś był zważał na moje przykazania, twój pokój byłby jak strumień, a twoja sprawiedliwość jak fale morskie!” (Księga Izajasza 48,17-18)

Praktykowanie sprawiedliwości

W moim codziennym życiu, praktykowanie sprawiedliwości oznacza czynienie Bożej woli według tego, jak On we mnie działa. Skąd wiem, co jest wolą Bożą względem mojego życia? Przez Ducha Świętego, który jest moim Pomocnikiem i Przewodnikiem. Muszę postępować w Duchu i nie wypełniać chęci i pożądliwości ciała. Innymi słowy, muszę być posłuszny Duchowi, a to sprawi, że nie będę wykonywał swojej własnej woli, tylko wolę Ojca. Wtedy owoc Ducha wzrasta w moim życiu. A czym jest owoc Ducha? Osobistą sprawiedliwością. Jeżeli odrzucę własną niesprawiedliwość, bezprawie – grzech w moim ciele – rezultatem będzie osobista sprawiedliwość, która je zastąpi.

„Bo owocem światłości jest wszelka dobroć i sprawiedliwość, i prawda.” (List do Efezjan 5,9)

Bóg wymaga tylko tego, bym był wierny w takim stopniu, w jakim posiadam światło i na ile mam zrozumienia. Bóg nie wymaga niczego więcej ode mnie, niż to, bym był wierny światłu, jakie mam. Wtedy, będąc wierny w tym, by postępować w świetle, oświetlony obszar będzie we mnie wzrastał i się powiększał, więc mogę mieć wspaniały rozwój w tym, co dobre. „Ale droga sprawiedliwych jest jak blask zorzy porannej, która coraz jaśniej świeci aż do białego dnia.” (Przypowieści Salomona 4,18)

Czy nie ma żadnego sprawiedliwego człowieka?

„Nie ma ani jednego sprawiedliwego.” (List do Rzymian 3,10). To nie oznacza, że tak musi pozostać. Narodziliśmy się jako ludzie z natury niesprawiedliwi, pełni egoizmu i własnej woli. Mamy chęci i pożądliwości w naszym ciele, które zwodzą nas i nakłaniają do wypełnienia własnej woli, zamiast szukania i wykonywania woli Bożej. Właśnie z tego powodu musimy dążyć do sprawiedliwości z całego naszego serca, byśmy mogli stać się sprawiedliwi. To jest ewangelia Chrystusa – że możemy być uświęceni, przekształceni i stać się sprawiedliwi.

Nie oznacza to, że mamy to czynić sami. Jedynie dzięki działaniu Ducha Świętego w naszym życiu możemy czynić wszystko, by stać się sprawiedliwi. On wskazuje nam grzech, który musimy odrzucić i przezwyciężyć oraz daje nam moc, by to uczynić. W miarę, jak przezwyciężamy niesprawiedliwość w naszym życiu, stajemy się coraz bardziej miłujący, cierpliwi, sprawiedliwi, łagodni, pokorni, mniej samolubni itp. Innymi słowy, sprawiedliwość wzrasta! Wszystko to dzieje się przez moc Ducha, ale my sami musimy przez wiarę zgodzić się, gdy Duch nas o czymś przekonuje. Sami musimy być posłuszni Jego cichemu głosowi i złożyć własne życie, rezygnując z własnej woli, by Boża wola mogła zostać wypełniona. To jest dzieło wiary. (List do Rzymian 8,12-14)

Wiara nie ma nic do czynienia z moją własną siłą, albo moimi własnymi ludzkimi uczynkami. To Bóg sprawia we mnie zarówno chcenie, jak i wykonanie, i cała chwała należy do Niego. On może być uwielbiony przez moją wiarę oraz wynikającą z niej sprawiedliwość. (List do Filipian 2,13)