Gdzie Bóg ma dzisiaj swoje mieszkanie na ziemi?

Bóg pragnie mieć kontakt z ludźmi

„Lecz czy naprawdę zamieszka Bóg na ziemi?” Takie pytanie zadał Król Salomon, a następnie zapytał: „Oto niebiosa i niebiosa niebios nie mogą cię ogarnąć, a cóż dopiero ten dom, który zbudowałem?!” (I Księga Królewska 8,27)

Bóg stworzył ludzi na swój obraz, by mieć kontakt z nimi tutaj na ziemi. Jednak ludzie zerwali ten kontakt przez to, że zgrzeszyli i zostali wygnani sprzed Bożego oblicza. Mimo to, Bóg miłował ich nadal i poprzez Mojżesza zbudował przybytek, z którego mógł przekazywać ludziom swoje święte prawa i przykazania. Przeróżne przedmioty, znajdujące się w przybytku, zostały wykonane z czystego złota, między innymi wieko na Skrzyni Świadectwa oraz dwaj cherubowie, pilnujący tego wieka. Spośród tych cherubów i sponad wieka Skrzyni, Bóg rozmawiał z Aaronem o tym, co powinien powiedzieć synom izraelskim. (II Księga Mojżeszowa 25,22) Podczas rozmowy z Bogiem, Aaron zawsze musiał być przyodziany w święte i czyste szaty. (II Księga Mojżeszowa 28) Dzięki tej czystości i świętości, Bóg mógł mieć kontakt z ziemią. Strumień błogosławieństw i chwały wypływał z przybytku dla wszystkich, którzy uporządkowali swoje życie według Słowa Bożego.

Mieszkanie dla Boga na ziemi: nasze serce

Bóg jednak nie chciał mieszkać w domu zbudowanym rękoma; pragnął zamieszkać w sercach ludzi, gdzie mógł wykonywać swoje dzieło. „Bo tak mówi Ten, który jest Wysoki i Wyniosły, który króluje wiecznie, a którego imię jest „Święty”: Króluję na wysokim i świętym miejscu, lecz jestem też z tym, który jest skruszony i pokorny duchem, aby ożywić ducha pokornych i pokrzepić serca skruszonych”. (Księga Izajasza 57,15). Jedynie w takich sercach Bóg może zamieszkać i wykonać swoje obfite dzieło.

„Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was?” (I List do Koryntian 3,16). Pomyśl, jakie bezpieczeństwo, siłę i radość daje takie zapewnienie, gdy wiemy, że nasze serce jest miejscem zamieszkania wszystkiego, co dobre i szlachetne! W większości serc mieszka jedynie to, co złe i nieczyste.

„Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy.” (Ew. Jana 14,23) Widzimy, że Ojciec i Syn zamieszkają w naszych sercach jedynie ze względu na głębokie i szczere relacje miłości. A gdy zamieszkają w nas, wtedy rzeki błogosławieństwa będą wypływać z naszego życia.

„Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały.” (List do Kolosan 1,27). To przez wieki było wielką tajemnicą. Zazwyczaj ludzie modlą się do Jezusa i proszą o przebaczenie grzechów, ale niewielu z nich ma Jezusa, jako stale obecną moc i chwałę, mieszkającą w nich. „(…) by sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku, żeby Chrystus przez wiarę zamieszkał w sercach waszych (…)” (List do Efezjan 3,16-17)

Bóg mieszka w naszych sercach przez wiarę

„A usprawiedliwienie, które jest z wiary, tak mówi: Nie mów w sercu swym: Kto wstąpi do nieba? To znaczy, aby Chrystusa sprowadzić na dół; albo: Kto zstąpi do otchłani? To znaczy, aby Chrystusa wywieść z martwych w górę. Ale co powiada Pismo? Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu twoim; to znaczy, słowo wiary, które głosimy”. (List do Rzymian 10,6-8)

Jeśli chodzi o większość ludzi, to Chrystus jest wysoko i daleko od nich, ale przez wiarę możemy sprowadzić Go do naszych serc. On przemawia do nas przez swojego Ducha i sprawia, że Jego słowo staje się dla nas żywe i chwalebne. To nie jest tak, że „musimy i powinniśmy”, lecz zostaliśmy wybrani, by otrzymać życie według Jego Słowa. On umacnia nas mocą swojego Ducha w naszym wewnętrznym człowieku, według bogactwa Jego chwały i sprawia, że wykonywanie Jego woli z radością jest całkowicie możliwe. Napełnia nas pragnieniem czynienia wszelkiego dobra, a Jego pełnia mieszka w nas w coraz większym stopniu.

„Mieszkanie dla Boga na dwóch nogach”

„Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus, na którym cała budowa mocno spojona rośnie w przybytek święty w Panu, na którym i wy się wespół budujecie na mieszkanie Boże w Duchu.” (List do Efezjan 2,20-22)

Stajemy się takim małym mieszkaniem dla Boga na dwóch nogach, które chodzą po tym złym i ciemnym świecie oraz objawiają światło, życie i Bożą naturę. Sam Jezus jest kamieniem węgielnym, który dał nam wskazówki dotyczące budowania tej wspaniałej i wiecznej budowli. Te wskazówki, to zapieranie się samego siebie we wszystkim oraz mówienie: „Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją”. (Ewangelia Łukasza 9,23; List do Hebrajczyków 10,9)

W tym duchu jesteśmy złączeni z apostołami, prorokami oraz wszystkimi świętymi, by stać się świętą budowlą – świątynią w Panu. Wszyscy w tej budowli są mocno zespoleni jednością myśli i jednością zdania. (I List do Koryntian 1,8-10) Nie jest to coś, co wydarzy się po powrocie Jezusa, ale już się dzieje. W tej budowli nie ma osób, które sprzeciwiają się i walczą ze sobą nawzajem. Dom ten zostanie dokończony, gdy zabrzmi głos trąby. Wtedy wszystkie te małe mieszkania na dwóch nogach zostaną zespolone i podniesione, by stać się wieczną i pełną chwały świątynią Boga. Dlatego „Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca (…)” (Przypowieści Salomona 4,23)

Nie zwlekaj i zapłać cenę, którą jest: „Porzuć wszystko!” oraz stań się żywym kamieniem w tej budowli.

Ten artykuł został przetłumaczony z języka norweskiego i opublikowany po raz pierwszy pod tytułem: „Czy Bóg naprawdę mieszka na ziemi?” w czasopiśmie BCC Skjulte Skatter (Ukryte Skarby) w czerwcu 1971 roku.
© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag