Kim są dzieci Boże?

„Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy. Dlatego świat nas nie zna, że jego nie poznał.” (I List Jana 3,1)

W Starym Przymierzu ludzie nie mieli tej łaski [aby być nazywanymi dziećmi Bożymi] nad swoim życiem. W tamtym czasie byli nazywani Jego własnym, wybranym ludem. (V Księga Mojżeszowa 26,18; 29,12.) Nie doświadczyli narodzenia się na nowo. Kiedy Jezus mówił Nikodemowi o narodzeniu się na nowo, było to coś, co było dla niego zupełnie obce, mimo, że był nauczycielem w Izraelu.

Kim są dzieci Boże?

Dzieci Boże są zrodzone z nasienia nieskazitelnego przez Słowo Boże. (I List Piotra 1,23). „Gdy zechciał, zrodził nas przez Słowo prawdy, abyśmy byli niejako pierwszym zarodkiem jego stworzeń.” (List Jakuba 1,18)

Pomyśl, do jakiego życia możemy dojść przez narodzenie się na nowo: „Kto z Boga się narodził, grzechu nie popełnia, gdyż posiew Boży jest w nim, i nie może grzeszyć, gdyż z Boga się narodził.” (I List Jana 3,9)

Słowo Boże jest nasieniem i dzięki niemu możemy narodzić się na nowo. Dzieje się tak wtedy, gdy porzucam moją własną wolę, swoje zdanie, opinie i wierzę Słowu. Przez wiarę staję się jedno z tym Słowem. (List do Hebrajczyków 4,2) To jest nowe narodzenie. Wtedy Słowo nie może poddać się moim mniemaniom ani mojej woli, ale przez wiarę muszę stopić się z tym Słowem. Nie mogę grzeszyć, ponieważ Boże nasienie pozostaje we mnie.

Grzech to przekroczenie prawa – to, co wiem, że jest złe. Osoba, która narodziła się z Boga, nie może tego robić (I List Jana 3,4). Osoba, która żyje w grzechu – czyli czyni to, co wie, że jest złe – jest z diabła. (I List Jana 3,8).

„Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi.” (I List Jana 3,1). Pomyśl o wielkiej miłości, jaką Bóg nas obdarzył. Nie mieliśmy nadziei ani przyszłości, czekała nas śmierć i zatracenie. Życie oznaczało ciągłe grzeszenie i niepokój. Dzięki narodzeniu się na nowo, staliśmy się dziedzicami Boga i współdziedzicami Chrystusa. Pragnieniem Jezusa jest, abyśmy również byli tam, gdzie On jest, w wiecznej chwale. Życie na świecie stało się dla nas okazją, by upodobnić się do obrazu Syna Bożego. Teraz wszystkie rzeczy współdziałają dla naszego dobra. (II List do Tymoteusza 2,10; List do Rzymian 8,28-29). Dzieci Boże żyją, tocząc dobry bój wiary i radują się nadzieją wiecznej chwały. Nie lękają się, bo nie żyją w grzechu i nie obawiają się śmierci. Czy nie powinniśmy przyłączyć się do Jana i zawołać: „Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec”? To jest poselstwo, które dał nam Bóg, abyśmy je głosili ludziom.

„A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z nim cierpimy, abyśmy także razem z nim uwielbieni byli.” (List do Rzymian 8,17)