Zawsze pokój!

„A sam Pan pokoju niech wam da pokój zawsze i wszędzie. Pan niechaj będzie z wami wszystkimi” (II List do Tesaloniczan 3,16)

Pomyśl, otrzymać niebiański pokój do swojego serca, pokój, który pozostaje tam na zawsze – w każdym aspekcie i we wszystkich okolicznościach! Tak, to jest nowe, naturalne życie, które Pan pokoju pragnie nam dać. Wszystko inne stanie się obce i nienaturalne. Królestwo Boże to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. (List do Rzymian 14,17) Nic innego nie da się połączyć z tym błogosławionym królestwem.

„Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi będą nazwani.” (Ewangelia Mateusza 5,9). Pozostali ludzie noszą zupełnie inne imiona. Cały świat jest pełen niepokoju, zamieszania i obaw. „Nie mają pokoju bezbożni – mówi Pan.” (Księga Izajasza 48,22) Pan tego świata nie ma żadnego pokoju, który mógłby im dać, dlatego też wszędzie panuje niepokój.

Pan Pokoju, Jezus Chrystus, zawsze miał pokój. On był panem wszelkich sytuacji. W czasie burzy spokojnie spał z tyłu łodzi, podczas gdy uczniowie byli pełni niepokoju i trwogi. Wtedy Jezus im powiedział: „Czemu jesteście tacy bojaźliwi? Jakże to, jeszcze wiary nie macie?” (Ewangelia Marka 4,37-41). Ich strach Jezus nazwał niewiarą. Jesli prowadzimy życie w dziecinnym zaufaniu do Chrystusa wiedząc, że On nas zna, widzi, miłuje i przygotowuje wszystko dla nas tak, by służyło nam to ku najlepszemu, wtedy Boży pokój, który przewyższa wszelki rozum, zachowa nasze serca i nasze myśli w Chrystusie Jezusie. (List do Filipian 4,7)

“Błogosławiony mąż, który polega na Panu, którego ufnością jest Pan! Jest on jak drzewo zasadzone nad wodą, które nad potok zapuszcza swoje korzenie, nie boi się, gdy upał nadchodzi, lecz jego liść pozostaje zielony, i w roku posuchy się nie frasuje i nie przestaje wydawać owocu.” (Księga Jeremiasza 17,7-8). Tak wygląda praktyczne życie tych, którzy polegają na Panu i w Nim pokładają swoje zaufanie. Tacy są drogocenni w oczach Pana i wyróżniają się jak ciepłe, dobre słońca w tym ciemnym i zimnym świecie.

Pan Pokoju daje pokój swoim przyjaciołom, czyli tym, którzy miłują i przestrzegają Jego przykazań i czynią to, co On nakazuje. (Ewangelia Jana 14,21; 15,14). Pokoju nie można oddzielić od sprawiedliwości, ani od przestrzegania Jego przykazań. Dlatego też jest napisane: „O gdybyś był zważał na moje przykazania, twój pokój byłby jak strumień, a twoja sprawiedliwość jak fale morskie.”(Księga Izajasza 48,18) „Pokój pełny mają ci, którzy kochają twój zakon, na niczym się nie potkną.” (Psalm 119, 165) „Temu, którego umysł jest stały, zachowujesz pokój, pokój mówię; bo tobie zaufał.” (Księga Izajasza 26,3). O jak dobrze i bezpiecznie jest mieć swój zmysł ugruntowany w Chrystusie – wtedy zawsze mamy pokój. Nie możemy pozwolić, by nasze myśli biegały tu i tam, jak u pogan, mówił Jezus. (Ewangelia Łukasza 12,29)

„Któż z was może troskliwą zapobiegliwością dodać do swojego wzrostu łokieć jeden? Jeśli więc najmniejszej rzeczy nie potraficie, czemu o pozostałe się troszczycie? ” (Ewangelia Łukasza 12,25-26). Nie pomożemy sobie samym i innym, ani nie przysporzymy radości przez niepokój i troski. Tylko przez żywą wiarę nasze życie stanie się bogate i interesujące, pełne radości i pokoju w żywej nadziei!

Podczas wojny, w głównej kwaterze dowództwa musi panować spokój, jeżeli chce się wygrać wojnę. Tak również ma być w naszych sercach, jeżeli pragniemy prowadzić Boże wojny i osiągnąć zwycięstwo. Dlatego też jest napisane: „Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło życia!” (Przypowieści Salomona 4,23).

Jeżeli zawsze chcemy mieć pokój, musimy wszystko oddać. Dopóki na przykład mamy wymagania względem innych i szukamy czci, niemożliwe jest zachować pokój w sercu. Zanim zacznie się uświęcenie, Bóg pokoju musi nas uświęcić na wskroś – w duchu, duszy i ciele. Wtedy zostajemy oddzieleni i obrzezani w sercu i w umyśle, by służyć Chrystusowi i być kształtowani przez Niego.

Pokój i uświęcenie idą w parze. Jeżeli chcesz mieć pokój bez uświęcenia, to zboczysz z drogi i znajdziesz się wśród umarłych. (Przypowieści Salomona 21,16), W starej norweskiej Biblii jest napisane: „Kto zbacza z drogi roztropności, spocznie w gromadzie zmarłych”. Tam dzisiaj większość ludzi odpoczywa. Pastorzy i kaznodzieje umieszczają swoich członków „pod krwią”, gdzie mogą bezpiecznie odpoczywać we wszelkiego rodzaju grzechach i jeśli tylko otrzymają czas, by westchnąć przed śmiercią do Boga, to z pewnością znajdą się wśród Oblubienicy Chrystusa. Tak było zarówno w czasach Starego, jak i Nowego przymierza, że kłamliwi prorocy należeli do większości. „Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana.” (List do Hebrajczyków 12,14) „Jeśli można, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie.” (List do Rzymian 12,18). Jeżeli nie jesteśmy porządnie uwolnieni od świata i od rzeczy na tym świecie, to wokół nas stale będzie panował niepokój – nawet jeśli chodzi o drobiazgi.

Możemy przeczytać List do Rzymian 14 rozdział i zobaczyć, jak Apostoł Paweł napominał wierzących, by zachowali pokój ze swoimi braćmi, nawet jeśli są słabymi w wierze i nie biorą wszystkiego w taki sposób, jak my. W Liście do Rzymian 14,19 jest napisane: „Dążmy więc do tego, co służy ku pokojowi i ku wzajemnemu zbudowaniu”.

Jezus nazwany jest Księciem Pokoju. Tysiącletnie Królestwo ma być królestwem sprawiedliwości i pokoju, które Jezus ustanowi razem ze wszystkimi tymi, którzy otrzymali to królestwo w sobie. „Przeto wzoruj się na niewinnym i popatrz na prawego, bo przyszłość należy do męża pokoju.” (Psalm 37,37).

Ten artykuł po raz pierwszy został opublikowany w miesięczniku „Ukryte Skarby” w czerwcu 1968 roku.
© Copyright Stiftelsen Skjulte Skatters Forlag