Zbawiony z łaski czy z uczynków?

«Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.» Efezjan 2,8-9.

Łaska ku przebaczeniu

Możemy to zobaczyć w przypadku złoczyńcy, który umarł z Jezusem na krzyżu. Zwrócił się on do Jezusa, a Jezus go przyjął i powiedział: „ Dziś będziesz ze mną w raju.” Łukasz 23,43. Jego grzechy zostały przebaczone i mógł wejść z Jezusem do Raju. Otrzymał przebaczenie grzechów z łaski, chociaż nie miał żadnych uczynków, z których mógłby się chlubić.

Ale zbawienie, to coś więcej niż przebaczenie grzechów. Paweł pisze w Rzymian 5,10, że zostając pojednani z Bogiem, przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc pojednani, dostąpimy zbawienia przez życie jego. Co oznacza zostać zbawionym przez jego życie?

Łaska oznacza moc, by móc wykonywać Bożą wolę

Po otrzymaniu przebaczenia grzechów i otrzymaniu wiary w Jezusa jesteśmy w stanie przyjąć jego ducha. Oznacza to, że otrzymaliśmy tę moc (łaskę),którą potrzebujemy, by wykonywać wolę Boga, tak jak to czynił Jezus. Ale mamy zaprzeć się naszej własnej woli według ciała. Kiedy to uczynimy, stracimy swoje życie w ciele, ale zdobędziemy nowe życie w duchu. O tym Jezus mówi w Łukasza 9,23-24: „I powiedział do wszystkich: Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj się zaprze samego siebie i bierze krzyż swój na siebie codziennie, i naśladuje mnie. Kto bowiem chce zachować duszę swoją, straci ją, kto zaś straci duszę swoją dla mnie, ten ją zachowa.”

W ten sposób następuje przekształcenie. Nasza arogancja stanie się pokorą , twardość łagodnością, niecierpliwość cierpliwością. Nasze własne uczynki zostaną zastąpione Bożymi uczynkami. To więcej niż tylko przebaczenie grzechów. A więc widzimy, że to przez czynienie woli Bożej możemy dostąpić zbawienia.

Zbawienie dusz naszych

Otrzymując przebaczenie grzechów, nasz duch zostaje zbawiony – jest to początek naszej wiary. Ale Piotr pisze o końcu naszej wiary, zbawieniu dusz. O tym zbawieniu dowiadywali się prorocy, gdy prorokowali o nadchodzącej łasce, która miała do nas przyjść. Łasce, która miała uczynić to możliwym dla nas, by otrzymać dział w cierpieniach Jezusa i wspaniałość, która za tym idzie – nowe i niebiańskie życie! 1 Piotra 1, 9-11. To są cierpienia, których Jezus doświadczył, gdy zapierał samego siebie i brał na siebie swój krzyż codziennie. A teraz, gdy przyjęliśmy jego ducha, mamy nad sobą łaskę, by naśladować go w tych samych cierpieniach i dojść do tej samej wspaniałości.

Nasza ludzka wola jest zasadzona w naszej duszy i jest źródłem wszelkiego niepokoju i konfliktu. Nasza dusza zostaje zbawiona przez naśladowanie Jezusa i przez tracenie naszego życia (naszej własnej woli), tak, że otrzymujemy dział w nowym i niebiańskim życiu, które jest w harmonii z Bożą dobrą, akceptująca i doskonałą wolą, zdolnymi wykonywać jego uczynki.

Łaska żądająca aktywnego uczestnictwa

Widzimy więc, że to zbawienie oznacza także, że jesteśmy zbawieni z łaski, ale jest to łaska, która żąda aktywnego uczestnictwa. Chociaż wierzący, którzy przyjęli Ducha, mogą być bardzo aktywni jeśli chodzi o to zewnętrzne, to dość często słyszy się: „Nic nie możemy uczynić” jeśli chodzi o zwycięstwo nad grzechem i prowadzenie nowego życia. Pocieszają samych siebie, że są zbawieni z łaski, a nie z uczynków. Ale Jezus mówi: „Bo beze mnie nic uczynić nie możecie”. Ew. Jana 15,5.

Jeżeli przyjęliśmy Jego Ducha, jesteśmy w stanie naśladować Go. Jeżeli to jest to, czego chcemy, możemy zaprzeć samych siebie i brać na siebie swój krzyż każdego dnia i wykonywać Bożą wolę. W ten sposób możemy otrzymać dział we wspaniałości Jezusa Chrystusa. 2 Tes. 2,14.

Wtedy nie przyjęliśmy Bożej łaski nadaremno. 2 Kor.6, 1-2.