Gdzie znajdę życie, które prowadzi do wieczności?

Życie, które prowadzi do wieczności

„Nie miłujcie świata ani tych rzeczy, które są na świecie.  Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Bo wszystko, co jest na świecie, pożądliwość ciała i pożądliwość oczu i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata. I świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki.”
(I List Jana 2,15-17)

Na tym świecie nie ma innego życia prowadzącego do wieczności, niż życie zgodne z Bożą wolą.

Co apostoł ma na myśli, mówiąc, że pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha życia nie są z Ojca, ale ze świata? To oznacza, że Ojciec, nasz Stwórca, który dał nam życie, nie stoi za tymi niemożliwymi do zaspokojenia pragnieniami. To bóg tego świata kieruje tym wszystkim. I to o nim Jezus mówi: „Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zarzynać i wytracać. Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały.”
(Ew. Jana 10,10). Jeden z nich cię ubogaca, a drugi oszukuje. Złodziej ten kradnie twoją radość życia, zabija chęć życia i niszczy twoją przyszłość.

Nie można zaspokoić pożądliwości

To musimy zrozumieć w naszym życiu. Nie możemy zapobiec temu, że mamy chęci i pożądliwości w naszym ciele. One tam są z powodu upadku ludzkości w grzech. Bóg stworzył nas, dał nam różne zmysły i pragnie, byśmy dzięki nim doceniali i rozkoszowali się Jego dziełem stworzenia – w całkowitej czystości. Na przykład apostoł Paweł pisał o pokarmie: „(…) które stworzył Bóg, aby wierzący oraz ci, którzy poznali prawdę, pożywali je z dziękczynieniem.” (I List do Tymoteusza 4,3) Naturalne zaspokojenie naszych codziennych potrzeb możemy odbierać z dziękczynieniem – to znaczy z wdzięcznością. Jednak pożądliwość nie może zostać zaspokojona z wdzięcznością. Pożądliwość jest nienasycona i nie do powstrzymania – jak ogień, który pożera coraz więcej. Pożądliwość nie daje nam niczego, lecz tylko odbiera. Całkowicie nas obdziera – pozostawia bez radości i bez zaspokojenia.

Juda pisze o tym, jaki jest tego rezultat: „Są to ludzie biadający nad swoim losem, kierujący się swoimi pożądliwościami (…)” (List Judy 16) Można by pomyśleć, że gdyby ludzie prowadzili życie według swoich pożądliwości i chęci, byliby wdzięczni i szczęśliwi. Jednak tak nie jest, ponieważ owocem pożądliwości jest szemranie, narzekanie, rozczarowanie i gorycz. Takie życie nie prowadzi do wieczności.

Owoc wdzięczności

Jest jednak dobra wiadomość – przez wiarę pożądliwość może zostać ukrzyżowana, ponieważ „ci, którzy należą do Chrystusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami.” (List do Galacjan 5,24). Owocem tego jest wdzięczność, która jest jednym z owoców życia i sprawiedliwości. Kiedy coś otrzymujesz, wzbogacasz się i możesz powiedzieć „dziękuję!”

„A takie jest to świadectwo, że żywot wieczny dał nam Bóg, a żywot ten jest w Synu jego.” (I List Jana 5,11). Jedynie życie w społeczności z Synem i w posłuszeństwie Jemu, prowadzi do wieczności.

Wystarczy spojrzeć na obietnice zawarte w ewangelii: życie w obfitości! Czyń wolę Bożą – i żyj na wieki!