Co Biblia mówi o niewierności?

Niewierność (cudzołóstwo) występuje wtedy, gdy dwoje ludzi, którzy nie są małżeństwem, uprawia seks.

Biblia jasno i wyraźnie potępia takie postępowanie: „Nie cudzołóż” (II Księga Mojżeszowa 20,14). Cudzołóstwo łamie przysięgę małżeńską, ponieważ nie dochowuje się wierności swojemu współmałżonkowi.

„Małżeństwo niech będzie we czci u wszystkich, a łoże nieskalane; rozpustników bowiem i cudzołożników sądzić będzie Bóg” (List do Hebrajczyków 13,4). „Wszystko pięknie uczynił w swoim czasie” – jest napisane w Księdze Kaznodziei Salomona 3,11, a czas na seksualność i życie intymne, jaki Bóg przeznaczył dla kobiety i mężczyzny, jest w małżeństwie. Uprawiając seks zanim wejdzie się w związek małżeński lub czyniąc to z innym partnerem, chociaż ma się żonę lub męża, łamie się Boże prawo i staje się nieposłusznym względem woli Bożej. Nawet gdyby twój małżonek wyraził zgodę na taki pozamałżeński seks, nie oznacza to, że Bóg to akceptuje.

Uciekaj od seksualnej niemoralności

Paweł potężnie ostrzega przed takim zachowaniem: „Uciekajcie przed wszeteczeństwem. Wszelki grzech, jakiego człowiek się dopuszcza, jest poza ciałem; ale kto się wszeteczeństwa dopuszcza, ten grzeszy przeciwko własnemu ciału” (I List do Koryntian 6,18). To, że Bóg dał nam ciało, jest wielkim przywilejem i możemy je używać, by wielbić Tego, który nam je dał: „Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym”( I List do Koryntian 6,19-20).

Wskazówka, jak używać naszego ciała ku Bożej czci, jest zapisana w I Liście do Tesaloniczan 4,3-5: „Taka jest bowiem wola Boża: uświęcenie wasze, żebyście się powstrzymywali od wszeteczeństwa, aby każdy z was umiał utrzymać swe ciało w czystości i w poszanowaniu, nie z namiętności żądzy, jak poganie, którzy nie znają Boga.” Uświęcenie to proces, który odbywa się w tych, którzy składają swoje ciała w posłuszeństwo woli Bożej, a rezultatem jest otrzymanie działu w Jego świętości (Boża natura).

W Nowym Testamencie Jezus rozszerza definicję cudzołóstwa i wszeteczeństwa o ukryte intencje serca: „Słyszeliście, iż powiedziano: Nie będziesz cudzołożył. A Ja wam powiadam, że każdy, kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim” (Ewangelia Mateusza 5,27-28). Jezus podkreśla także radykalne postawy, jakie powinno się przyjmować, by uniknąć takiego grzechu: „Jeśli tedy prawe oko twoje gorszy cię, wyłup je i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby całe ciało twoje miało pójść do piekła. A jeśli prawa ręka twoja cię gorszy, odetnij ją i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby miało całe ciało twoje znaleźć się w piekle” (Ewangelia Mateusza 5,29-30).

Kuszony jak my, lecz grzechu nie popełnił

Kiedy jesteśmy kuszeni do nieczystych myśli, to powinniśmy pamiętać, że Jezus otworzył dla nas wszystkich drogę wyjścia z grzechu: „Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze” (List do Hebrajczyków 4,15-16). Przed tronem łaski otrzymujemy pomoc, jakiej potrzebujemy: „A że sam przeszedł przez cierpienie i próby, może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą” (List do Hebrajczyków 2,18).

Ulotna przyjemność niewierności szybko się kończy, jednak żniwo smutku, jakie później trzeba żąć, jest niezmiernie długotrwałe.

Dla chrześcijanina nie ma prawdziwego, trwałego szczęścia poza wolą Bożą. Ulotna przyjemność niewierności szybko się kończy, jednak żniwo smutku, jakie później trzeba żąć, jest niezmiernie długotrwałe. Błogosławieni są wszyscy ci, którzy wybierają, by cierpieć i czynić wolę Bożą jak Jezus, nie poddając się pokuszeniu. Wtedy stają się błogosławieństwem i przykładem tam, gdzie przebywają oraz otrzymują dział w coraz większej radości, płynącej z wiernego życia już tutaj na ziemi, a później również w wieczności.