Sara uważała za godnego zaufania Tego, który dał obietnicę

Sara: kobieta wiary (List do Hebrajczyków 11:11)

Jak byś zareagowała, gdyby ktoś ci powiedział, że zostałaś wybrana, by zrobić coś, co jest niemożliwe? Na przykład – urodzić dziecko, mając prawie 100 lat…

Kiedy Sara po raz pierwszy usłyszała proroctwo o tym, że ma począć i urodzić syna, będąc już w podeszłym wieku, jej pierwszą reakcją – raczej zrozumiałą – był śmiech. (I Księga Mojżeszowa 18,10-12)

Jednak obietnica, jaką Bóg dał Abrahamowi brzmiała: „… Będę jej błogosławił i dam ci z niej syna. Będę jej błogosławił i stanie się matką narodów, od niej pochodzić będą królowie narodów.” (I Księga Mojżeszowa 17,16)

I dokładnie tak się stało. „I poczęła Sara, i urodziła Abrahamowi syna w starości jego, w tym czasie, jak Bóg mu zapowiedział.” (I Księga Mojżeszowa 21,2)

W Liście do Hebrajczyków jest napisane, że „przez wiarę również sama Sara otrzymała moc poczęcia i to mimo podeszłego wieku, ponieważ uważała za godnego zaufania tego, który dał obietnicę.” (List do Hebrajczyków 11,11). Zatem w okresie pomiędzy usłyszeniem obietnicy a momentem poczęciem dziecka – Sara uwierzyła.

Ufność w Bogu

Nawet pomimo tego, że prawa natury były przeciwko niej, Sara otrzymała moc, by je pokonać. Tajemnica jej siły polegała na tym, iż uznała godnego zaufania Tego, który dał obietnicę. Zaufanie do Boga jest mocą wiary, która pozwala nam przełamać wszelkie bariery i umacnia nas w tym, by dokończyć wszystkiego tego, co Bóg obiecał. Przełamuje wszelkie zwątpienie, niewiarę, zniechęcenie, brak nadziei oraz wszystko to, co stoi nam na drodze i przeszkadza. Sam Bóg rzekł do Abrahama: „Czy jest cokolwiek niemożliwego dla Pana?” (I Księga Mojżeszowa 18,14)

Wiara sprawia również wytrwałość! Bóg nie da nam zadań do zrobienia, nie dając jednocześnie środków, mądrości i siły do ich wykonania. Dotyczy to nie tylko zewnętrznych obietnic takich, jak syn, którego Bóg obiecał Sarze i Abrahamowi. Chodzi o to, by pozostać w wierze, gdy w naszym życiu pojawiają się sytuacje, które rzeczywiście wydają się – według naszego ludzkiego zrozumienia niemożliwe do wykonania. Mogą one być rezultatem różnych okoliczności lub też wynikać z grzechu, jaki znajdujemy w sobie, gdy chcemy czynić dobro. „Czy jest cokolwiek niemożliwego dla Pana?”

Automatycznie dostrzegamy nasze naturalne ludzkie słabości – dokładnie tak, jak Sara, gdy zaczęła się śmiać. Widzimy, jak niezdolni jesteśmy, jako ludzie, aby stać, pokonywać , wytrwać, przechodzić przez okoliczności, przezwyciężać. Widzimy nasze błędy, uczucia, własne rozumowanie, egoizm i samolubstwo. Być może dostrzegamy naszą naturalną niecierpliwość wtedy, gdy najbardziej potrzebujemy cierpliwości. Widzimy nasz temperament, skłonność do zniechęcania się, pożądliwości – cokolwiek by to nie było. Nie możemy szukać mocy i siły w samych sobie, ponieważ nasza odwaga, siła czy zdolności z pewnością nas zawiodą. Jednak nic nie jest niemożliwe dla Pana!

Musimy uwierzyć z całego naszego serca, że Bóg „…potrafi daleko więcej uczynić ponad to wszystko, o co prosimy albo o czym myślimy.” (List do Efezjan 3,20). Jeżeli wierzymy w Niego, wtedy od Niego otrzymujemy łaskę Ducha, siłę oraz moc, która uwolni nas od naszych własnych słabości, złych skłonności i grzechów. Jeśli pokładamy swą ufność w Bogu, który dał obietnicę, wtedy otrzymujemy moc, by przezwyciężyć naszą własną naturę. Wiara Sary stała się dla nas ogromnym przykładem do naśladowania.

Czy wierzysz?

Pytanie brzmi: czy uważasz za wiernego Tego, który obiecał, że nigdy cię nie opuści, ani nie porzuci? (Księga Jozuego 1,15) Czy wierzysz w Tego, który obiecał, że nie pozwoli, byś był kuszony ponad swoje siły, ale z pokuszeniem da i wyjście, byś mógł je znieść? (I List do Koryntian 10, 13) Czy wierzysz, że On wyposażył cię we wszystko, co jest potrzebne do życia i pobożności? (II List Piotra 1,3)

Jeśli pokładasz ufność w Bogu, to możesz iść naprzód niezależnie od barier i różnych przeszkód – niezależnie od „niemożliwego”. Zaufanie do Boga rodzi odważną determinację, którą Bóg zawsze nagradza zwycięstwem. Naszym zadaniem jest przyjść do Niego i szukać tego, czego potrzebujemy, by zwyciężyć we wszystkich okolicznościach życia; Możemy pokazać, że naprawdę wierzymy w to, że jeśli prosimy bez powątpiewania, wtedy otrzymujemy wszystko, o co prosimy. (List Jakuba 1,5-8)

Warto wspomnieć, że Bóg powiedział do Abrahama „w oznaczonym czasie …” i jest również napisane, że Sara poczęła „… w tym czasie, jak Bóg mu zapowiedział.” Uwierzyli w Boże obietnice, zanim się spełniły i otrzymali syna Izaaka, według Bożego czasu, a nie ich własnego. „A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy.” (List do Hebrajczyków 11,1). Musimy mieć pewność i zaufanie odnośnie Bożej osi czasu. Musimy wierzyć w Niego oraz w Jego obietnice i całkowicie ufać Jego drogom i Jego czasowi. To jest wiara. To jest pewność. To doprowadzi do wypełnienia się bezcennych Bożych obietnic względem nas.

„Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę, przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość.” (II List Piotra 1;3-4)