Szkoła na Górze Syjon

„I stanie się w owych dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a ludy tłumnie będą do niej zdążać. I pójdzie wiele narodów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana i do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył swoich dróg, abyśmy mogli chodzić Jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon i słowo Pana z Jeruzalemu!” (Księga Micheasza 4,1-2)

Inny rodzaj szkoły

„Szkoła” na Górze Syjon została ustanowiona dla „uroczystego zgromadzenia i zebrania pierworodnych.” Innymi słowy, dla wszystkich, którzy są uczniami Chrystusa – tych, którzy chcą się uczyć od Mistrza. (List do Hebrajczyków 12,23)

Nauczycielem w tej szkole jest Duch Święty. Jest On nauczycielem sprawiedliwości; uczy wszystkiego z każdego przedmiotu. Przypomina o wszystkim, co powiedział Jezus – o prawach, które zostały nam dane. (Ew. Jana 14,26-27)

W tej szkole uczniowie czują się bezpiecznie i pewnie – chronią ich niezliczone zastępy aniołów. Bóg – Sędzia wszystkiego – przebywa tam a sam Jezus, Pośrednik Nowego Przymierza, jest niezwykle aktywny w tej szkole. Uczy, jak być gorliwymi względem Jego praw i przykazań. Są one zapisane w podręczniku: Słowie Bożym. Jeśli uczymy się tych praw i przykazań, zostają one również wypisane w naszych sercach i w naszym zmyśle. (List do Hebrajczyków 12,22-24; List do Hebrajczyków 8,10)

Tutaj uczniowie uczą się kroczyć drogą, którą Mistrz dla nich otworzył; podążać Jego śladami. Jest to absolutny wymóg dla każdego ucznia tej szkoły.

Uczniowie tej szkoły rozwijają się w całej pełni. Nie są jednowymiarowymi ludźmi. Otrzymują wysokość, szerokość oraz głębokość w swoim duchu. Są przekształcani na obraz Jego Syna. (Objawienie Jana 21,16; List do Rzymian 8,29)

Przeczytaj więcej na temat Syjonu tutaj: Czy zostałeś stworzony dla innego świata?

Wymagania kursu

Jeśli uczniowie chcą się stać takimi, jak Mistrz, muszą nauczyć się rezygnować z własnej woli, pomysłów, opinii, rozumowania, itd. i wykonywać Bożą wolę. To przynosi cierpienia, ale ze względu na to, że patrzą w przód i widzą radość, jaką przynosi rezultat tych cierpień, są w stanie je znieść. Materiał kursu został dokładnie przedstawiony przez jednego z pierwszych uczniów tej szkoły – w Liście do Filipian 3, 7-10. Tym uczniem – przykładem do naśladowania dla wszystkich przyszłych uczniów – był oczywiście apostoł Paweł.

Od uczniów wymaga się tego, by zrezygnowali z wszelkiej swojej naturalnej ludzkiej „mądrości,” by otrzymać Bożego ducha mądrości i objawienia. Na przykład ludzką mądrością jest oddawać złem za zło. Jednak od Mistrza uczymy się, że „gdy Mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem” oraz: „Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują.” Wszyscy w tej szkole miłują i przestrzegą przykazań, które prowadzą ich do boskiej mądrości i objawienia. (List do Efezjan 1,17; I List Piotra 2,23; Ew. Mateusza 5,44)

Posiłki w tej szkole są najlepszym pokarmem. Nowi uczniowie zaczynają od zdrowego, czystego i nie sfałszowanego mleka, a w miarę wzrostu i dorastania, kiedy potrafią już tolerować stały pokarm, otrzymują go coraz więcej. (I List Piotra 2,2; List do Hebrajczyków 5,13-14)

W tej szkole nie ma żadnych „grup i grupek,” żadnych kłótni, konfliktów, zazdrości, złośliwości lub czegoś w tym rodzaju. Uczniowie uczą miłować się nawzajem czystą, „braterską” miłością, o której tak wyraźnie napisane jest w Słowie Bożym. Nikt nie myśli o sobie, że jest „wielki,” każdy uznaje innych za wyższych od siebie. Tutaj to Chrystus jest wybitny – pierwszy pośród wielu braci. (I List do Koryntian 13,4-7; List do Rzymian 12,10; I List do Tesaloniczan 4,9; List do Hebrajczyków 13,1; List do Filipian 2,3; List do Kolosan 1,15-18)

Przeczytaj więcej tutaj: Co Biblia mówi o miłości?

Każdy uczeń musi nauczyć się ubierać pełną zbroję Bożą oraz używać jej, by obronić się przed nieuniknionymi przeciwnikami. Prowadzone są intensywne zajęcia, na których uczniowie uczą się rozpoznawać wroga – nadziemskie władze, zwierzchności, władców tego świata ciemności, zastępy złych duchów – i zostają blisko zaznajomieni z ich metodami walki. Te metody najczęściej nie są ewidentne i rażące, raczej ukryte i polegają na przekonywaniu wierzących i nakłanianiu ich do zwątpienia, do zazdrości oraz do innych grzechów poprzez wykorzystywanie „rozsądnych” argumentów i myśli. To jest sztuka prowadzenia wojny i właśnie dlatego tak ważne jest, aby uczniowie porzucili wszelki ślad ludzkiego rozumowania i mądrości, a uczyli się mądrości z góry, która jest „przede wszystkim czysta, następnie miłująca pokój, łagodna, ustępliwa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, nie stronnicza, nie obłudna.”  Uczniowie uczą się, jak używać tej potężnej broni w walce, by „(unicestwić) wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga, i zmusić wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Chrystusowi.” (List do Efezjan 6,12-17; List Jakuba 3,17; II List do Koryntian 10,5)

Kamień obrazy

Przed wejściem do tej szkoły leży „kamień obrazy i skała zgorszenia.” Tylko ci, którzy potrafią przez niego przejść, są w stanie uczęszczać do tej szkoły na Górze Syjon. Wielu potyka się na tym kamieniu i upada, zostają złamani i usidleni. (I List Piotra 2 8; Księga Izajasza 8,13-18)

Ten kamień potknięcia oznacza, że należy wszystko odrzucić. Ci, którzy nie chcą zrezygnować z własnej czci, cenią własną wartość i wartość w oczach innych, nie chcą oddać wszystkiego poza Chrystusem, itd. nie są w stanie przejść przez ten kamień, gdyż wejście jest zależne od całkowitego oddania się Jezusowi. Na przykład, jeśli jestem dumny ze swoich ziemskich osiągnięć, zamiast oddać cześć Bogu, jestem zgorzkniały, mam pretensje, noszę w sobie urazę, wtedy dążę do tego, co oddala mnie od Chrystusa. Wielcy sami w sobie nie mają potrzeby, by zostać wypełnionymi Chrystusem i potykają się na samą myśl o tym, że mieliby ze wszystkiego zrezygnować.

Uczniowie szkoły na Górze Syjon muszą nauczyć się rezygnować z tego, by żyć dla siebie samego, polegać na sobie i podążać własną drogą. Pragną postępować wyłącznie według praw Ducha Życia w Chrystusie Jezusie, których uczą się w tej szkole. (List do Rzymian 8,2)

Czynić wielu uczniami

Uczniowie – uczniowie Chrystusa – mają również zadanie, by czynić uczniami wszystkie narody, gdyż tak naprawdę wszyscy ludzie należą do Pana i wszyscy powinni mieć możliwość uczęszczania do tej szkoły. Niewielu jednak udaje się przejść przez kamień potknięcia, gdyż droga ta jest wąska – jednak każdy powinien mieć szansę. Mocą napędową tego misyjnego dzieła, która czyni uczniami ludzi szczerych, jest sam wspaniały Mistrz i Nauczyciel. (Ew. Mateusza 7,13; Ew. Mateusza 28,19-20)

Oby w dzisiejszych czasach było wielu takich, którzy szukają i znajdują miejsce w tej szkole na Górze Syjon!

„(…) gdyż z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pana z Jeruzalemu.” (Księga Izajasza 2,3)

Ta dokładna edukacja, jaką tam otrzymują  uczniowie, przygotowuje ich do panowania razem z Mistrzem. Absolwenci tej szkoły będą wyuczeni i zdobędą mądrość, która pozwoli im panować i rządzić ziemią razem Chrystusem w Tysiącletnim Królestwie. Wtedy wszystkie narody będą mogły nauczyć się sprawiedliwości oraz ustanowić Królestwo pokoju i sprawiedliwości, które będą trwać na wieki. (List do Rzymian 5,17; II List do Tymoteusza 2,12; Objawienie Jana 5,10; Objawienie Jana 20,4; Objawienie Jana 22,5)

Ten artykuł został zainspirowany i oparty na artykule o tym samym tytule, napisanym w języku norweskim przez Johana O. Smith i opublikowanym w czasopiśmie BCC „Skjulte Skatter” („Ukryte Skarby”) w marcu 1937 roku.