Boża miłość: siła napędowa aktywnego chrześcijaństwa

Za pomocą kluczowych słów: „miłość, miłujący, miłować,” Biblia mówi nam jasno i na wiele sposobów, co oznacza „Boża miłość” oraz „miłujący Bóg.” Boża miłość jest bezgraniczna i przewyższa wszelką wiedzę i poznanie. Jednak, by żyć w miłości, nie potrzebuję wszelkiej wiedzy, a raczej serdecznej miłości do Jezusa i mocnego pragnienia, by uczyć się od Niego. Wtedy Jezus objawi mi w codziennym życiu, co to znaczy pozostać w miłości oraz miłować swojego bliźniego, jak siebie samego.

Miłujemy, ponieważ Chrystus pierwszy nas umiłował

„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” (Ew. Jana 3,16)

„W tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli. Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze. Umiłowani, jeżeli Bóg nas tak umiłował, i myśmy powinni nawzajem się miłować.” (I List Jana 4,9-11)

Dzięki swojemu Synowi, Bóg pragnie doprowadzić wszystkich, którzy w Niego wierzą, do upamiętania i pokuty za grzechy oraz dać im wieczne życie. Aby to uczynić, musimy przebaczać sobie nawzajem nasze przewinienia tak, jak Chrystus nam przebaczył. Jedynie wtedy możemy miłować jedni drugich z głębi serca i w ten sposób wypełnić przykazanie Chrystusa, jeśli przebaczamy sobie nawzajem. „(…) znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli kto ma powód do skargi przeciw komu: Jak Chrystus odpuścił wam, tak i wy. A ponad to wszystko przyobleczcie się w miłość, która jest spójnią doskonałości.” (List do Kolosan 3,13-14)

Jezus bardzo wyraźnie mówi nam, co oznacza miłość względem Niego: „Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miłuje; a kto mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec i Ja miłować go będę, i objawię mu samego siebie. (…) Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie (…) Kto mnie nie miłuje, ten słów moich nie przestrzega (…)” (Ew. Jana 14,21-24). Jeśli więc myślę, że miłuję Jezusa, a nie przestrzegam Jego przykazań, oszukuję samego siebie. Jedynie dzięki wierze i posłuszeństwu z całego serca mogę trzymać się z dala od złudzeń i oszukiwania samego siebie. Prawdziwe życie chrześcijanina powinno – i może być – życiem w posłuszeństwie wiecznym prawom i przykazaniom Bożym.

Przeczytaj więcej o tym, co to oznacza w praktyce: W jaki sposób Boża miłość staje się doskonała w nas?

Miłować Boga = miłować swojego bliźniego

„(…) Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy.” (Ew. Mateusza 22,36-40). Miłość do Boga oraz wiara w Tego, który ma wszelką moc na niebie i na ziemi, musi pochodzić z całego serca, nie być połowiczna ani pomieszana z miłością do tego świata, czy do rzeczy tego świata. (I List Jana 2,15-17) Jedynie wtedy mamy moc, by miłować ludzi takimi, jakimi są, niezależnie od tego, co złego – według nas uczynili lub powiedzieli.

Jeśli nasza miłość ziębnie z powodu niesprawiedliwości i grzechu innych ludzi, wtedy taka miłość jest tylko ludzką miłością i szybko może się zmienić z miłości w nienawiść. „Jeśli kto mówi: Miłuję Boga, a nienawidzi brata swego, kłamcą jest; albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi.” (I List Jana 4,20)

„Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie.” (Ew. Jana 13,35)

„Takie jest przykazanie moje, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem. Większej miłości nikt nie ma nad tę, jak gdy kto życie swoje kładzie za przyjaciół swoich.” (Ew. Jana 15,12-13)

Innymi słowy, możemy uczyć się miłować nawzajem w taki sposób, jak miłuje nas Jezus. „Życie,” jakie winniśmy kłaść za naszych przyjaciół i otaczających nas ludzi, to nasz egoizm, złe skłonności i pożądliwości. Przez Ducha Bożego możemy i powinniśmy zapierać się naszej własnej miłości i własnej sprawiedliwości oraz składać je w śmierć. W ten sposób zostajemy zachowani w Bożej miłości i w społeczności z innymi wierzącymi. Jak ważne to jest dla naszego wspólnego życia w małżeństwie i w rodzinie! Relacje pomiędzy mężem i żoną, a także z dziećmi powinny być wypełnione serdeczną miłością i troską. Wtedy małżeństwo staje się szczęśliwym i trwałym związkiem, który daje dzieciom i młodzieży poczucie bezpieczeństwa oraz prowadzi do zdrowego rozwoju ciała, duszy i ducha.

Przeczytaj więcej tutaj: Egoistyczna miłość czy Boża miłość – którą z nich posiadasz?

Sprawiedliwa miłość

„Lecz abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa, z którego całe ciało spojone i związane przez wszystkie wzajemnie się zasilające stawy, według zgodnego z przeznaczeniem działania każdego poszczególnego członka, rośnie i buduje siebie samo w miłości.” (List do Efezjan 4,15-16). Musimy pozostać na zawsze w tej miłości i stale wzrastać w Chrystusie. Nasza miłość stanie się sprawiedliwa, jeśli wszystko, co czynimy w słowie i uczynku, czynimy w Bożym imieniu oraz dla Niego. Wiemy bowiem, że od Pana otrzymamy niebiańskie dziedzictwo, jako zapłatę. (List do Kolosan 3,23-24)

Jezus, nasz przykład, w całej swojej służbie nie przyjął żadnej chwały od ludzi, lecz szukał jedynie Bożej chwały. (Ew. Jana 5, 41 i 44) Jeśli naśladujemy Jezusa, wtedy nie szukamy ani nie przyjmujemy żadnej chwały od ludzi, kiedy czynimy dobro względem nich, miłujemy ich i pomagamy im. Ta szczera i serdeczna miłość do Jezusa jest siłą napędową aktywnego chrześcijaństwa w sprawiedliwości, w pokoju i w radości w Duchu Świętym. „Bo kto w tym służy Chrystusowi, miły jest Bogu i przyjemny ludziom.” (List do Rzymian 14,17-18)

Chwała Bogu za miłość, dzięki której powołał nas do wiecznego życia przez Jezusa Chrystusa! Ta miłość rzeczywiście przewyższa wszystko inne.