Jaka jest różnica pomiędzy usprawiedliwieniem, zbawieniem a uświęceniem?

Usprawiedliwienie, zbawienie i uświęcenie są nierozłączne.

Usprawiedliwienie – to przebaczenie i oczyszczenie całej mojej winy i zasłużonej kary za popełnione grzechy – przez wiarę w Jezusa Chrystusa, który wziął na siebie winę i karę za moje grzechy oraz zapłacił cenę umierając zamiast mnie. (List do Galacjan 2,16) To prowadzi do zbawienia.

Zbawienie – to uwolnienie od kary za popełnione grzechy, ale – co więcej – uwolnienie od samego korzenia grzechu; wolność od niewoli ciała grzechu, w jakiej byłam. (List do Hebrajczyków 7, 19,25) Duch Święty mieszka we mnie i działa we mnie, prowadząc mnie do zwycięstwa nad grzechem zanim ten zostanie popełniony.  To, że mam grzech nie jest powodem, by grzeszyć – jestem zbawiona od konieczności popełniania grzechu z powodu tego, że grzech mieszka we mnie – a to prowadzi do…

Uświęcenie – jest rezultatem zbawienia. Jest to proces przekształcenia naszej ludzkiej natury na boską (II List Piotra 1,2-4; I List Piotra 1,15-16; Ew. Mateusza 5,48); Stajemy się święci. Jest to proces, który trwa przez całe życie, jeśli tylko przez posłuszeństwo Duchowi odkładam uczynki ciała i przyoblekam się w owoce Ducha. (List do Galacjan 5, 16)

Oczywiście wszystko dzieje się przez łaskę. Dzięki łasce, Bóg działa w moim sercu, wzywając mnie do upamiętania. Przez łaskę i posłuszeństwo wierze, jako uczeń, jestem zbawiona, uświęcona, staję się świętą i czystą tak, jak czysty jest On, mój Mistrz, Zbawiciel i Oblubieniec.

Zbawienie przez wiarę

„Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.” (List do Efezjan 2,8-10)

Jestem zbawiona przez łaskę i wiarę – to jest jedyna droga do zbawienia! – ale jeśli „(…) wszelkie przestępstwo i nieposłuszeństwo spotkało się ze słuszną odpłatą, to jakże my ujdziemy cało, jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie?” (List do Hebrajczyków 2,2-3) Innymi słowy, będąc zbawioną, czeka mnie kara, jeżeli zaniedbam swoje zbawienie i powrócę do swoich starych nawyków i przyzwyczajeń. Dlatego też „(…) z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie.” Wiedząc, że „(…) Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie [to jest łaska] i wykonanie [to jest łaska połączona z aktywną wiarą! Wiarą, która działa!]” (List do Filipian 2,12-13)

Apostoł Paweł pisze do Tymoteusza: „Pilnuj samego siebie [prawdy o samym sobie, o grzechu, który mieszka w tobie; zwracaj na to uwagę i bądź czujny w pokuszeniu] i nauki [poznaj Pismo, gdzie znajdziesz standardy, do których przyrównasz swoje życie]. Trwaj w tym [bądź posłuszny w tym, co wiesz, że ma być zrobione – nie pozwalaj grzechowi panować w twoim ciele; nie słuchaj chęci ciała], bo czyniąc to, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.” (I List do Tymoteusza 4,16; List do Rzymian 6,12) To wyjaśnia, że jest coś, co ja sama mam uczynić w powiązaniu ze zbawieniem.

Zbawienie w głębszym stopniu

Zostałam zrodzona na nowo z Ducha (Ew. Jana 3,5-6) i teraz muszę według Ducha postępować (List do Galacjan 5,25). Duch prowadzi mnie do odłożenia uczynków ciała. Tak, mam grzech, i jestem bezsilna, jeśli o to chodzi. Jednak to nie znaczy, że muszę popełniać grzech, (I List Jana 5,18; 2,3-9) ponieważ to Bóg sprawia we mnie zarówno chcenie, jak i wykonanie! To wykonanie oznacza, że odrzucam uczynki ciała przez Ducha Świętego, który we mnie działa. Bóg już wcześniej przygotował dla mnie dobre uczynki, w których mam chodzić; czyli wykonywać je. Nie widzę wszystkich dzieł od razu, ale jeśli jestem wierna w tym, by być posłuszną Duchowi, On wskazuje mi więcej tak, że mogę zostać zbawiona w coraz większym stopniu.

Duch Święty działa we mnie, lecz sam Duch nie wykonuje uczynków. „Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie.” (List do Rzymian 8,13). To ja muszę opierać się chęciom i pożądliwościom ciała, gdy są mi objawiane, to ja muszę stać niezachwianie w godzinie pokuszenia, to ja muszę przezwyciężyć grzech. Nie w swojej własnej sile – moja ludzka siła jest niczym – lecz przez moc, jaką Duch Święty daje tym, którzy narodzili się z Ducha.

Te dobre uczynki, w których mam chodzić, nie są uczynkami zakonu. Nie, one są przygotowane przez Boga specjalnie dla mnie i na nie wskazuje mi Duch Święty.
(List do Galacjan 5,16-20; List do Rzymian 6,5-7)

Zbawienie przez aktywną, posłuszną wiarę

Jestem zbawiona przez wiarę, lecz nie przez martwą, sztywną wiarę w to, że Jezus uczynił wszystko za mnie i nie muszę już nic czynić. Przez aktywną, posłuszną wiarę mogę odłożyć uczynki ciała i przyoblec owoce Ducha. (List do Kolosan 3,8-14) Nie jestem związana grzechem w ciele! Nie muszę popełniać grzechu!

„A my jesteśmy świadkami tych rzeczy, a także Duch Święty, którego Bóg dał tym, którzy mu są posłuszni.” (Dzieje Apostolskie 5,32)

Tutaj można przeczytać o różnicy między tym, by mieć grzech, a popełniać grzech.

Gdybym nadal wykonywała uczynki ciała, nie byłabym wolna. W jaki sposób mogę powiedzieć, że jestem zbawiona od grzechu, jeśli stale grzeszę, dlatego, że jestem „pod osłoną sprawiedliwości Jezusa?”

„Bo kto sieje dla ciała swego, z ciała żąć będzie skażenie, a kto sieje dla Ducha, z Ducha żąć będzie żywot wieczny.” (List do Galacjan 6,8)

To Bóg pracuje we mnie; to Jego łaska wiedzie mnie ścieżkami sprawiedliwości, więc nie mogę szczycić się tym, że czegokolwiek dokonałam. Bez tego daru łaski od Boga, byłabym bezsilna względem grzechu. Z tego powodu wszelka chwała należy do Boga. To dlatego będziemy Go wysławiać i wielbić na wieki mówiąc: „Amen! Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła Bogu naszemu na wieki wieków. Amen!” (Objawienie Jana 7,12)