Litera zabija, lecz Duch ożywia

„Nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga, który też uzdolnił nas, abyśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz ducha, bo litera zabija, duch zaś ożywia.” (II List do Koryntian 3,5-6)

Litera zabija, lecz Duch daje życie – w nas!

Jezus dał nam wspaniały przykład. Jest napisane w Ew. Jana 8, 1-12 o kobiecie, która dopuściła się cudzołóstwa i według zakonu powinna była zostać ukamienowana. Powinna była ponieść śmierć. Faryzeusze chcieli ją ukamienować – trzymali się tego, co Mojżesz im przykazał. Jednak Jezus schylił się i pisał coś na ziemi. Być może to, co napisał, było przykazaniem „Nie będziesz pożądał.” Faryzeusze to zobaczyli i zaczęli wszyscy odchodzić, począwszy od tych najstarszych. W przeciwieństwie do innych przykazań, pożądanie było grzechem, popełnianym wewnątrz. Ze względu na to, że żądza była ukryta, nikt nie potrafił sobie z tym poradzić o własnej sile. Tak więc wszyscy byli winni. Nikt nie potrafił przestrzegać wszystkich praw zakonu.

Wtedy Jezus powiedział do tej kobiety: „I Ja cię nie potępiam: Idź i odtąd już nie grzesz.” To jest ewangelia Nowego Przymierza, że możemy otrzymać przebaczenie naszych grzechów i nie musimy kontynuować, jako grzesznicy, którzy ciągle grzeszą po tym, jak otrzymali przebaczenie.

Jezus mówi: „idź i odtąd już nie grzesz!” On daje nam moc Ducha Świętego, aby nastąpił koniec grzechu i by grzesznik mógł żyć i rozwijać się. Jest to o wiele lepsze wyjście, niż śmierć grzesznika. Jest oczywiste, że w Starym Przymierzu ludzie bali się grzeszyć, gdyż groziła im za to kara śmierci. Jednak Jezus przyszedł z czymś o wiele lepszym. Teraz ludzie mogą wyjść z grzechu i zacząć prowadzić dobre życie, zupełnie nowe życie w Jezusie Chrystusie.

Litera zabija, lecz Duch daje życie – w naszej służbie

Apostoł Paweł był faryzeuszem i to bardzo zdolnym. Z pewnością wiedział, jaka kara powinna zostać wymierzana za poszczególne przewinienia. Jednak nie znał tajemnic ludzi, tych ukrytych rzeczy, powodów, dla których robili to, co robili. Służba według litery może być bardzo destruktywna, jeśli chodzi o naszą pracę z innymi. Dlatego jest to tak ważne, by mieć zmysł do słuchania i być posłuszny głosowi Ducha.

Paweł przybył do Koryntian w słabości i lęku. Powiedział im, że nie przybył z ludzką mądrością, lecz z Duchem i mocą. (I Koryntian 2,3-5) Obawiał się, by to wszystko, czego nauczył się u stóp Gamaliela, nie wiązało go; żeby mógł być wolny w służbie dla Boga i postępować zgodnie z wolą Ducha Świętego. Potrzebował więc objawienia Ducha. Jedynie Duch mógł mu objawić te wszystkie ukryte sprawy. Dlatego też przyszedł w słabości i lęku, i w wielkiej trwodze i nie potrafił uczynić nic z siebie samego. Teraz nie była to jedynie kwestia wiedzy, jaką karę należy wymierzyć; teraz miał prowadzić ludzi do nowego życia.

W Księdze Izajasza Bóg mówi: „Słuchajcie mnie uważnie, mój narodzie.” Musimy dowiedzieć się, czego Bóg pragnie, jaka jest Jego wola; musimy Go posłuchać i wejść w Jego myśli, gdyż tak, jak niebiosa są wyższe od ziemi, tak też Boże myśli są wyższe, niż nasze myśli. (Ks. Izajasza 55, 8-9) Musimy zostać obrzezani od wszystkiego na tej ziemi. Nasze myśli powinny kierować się w górę, byśmy mogli zostać podniesieni z Chrystusem i postawieni w okręgach niebieskich. Wtedy wchodzimy w Boże myśli przez Ducha objawienia i zaczynamy słyszeć głos Ducha.

Dalej, w II Liście do Koryntian 3,17, jest napisane: „A Pan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wolność.” Nie ma wolności do wszystkiego, ale jest wolność do tego, by zostać przekształconym na podobieństwo obrazu Jezusa. To jest wolność, w którą możemy wejść. To nie jest fałszywa wolność, lecz prawdziwa wolność, kiedy zostajemy przemieniani z chwały w chwałę. (II List do Koryntian 3,18)

Ten artykuł został napisany na podstawie rozmowy z Kåre J. Smith z dnia 28 maja 2019 roku.